เจ้าสาวซื้อฝาก

Chapter 2: ซื้อฝาก

“เชี่ย! ผู้หญิงแม่งเริ่มแก้ผ้าแล้วมึง! กูว่าแล้ว โดนยาแน่ จับมัดมือก่อนดีไหมมึง? หรือจับโยนลงอ่างน้ำเย็นดี?” เสียงทุ้มนุ่มของหนุ่มหล่อหน้าตี๋ถามอย่างร้อนรนก่อนที่เขาจะถอดแว่นออก

“ใจเย็นไอ้เพชร ขอกูถามกูเกิ้ลก่อน” เสียงชายหนุ่มอีกคนที่หน้าตาหล่อเหลาคมสันดังขึ้น

“เออ ๆ เดี๋ยวกูหาด้วย... เชี่ย จะมาเอาเมียทำไมกลายเป็นต้องมาช่วยเหลือเหยื่ออาชญากรรมวะเนี่ย? แล้วทำไมกูอ่านเจอแต่ยาเสียสาวที่ทำให้มึน ซึม คลื่นไส้ เคลื่อนไหวลำบากวะ? อ้อ... ตรงนี้บอกถ้าดื่มยาผสมเหล้าจะทำให้ร้อน อยากถอดเสื้อผ้าด้วย เฮ้ย! อย่าเพิ่งถอด! เชี่ย!” หนุ่มหน้าตี๋ร้องแล้วรีบกระโจนเข้าไปรวบข้อมือบางสองข้างของรติชาไว้ด้วยมือข้างเดียวเมื่อสาวน้อยรูดซิปชุดแต่งงานแล้วดึงลง แต่ยังดึงลงไม่สุดเพราะมันแก้เองยากเย็นเสียเหลือเกินทำให้สองหนุ่มเห็นยอดอกน้องที่มีสติ๊กเกอร์แปะจุกโผล่ออกมารำไร

“เชี่ย! แม่ง... โคตรจะอึ๋ม น่าโดนเย่อมาก... เฮ้ย! ไม่ใช่! มึงจับมือน้องไว้นะไอ้เพชร กูหาวิธีแก้ต่อเอง...” ขุนพลสั่งเพื่อนแล้วไถมือถือรัว ๆ

เพชรแท้จับสองมือน้อยของน้องไว้แล้วชูขึ้นเหนือหัวของคนตัวเล็ก เขาตวัดร่างบางเข้ามาไว้ในวงแขนเพื่อให้ควบคุมเธอได้ง่ายขึ้น เนื้อนมหยุ่นนิ่มชนแผงอกแน่นกล้ามแนบชิดจนเพชรแท้อดใจเต้นไม่ได้

“เจอแล้วมึง เขาบอกยาเสียสาวมันกระตุ้นการไหลเวียนของโลหิต แล้วที่อ***********งมีเส้นเลือดฝอยเยอะ มันทำให้น้องร้อนวูบวาบอยากมีเพศสัมพันธ์ ดังนั้นเอาน้ำเย็นมาเช็ดหน้าเช็ดตัว อาการร้อนจะลดลง เอาเป็นว่ามึงกอดน้องไว้แน่น ๆ อย่าให้น้องข่มขืนมึงได้ เดี๋ยวกูไปหาน้ำเย็นก่อน”

“เร็ว ๆ ไอ้พล น้องแม่งดันนมชนอกกูแล้วเนี่ย เอ็นกูแข็งแล้วไอ้เหี้ย! เชี่ย! หยุดเลยนะน้อง! เดี๋ยวพ่อปล้ำจริงแล้วจะร้องไห้!” เจ้าของเสียงนุ่มสั่งเธอแต่มันกลับไม่ได้ฟังดูดุดันเลย

“พี่จ๋า... ทำไม... หนูร้อนจัง... พี่จับตัวหนูดูสิ... อื้ออออ...” หญิงสาวครางแล้วถูเนื้อตัวแนบไปกับร่างของเพชรแท้ ความรู้สึกของอกแกร่งแน่นกล้ามมันทำให้รติชารู้สึกสุขเสียวจนบอกไม่ถูก

“เชี่ย! มาแล้วไอ้เพชร!” เสียงขุนพลดังขึ้น เขารีบเอาผ้าเย็นเช็ดใบหน้าน้อย เครื่องสำอางบางส่วนหลุดติดผ้าขนหนูสีขาวออกมาด้วย เผยให้เห็นผิวใสของรติชา แม้ไม่มีเครื่องสำอางบนใบหน้ายังเนียนนวลไร้ราคี

“แม่ง... โคตรสวย... ไอ้คนที่ขายเมียให้มึงมันคิดเหี้ยอะไรวะ? เมียสวย ๆ แบบนี้ขายลงได้ยังไงวะ?” เพชรแท้บ่นพึมพำในขณะที่รติชาเริ่มสงบลง ไม่รุกเร้าเขาเหมือนเดิม

