"ทำไมช้านักจังว่ะโบว์ มิสเตอร์ขึ้นมาเป็น 300 แล้วนี่"
"ทำไมแม่ไม่จ่ายอ่ะ รอโบว์ทำไม"
"เอ้า..ถ้ากูมีเงินกูจะรอมึงเหรอ ถามโง่ๆ"
แม่ด่าฉันอย่างหัวเสีย แต่ฉันไม่แปลกใจหรอกทำไมแม่ถึงไม่มีเงิน นี้คงเล่นเสียมาล่ะสิ ฉันจ่ายเงินค่าแท๊กซี่เสร็จแล้วฉันกับแม่ก็รีบวิ่งมาที่ห้องฉุกเฉินที่มีพ่อยืนรออยู่หน้าห้อง
"พ่อ...น้องเป็นไงบ้าง ทำไมน้องถึงหอบได้ล่ะ"
"มันร้องไห้มากเลยหอบ ตอนนี้หมอกำลังพ่นยาให้อยู่"
"แล้วทำไมน้องถึงร้องล่ะ"
"มึงจะถามอะไรมากมายวะนังโบว์เดี๋ยวมันออกมาก็ถามมันเองสิ"
พ่อเดินหนีฉันออกไปนั่งลงที่ข้างแม่แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าพ่อกับแม่แปลก ๆ เขาไม่คุยกันแล้วยังหันข้างให้กันอีกซึ่งมันผิดปกติมาก ฉันยืนชะเง้อคอมองที่หน้าห้องฉุกเฉินตอนที่ฉันเดินเข้าไปใกล้ ๆ ประตู แล้วประตูมันเปิดฉันมองเข้าไปเห็นน้องสาวฉันเหมือนน้องบีมันจะทรมานมากเลยนะ หน้าแดงไปหมดแถมครอบที่พ่นยาอยู่เลยฉันสงสารน้องมาก ๆ เล
