“อาจะยิ้มไม่ยิ้ม คงไม่สำคัญกับจิ๊หรอกนะ ในเมื่อมีหนุ่มๆ กว่ายิ้มให้จิ๊อยู่แล้ว” จิรดาอ้าปากค้าง
ดูเขาพูดเข้า ทำยังกะน้อยใจแฟน เขากับเธอไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย ชิ!
“เกี่ยวอะไรกับพี่ไตรกับพี่ธนาด้วยล่ะคะ” เธอถามเขาอย่างคาดคั้น
“ไม่นี่”
“ต้องมีสิคะ”
“พ่อแม่จิ๊คงอยากได้ลูกเขย เหมาะกันดีนิ๊ โพรไฟล์ดี เห็นว่าจะเรียนต่อปริญญาโท”
แน่ะ! มีประชดประชันเธอด้วย ตาแก่ขี้งอนนี่
“โพรไฟล์ดีก็ไม่ได้หมายความจิ๊จะชอบนี่คะ” จิรดาไม่รู้เลยว่าตัวเองเผลอขึ้นเสียงดังใส่วิชญ์ตอนไหน และคนรอบข้างก็เงียบกริบตั้งใจฟังสองหนุ่มสาวว่ากำลังคุยอะไรกันอยู่
“ให้มันแน่เถอะ เห็นต้อนหน้าต้อนหลัง”
“จิ๊ไม่ได้ชอบสักหน่อย อาวิชญ์ไม่เข้าใจหรือไง” จิรดารู้สึกโมโหที่เขาไม่เชื่อ มันร้อนใจแปลกๆ อยากจะอธิบาย “อาวิชญ์อย่าทำเมินจิ๊สิ หันมาคุยกันก่อน ได้ยินที่จิ๊พูดไหม”
“เข้าใจแล้วคร๊าบ ฮิ้วๆๆ” เสียงของภัทรศักดิ์เรียกสติของจิร