สาวน้อยยังคงปรือตามองชายสองคน เหมือนเธอกึ่งหลับกึ่งตื่น

“ผีพนัน... มีอะไรขายได้มันก็ขายหมดแหละ มีลูกขายลูก มีเมียขายเมีย มันไปเล่นบ่อนกู ติดเงินอยู่เกือบสิบล้าน มันเพิ่งมาขอเจรจาสัญญาขายฝากเมียให้กูเมื่อวันก่อนแลกกับหนี้” ขุนพลเท้าความ

“เชี่ย... แค่สิบล้าน ขายเมียกินเลยเหรอวะ? แบบนี้ที่ว่าขายฝากจะมีเงินมาไถ่คืนไหม? แล้วถ้าไม่มีน้องคนนี้มิต้องเกาะพวกเราเป็นปลิงเหรอ? เราคุยกันแล้วนี่นาว่าเราต้องการแค่ลูก ไม่ต้องการเมีย” เพชรแท้ท้วงขึ้น

“สิบล้านมันเศษเงินสำหรับกูกับมึง แต่สำหรับไอ้ดามพ์ที่สิ้นเนื้อประดาตัว หาทั้งชาติก็หาไม่ได้ กูไม่ได้หวังให้มันมาไถ่ตัวเมียคืนอยู่แล้ว กูแค่หวังไว้ว่าเมียมันจะรักมันมากถึงขนาดให้อภัยที่ผัวขายฝากตัวเองไว้ได้ แต่กูนึกว่าพวกมันผัวเมียพูดจากันดีแล้ว นึกว่าผู้หญิงสมยอม แม่ง... ไม่คิดว่ามันจะมอมยาเมียตัวเอง เกือบเปลี่ยนฐานะจากคนซื้อฝากมาเป็นผู้ต้องหาคดีข่มขืนแล้ว” ขุนพลบ่นแต่มือก็ยังทำหน้าที่เช็ดหน้าเช็ดตาให้รติชาไม่หยุด

"แล้วเอาไงดีวะทีนี้? เวลาก็งวดเข้ามาเต็มที ไปหาผู้หญิงอื่นมาทำเมียดีไหม? กูบอกมึงแต่แรกแล้วว่าจ้างผู้หญิงมาเป็นแม่อุ้มบุญง่ายกว่า” เพชรแท้ส่ายหัวไปมา เขาปล่อยมือที่จับข้อมือรติชาแล้วเพราะเธอดูสงบลง แต่สองแขนยังประคองร่างน้องแล้วพลิกให้เธอกึ่งนั่งกึ่งนอน เอนหลังอิงแผ่นอกของเขา ปล่อยให้ขุนพลเช็ดหน้าน้องได้สะดวกยิ่งขึ้น

“ไม่อะ... มึงก็รู้ อุ้มบุญมันปัญหาเยอะ กว่าจะท้องก็ไม่ง่าย กูกับมึงแข็งแรงขนาดนี้ ทำลูกเองดีกว่าเยอะ กูว่าธรรมชาติดีที่สุด กูอยากให้ลูกกูเกิดแบบธรรมชาติ แล้วมึงดูหน้าน้องสิถ้าผัวน้องไม่ขายฝากให้กูกับมึง มันก็ต้องเอาน้องไปขายฝากให้คนอื่น...” ขุนพลพูดแล้วถอนหายใจเบา ๆ

เมื่อเขาเช็ดหน้าเจ้าสาวคนสวยหลายรอบจนเครื่องสำอางหลุดออกหมดเขาจึงเห็นใบหน้าสวยบริสุทธิ์ที่ดูหวานและไร้เดียงสาจนเขาสงสารเธอขึ้นมาจับใจ

“เชี่ย... มึงมันหน้ายักษ์แต่ใจเทวดา สงสารเมียขายฝากหรือยังไง?” เพชรแท้ด่าลูกพี่ลูกน้องที่เป็นเหมือนเพื่อนและพี่น้อง

เขาสองคนเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กจนโต แม้คนละพ่อคนละแม่แต่ก็มียายร่วมกัน และยายซึ่งเป็นญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ก็เกิดป่วยใกล้ตายและอยากเห็นหน้าเหลนน้อย ๆ ก่อนตายสักคน สองหนุ่มจึงได้แต่ตกลงใจช่วยกันหาคนที่ใช่มาเป็นเมียจำเป็น

ยายนะยาย รู้ทั้งรู้ว่ากูกับไอ้เพชรแม่งชอบแบ่งผู้หญิงกันยังจะบีบคั้นให้ทำเหลนให้อีก!

