บทที่ 26

1544 คำ

เขาต้องการจะแสดงสิทธิ์ในตัวคณานางค์เพียงคนเดียว และหากเจ้าหล่อนรู้ว่าเขาคิดยกเลิกสนธิสัญญาที่เธอร่างเอาไว้ ไม่อยากคิดเลยว่ายายคุณหนูนี่จะตะกุยเล็บใส่หน้าเขากี่ทีกัน “ปล่อยคะน้านะคนใจร้าย” แม้เสียงที่เปล่งออกมาจะหอบเบาแสนเบาขนาดไหน แต่เขาก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน ด้วยระยะห่างของเขาและเธอแค่มดเดินผ่านได้เท่านั้น “หือ ทีตัวเองกระโดดมาจูบพี่ก่อน พี่ยังไม่เห็นว่าคะน้าใจร้ายสักคำ” “ก็ตอนนั้นแค่อยากจะทำให้พี่หายโกรธนี่คะ ไม่คิดว่าจะโดนรังเกียจ...” ยิ่งพูดก็ยิ่งอยากจะร้องไห้ขึ้นมาอีก “ใครครับ ใครรังเกียจ ตอนนั้นพี่แค่ตกใจเท่านั้นเอง” “พี่โต ปล่อยคะน้าเดี๋ยวนี้เลยนะ” เพราะจมูกโด่งยังไม่เลิกคลอเคลียทั้งแก้มและคอเธอไปจนทั่ว ทั้งที่ปากยังพูดจ้ออยู่อย่างนั้น เขานี่ร้ายกาจกว่าที่เธอคิดเอาไว้เยอะเลยทีเดียว ทีแรกก็แค่คิดจะแกล้งหญิงสาวเฉยๆ แต่พอเอาเข้าจริง เขากลับห้ามความต้องการของตัวเองไม่ได้เลย ผู้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม