บทที่ 10
1001 คำ
"คุณแม่ขา หิวค่ะ"
"อยากทานอะไรก่อนกลับบ้านละคะ"
"อยากทานลูกชิ้นทอดค่ะ น้ำจิ้มหวานๆเลยนะคะ"
"งั้นเดี๋ยวแม่แวะซื้อให้นะลูก"
"ค่ะ" หญิงสาวลงไปซื้อลูกชิ้นตามที่ลูกสาวคนใหม่ของเธอชอบมากและไม่ลืมที่จะซื้อมาเผื่อน้องริต้าด้วย
"มาแล้วค่าา รอนานไหมคะเด็กๆพอดีคิวยาวเลย" สาวน้อยส่ายหัวไปมา
"ไหนคะๆ หอมมากเลยค่ะ มาให้หนูชิมหน่อย"
"นี่ค่ะ อันนี้ของน้องจีน อันของริต้านะคะ" หญิงสาวยื่นไปให้ริต้า
"ขอบคุณค่ะ"
"โอ้ยร้อน"
"ระวังนะมาๆจีนจะสอนให้ เป่าๆแบบนี้ก่อนแล้วค่อยๆกัด อย่างนี้นะโอเคไหม" สาวน้อยอธิบายอย่างละเอียดให้เพื่อนฟัง
"อืมม" น้องริต้าทำตามที่เพื่อนบอกก็สามารถทานได้เรื่อยๆ สาวน้อยเคี้ยวตุ้ยๆน่าเอ็นดูมากๆ
"แม่ซื้อให้แค่คนละสองไม้นะลูก เดี๋ยวจะอิ่มทานข้าวเย็นไม่ไหว ทานได้ใช่ไหมคะริต้า"
"..." เธอถามไม่ตอบแต่เคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย
"สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า" ริต้าวิ่งจู๊ดไปในบ้านก่อนใคร
"จ้าลูก ตาวินสบายเลยมีหนูจินมาส่งเด็กๆที่บ้านอย่างนี้"
"มันเป็นหน้าที่ของจินแล้วนี่คะ เมื่อครู่เด็กๆทานลูกชิ้นมาบ้างแล้วนะคะ อาจจะทานข้าวได้น้อนกว่าปกติค่ะ"
"ลูกชิ้นเหรอจ้ะ ปกติน้องริต้าไม่ทานนะ"
"อะ อ้าว"
"แต่เมื่อกี้ริต้าทานหมดเลยนะคะ" น้องจีนพูดเริ่ม
"แปลกจัง แต่ทานได้ก็ถือว่าดีแล้วจ่ะ เย็นนี้จินจะทำเมนูอะไรเหรอ ป้าขอเป็นลูกมืออีกคนนะ"
"ต้มยำกุ้งค่ะ แต่สูตรเผ็ดน้อย เอาใจหลานสาวคนเดียวของคุณป้าเลยค่ะ"
"แหม่ๆ หนูจินนี่ดูแลหลานของเราดีจริงๆเลยนะคะคุณ"
"โชคดีของตาวินแล้วละที่มาเจอหนูจินเข้า"
"คุณแม่ขา จีนขอไปเข้าห้องน้ำค่ะ"
"ไปเองได้ใช่ไหมลูก อีกเดี๋ยวแม่จะเข้าครัวแล้ว"
"ได้ค่ะ" สาวน้อยเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ
"มะ แม่เหรอจ้ะหนูจิน" แม่ของชายหนุ่มรู้สึกตกใจ
"อ่อค่ะ ไม่ต้องตกใจไปนะคะ แกอยากเรียกจินเลยอนุญาตไม่ได้มีอะไรเสียหายนี่ค่ะ ในเมื่อทุกวันนี้จินก็ทำหน้าที่แม่ให้แกอยู่แล้ว"
"หนูเป็นคนดีมากจริงๆ แม่ขอให้เจริญๆนะลูก" เธอยกมือไหว้ท่านอย่างนอบน้อม ไม่นานชายหนุ่มก็กลับมาถึงบ้าน เขาดูสดใสร่าเริงผิดปกติ
"ทำไมวันนี้ลูกชายแม่ดูร่าเริงจังละเนี่ย"
"แน่นอนสิครับ ผมเพิ่งจะจบโครงการใหม่ไป หลังจากนี้ก็จะได้มีเวลาให้ลูกแล้วครับ ริต้าละครับ"
"หนูจินพาขึ้นไปอาบน้ำน่ะ"
"เดี๋ยวนี้ยอมไปง่ายๆแล้วเหรอครับแม่"
"เราก็ไปว่าหลานเดี๋ยวเถอะ หลานก็แค่งอแงนิดหน่อยเท่านั้นเอง"