ขุนพลคิดแล้วได้แต่ส่ายหน้าไปมา

“ก็ไม่ได้อยากสงสาร หรือกูเรียกไอ้ดามพ์มาเอาเมียคืนดีวะ? แม่ง... ทำอีท่าไหนถึงหลอกให้เมียมาขายตัวได้วะ?” ขุนพลถามเพื่อนแล้วบ่น

“ไม่ต้องเรียกมันมาเอาคืนหรอก มึงดูหน้าตาผิวพรรณน้อง แบบนี้เสี่ยแก่ ๆ ชอบนัก ขืนมึงไม่ซื้อไว้มีหวังโดนขายคนอื่นเอาเงินมาใช้หนี้มึงอยู่ดี เฮ้อ! รอผู้หญิงตื่นแล้วค่อยคุยกันว่าจะเอายังไง ถ้าน้องเขายอมเป็นเมียอุ้มท้องลูกก็แล้วไป ถ้าไม่ยอมก็หาทางอื่นให้เอาเงินมาผ่อนหนี้แทนผัวก็แล้วกัน ขืนคืนผัวไปแม่งมีหวังถูกเสี่ยตัณหากลับจับไปทำเมียน้อยแน่” เพชรแท้ที่ว่าเพื่อนไปเมื่อครู่กลับเป็นคนใจอ่อนเสียเอง

“จะหามาใช้คืนกูได้เหรอวะ? สิบล้านนะมึงไอ้เพชร...”

“เออน่า... กูออกให้ห้าล้าน ถือเสียว่ากูแชร์กับมึง” เพชรแท้ตอบแล้วยกมือขึ้นมาไล้ใบหน้าเนียนของน้องเบา ๆ

“กูใส่ชื่อมึงเป็นผู้ซื้อฝากร่วมกับกูอยู่แล้ว แต่มึงอย่าจริงจังกับน้องนะ เราซื้อเขามาแค่เอาทำเมียชั่วคราว มีลูกเสร็จก็ปล่อยไปได้ ถ้ามึงจริงจัง เกิดผัวเขามาไถ่ตัวได้ มึงจะเจ็บ กูเตือนไว้ก่อนเลย” ขุนพลบอกเพื่อนทั้งที่มือยังใช้ผ้าเย็นเช็ดเนื้อตัวน้องน้อยอย่างเบามือ

“ไอ้พล มึงเตือนตัวเองให้ได้ก่อนเตือนกูเถอะ...” เพชรแท้พูดแล้วยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะบุ้ยใบ้ไปที่มือใหญ่ของขุนพลที่สาละวนอยู่กับการเช็ดเนื้อตัวให้สาวน้อยในชุดเจ้าสาว

สองหนุ่มสบตากันแล้วส่งยิ้มอย่างรู้ใจให้กัน

เขาสองคนแบ่งปันคนรักของกันและกันมานับครั้งไม่ถ้วน รู้ดีว่าแต่ละคนชอบแบบไหน รู้ใจกันยิ่งกว่าใครทั้งโลก ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ในอ้อมกอดของเพชรแท้คนนี้ ไม่ได้ตรงสเปกของเขาสองคนแต่อย่างใด ออกจะรูปร่างเล็กไปหน่อย หน้าตาดูหวานไปหน่อย และหากมาอยู่ในห้องนี้เพราะถูกมอมยาก็ดูออกจะซื่อบื้อไปหน่อย

ไอ้เพชรชอบผู้หญิงหุ่นนางแบบ ออกเซ็กซี่ ขาสวยเรียวยาว เปรี้ยวจับใจ ไม่ใช่ตัวเล็ก ๆ ถึงนมจะใหญ่ก็ไม่ใช่สเปกอยู่ดี

ขุนพลคิดแล้วสบตาเพื่อน

ไอ้พลชอบผู้หญิงร่าน ๆ แบบถึงใจ ฉลาด หัวไว มันไม่ชอบพวกใสซื่อจนบื้อ ขนาดถูกจับมอมยามาขายฝากได้รับรองไม่ใช่สเปกมัน

เพชรแท้คิดแล้วยิ้มให้เพื่อน

สรุปคือยัยเด็กน้อยในชุดเจ้าสาวคนนี้ไม่มีตรงส่วนไหนที่น่าจะจับใจเขาสองคนจนตกหลุมรักได้ ดังนั้นเรื่องเจ็บใจถ้าผัวเขามาไถ่ตัวเมียคืนคงเกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด

“เอาเป็นว่าตกลงตามนั้น น้องคนนี้จะต้องเป็นเมียชั่วคราวของพวกเราสองคน กูออกครึ่ง มึงออกครึ่ง ถ้าผัวเขามาไถ่ตัวก็คืนให้ไป แต่ถ้ามีลูก ลูกต้องเป็นของพวกเรา” เพชรแท้ลงความเห็น

“อืม พรุ่งนี้ค่อยคุยกับน้อง ถ้าไม่ยอมเป็นเมียอุ้มท้องลูกให้ก็ต้องโทรตามผัวให้เอาเงินมาไถ่ตัว ถ้าผัวไม่มีเงิน เมียก็ต้องหามาไถ่ตัวเอง” ขุนพลคล้อยตามความคิดของเพื่อน

เมื่อตกลงกันได้เขาสองคนจึงจัดแจงวางร่างน้องน้อยที่สงบลงจากฤทธิ์ยาให้นอนบนเตียงใหญ่

รติชาหลับใหลไม่ได้สติ ไม่รู้เลยสักนิดว่าคืนแรกของชีวิตวิวาห์ของเธอเริ่มที่คนรักหนึ่งคนแต่จบลงที่ผู้ชายแปลกหน้าสองคนที่กำลังจะกลายเป็นผัวของเธอในอีกไม่ช้า!