ตอนที่ 4 เพอร์เฟค
782 คำ
โรงแรมไลลาลิณ โรงแรมระดับห้าดาว หนึ่งในโรงแรมที่อยู่ในเครือ Leilalynn Hotels Group (LHG) ภายใต้การบริหารงานของนายอธิศกับนางไลลาลิณ ทั้งคู่มีบุตรด้วยกันสามคนคือ อลินดา อคิณ และอคิราห์ และยังเป็นทายาท TanTai Corporation (TTC) เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์อีกด้วย
“โห ทายาท LHG กับ TTC เลยเหรอเนี่ย ทำไมเพอร์เฟคขนาดนี้นะพี่ปลาวาฬของพริก” กลับจากงานเลี้ยง ภาพใบหน้าหล่อเหลายังคงตราตรึง จนไม่อาจข่มตาให้หลับได้หากไม่รู้ว่าอคิราห์เป็นใคร ใบหน้าสวยประดับรอยยิ้มปลื้มปริ่มกับความสมบูรณ์แบบของผู้ชายที่เป็นรักแรก
“Follow สาวด้วยเหรอเนี่ย สวยจัง”
“แค่พี่น้องแหละ”
“ไม่ Follow ใครเลยจริงๆ เหรอเนี่ย”
Instagram ของหญิงสาวที่อคิราห์ Follow ล้วนเป็นพี่น้อง และคนที่เขา Follow ก็มีแต่ญาติ รู้ได้จากรูปหมู่ครอบครัว แล้วก็ยังมีเพื่อนของเขา ซึ่งเธอจำพี่ชายของกวินธิดาได้ ส่วนอีกคนก็เดาไม่อยาก เพราะ Follow กันอยู่
“อคิณ Visual ของวงโอนิกซ์ (Onyx) ว่าแล้ว ทำไมเหมือนเคยเห็นพี่ปลาวาฬ ถึงหน้าจะเหมือนกัน แต่พี่ปลาวาฬหล่อกว่า” พริมาเพ่งมองผู้ชายที่ยืนข้างอคิราห์ แม้จะไม่ได้คลั่งไคล้วง KPOP แต่ก็พอรู้ว่าศิลปินชาวไทยคนนี้โด่งดังมากในเกาหลีใต้ ด้วยเป็นเมมเบอร์ที่มีใบหน้าโดดเด่น ยามออกสื่อก็มักแต่งหน้าตามสไตล์ กรีดตาเพื่อให้ดูคม ดูเท่ แต่ถึงจะเป็นนักร้องดัง ในสายตาของเธอ อคิราห์ก็หล่อที่สุด
“แบบนี้โสดชัวร์ พี่ปลาวาฬของพริก” พริมายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ยังคงทึกทักว่าเขาเป็นของเธอ และยังเลื่อนดูรูปของเขาไปเรื่อยๆ
แม้จะผล็อยหลับไปในเวลาเกือบตีสาม แต่พริมาก็ยังตื่นเช้ามาด้วยความสดใส
“ฝนก็ไม่ตกนี่น่า ทำไมวันนี้ลูกสาวแม่ตื่นแต่เช้าได้” ลลิตาแปลกใจที่เห็นลูกสาวเข้าครัวแต่เช้าตรู่
“ฝนก็ไม่ตกนี่น่า ทำไมวันนี้คุณแม่ยังไม่ออกไปทำงาน” พริมายอกย้อนคนเป็นแม่ด้วยใบหน้าทะเล้น ปกติแล้วแม่ต้องออกไปทำงานตั้งแต่ตะวันยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้า เพราะต้องฝ่ารถติดไปทำงานยังกระทรวงการต่างประเทศ ในตำแหน่งปลัดกระทรวง สํานักงานปลัดกระทรวง และต้องเดินทางไปต่างประเทศอยู่บ่อยครั้ง
“ยอกย้อนเก่งนักนะ แล้วนี่ตื่นมาทำอะไรแต่เช้า เมื่อคืนกว่าจะถึงบ้านก็เกือบเที่ยงคืน”
“นี่ค่ะ” พริมายกจานหมั่นโถวออกจากหม้อนึ่งให้คนเป็นแม่ดู
“หมั่นโถว”
“ค่ะ หมั่นโถว แต่นี่ไม่ใช่หมั่นโถวธรรมดานะคะ”
“แล้วมันพิเศษกว่าหมั่นโถวทั่วไปยังไง”
“เพราะพริกใส่ความรู้สึกจากใจลงไปค่ะ”
“อย่าบอกนะว่าจะทำไปให้หนุ่ม”
“คุณแม่รู้ได้ยังไงคะ หรือว่าหน้าพริกเหมือนคนมีความรัก” พริมาแสร้งตกใจที่แม่รู้ทัน
“เพิ่งจะไปเรียนวันแรก มีหนุ่มมาจีบลูกสาวแม่แล้วเหรอ”
“มันก็ต้องเป็นแบบนั้นแหละค่ะ ลูกสาวคุณแม่ออกจะสวยขนาดนี้”
“แต่แม่ว่าอย่างพริกน่าจะไปจีบหนุ่มเองเสียมากกว่า”
“สมกับเป็นคุณแม่ของพริกจริงๆ เลยค่ะ” พริมายื่นหน้าไปหอมแก้มคนเป็นแม่ดังฟอด แล้วสาละวนกับการทำอาหารด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข
“แล้วนี่จะเอาปลาไหลย่างมาทานกันหมั่นโถวหรือไง” ลลิตามองลูกสาวหั่นปลาไหลย่างซีอิ๊วให้เป็นชิ้นพอดีคำ
“ใช่ค่ะ เพราะนี่คือแซนด์วิชลูกครึ่ง ใช้หมั่นโถวนึ่งร้อนๆ เนื้อนุ่ม ประกบปลาไหลย่างซีอิ๊วรสชาติเค็มๆ หวานๆ แทรกด้วยแครอตและแตงกวาดองสามรส”
“มันจะเข้ากันเหรอ”
“คุณแม่ลองชิมเองเลยค่ะ” พริมาหยิบแซนด์วิชหมั่นโถวไส้ปลาไหลย่างซีอิ้วชิ้นแรกที่ทำเสร็จป้อนคนเป็นแม่
ลลิตาละเลียดชิมรสอาหารฝีมือลูกสาว
พริมาชอบทำอาหารมาตั้งแต่เด็ก อยากมีร้านอาหารเป็นของตัวเอง จึงเลือกเรียนคณะการท่องเที่ยวและอุตสาหกรรมบริการ หลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาวิชาศิลปะการประกอบอาหารและการจัดการภัตตาคาร
“เป็นไงคะ” พริมาลุ้นจนตัวโก่ง
“หนุ่มคนไหนได้ทานต้องชอบแน่ๆ” พริมาพอใจคำตอบของคนเป็นแม่ยิ่งนัก ลงมือทำอาหารอย่างตั้งใจ เพียงนึกถึงหน้าคนที่จะได้รับประทานอาหารฝีมือตัวเอง ก็ยิ้มเบิกบานใจ
- ผู้เขียน