"ขว้างปาข้าวของนี่นิดหน่อยเหรอครับแม่"
"หลานอาจจะชอบคนเอาใจไงลูก หนูจินตามใจไงเลยคุมอยู่"
"ผมต้องขอบคุณคุณจินมากครับที่รับงานนี้ ผมขอตัวไปดูสาวๆก่อนนะครับ"
"ไปเถอะลูก"
"คิกๆ อย่านะคะ อย่านะ"
"คุณแม่เอาอีกค่ะ อย่างนั้นแหละ ริต้าต้องตัวหอมๆ"
"ฮ่าๆ " สาวน้อยเมื่อโดนปะเหลาะก็ยอมอาบน้ำก่อนทำการบ้านแต่โดยดี เพียงแต่เธอต้องหาเหตุผลสารพัดมาหว่านล้อมให้สาวน้อยเข้าใจ
"ไหนคะไหนให้น้าดมหน่อยว่าหอมหรือยัง"
"แอะๆ อย่ามาหอมเค้าน้า" สาวน้อยเอียงตัวหลบหญิงสาวแต่ก็หลบไม่ได้
"นิดหน่อยๆนะ นะคะ นะ ฟอดด" เธอก้มลงไปหอมสำเร็จ
"กรี๊ดด ฮ่าๆ"
"มาก่อนลูก ลูกหมูมาเช็ดตัวกันก่อนเร็ว" ในที่สุดหญิงสาวก็จัดการสาวน้อยทั้งสองเรียบร้อย
"มาเร็วลูก ค่อยๆเดิน อะ อ้าว นี่คุณวินกลับมาแล้ว เหรอคะ มาตั้งแต่เมื่อไรคะเนี่ย"
"เพิ่งมาครับ เด็กๆกวนคุณแย่เลย"
"ไม่หรอกค่ะ"
"คุณแม่ขาไม่ทาแป้งได้ไหมคะ"
"ได้ค่ะ แต่มาทาโลชั่นก่อน ริต้าเอาโลชั่นของหนูมาด้วยนะคะ"
"คุณแม่เหรอครับ?"
"อ่อ พอดีน้องจีนเขาอยากเรียกค่ะ จินก็เลยตามใจใช่ไหมลูก" เธอหันไปถามสาวน้อย
"ใช่ค่ะคุณแม่"
"ริต้าอยากนอนแล้วค่ะ" สาวน้อยพยายามจะหลีกเลี่ยงการทำการบ้าน
"ไม่ได้น้า ถ้างานไม่เสร็จคุณครูตีนะริต้า" น้องจีนรีบเตือน
"อืออ ก็ด้ายย" ในที่สุดสาวน้อยก็ยอม
"ฮ่าๆ เก่งมากครับลูกสาวพ่อ เป็นคนเก่งอย่างนี้ต้องมีรางวัล"
"รางวัลอะไรเหรอคะ"คนจะได้รางวัลตาลุกวาว
"พ่อจะพาไปเที่ยวครับ ไปทะเลดีไหมครับ"
"ทะเลเหรอคะ ไปค่ะ ริต้าไม่เคยไปทะเลเลย"
"จัดไปครับ เราไปกันหมดเลยดีไหมครับ" สาวน้อยหันไปมองหน้าหญิงสาวแล้วก็พยักหน้าตกลง
"เย้ๆ" งานนี้น้องจีนเลยพลอยได้รางวัลไปด้วยเพราะปกติแล้วคุณแม่บอกว่าทำการบ้านให้เสร็จเรียบร้อยน่ะเป็นหน้าที่ของเด็กดีอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องมีรางวัลให้หรอก แต่ว่าพอมาเป็นแบบนี้สาวน้อยเลยได้รางวัลคนเก่งไปเลย เด็กๆยิ้มเต็มใบหน้าอย่างพอใจ
“เย้ๆอยากไปเที่ยวทะเลค่ะ อยากไปๆ”
“หนูก็ด้วยค่ะ”
“โอเคครับเป็นเด็กดีอย่างไงพ่อก็ต้องให้รางวัล”
“ขอบคุณนะคะที่จะพาฉันกับหลานสาวไปด้วย”
“แน่นอนสิครับถ้าผมกับลูกไปกันแค่สองคนมันจะไปสนุกอะไรล่ะครับ ไปทะเลเขาต้องไปกันหลายๆคนน่ะถูกต้องแล้วครับ”
“งั้นไม่เกรงใจแล้วนะคะ”
“ระหว่างเราไม่ต้องเกรงใจกันแล้วล่ะครับ ผมยินดีพาคุณกับหลานสาวไปเที่ยวโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายอะไรเลยสักบาทเดียวครับ”
“ฮ่าๆ เริศมากเลยค่ะ” เธอยิ้มเต็มใบหน้าอย่างมีความสุข
- ผู้เขียน
