หลังจากที่ทุกอย่างลงตัวเธอเองแก้ปัญหาให้ตัวเองและลูกสาวที่ค้างงานได้เรียบร้อยทุกอย่าง ตอนนี้ก็ดูจะกลับมาเป็นปกติสุข เธอไปทำงานพอเลิกงานก็ไปรับลูกสาวตัวน้อยทั้งสองคนเช่นเคย
"คุณแม่" สองสาวส่งเสียงเรียกหญิงสาวดังลั่น โบกไม้โบกมือทักทาย
"ชู่ว์ๆใจเย็นๆลูก เสียงดังเกินเพื่อนๆคนอื่นตกใจกันหมดแล้วค่ะ"
"ฮ่าๆ ริต้านั่นแหละ"
"ไม่ใช่นะ จินนั่นแหละ" สองสาวโยนกันไปโยนกันมา
"เอาละๆดังทั้งคู่เลยจ้ะ วันนี้มีการบ้านไหมคะ"
"ไม่มีค่ะ"
"จริงเหรอคะ ถ้าไม่มีการบ้านงั้นยังไม่ต้องรีบกลับก็ได้เนาะ"
"ถ้าอย่างนั้นเราจะไปไหนกันก่อนเหรอคะคุณแม่"
"พาสาวๆไปช้อปปิ้งค่าา"
"ช้อปปิ้งเหรอคะ เย้ๆๆ" ริต้าร้องออกมาด้วยความดีใจ
"ไปค่ะ ไปค่ะ"
ด้านชายหนุ่มเขาใจจดใจจ่อภาวนาขอให้ถึงเวลาเลิกงานเร็วๆเพราะอยากกับไปหาคนที่บ้านจะแย่แล้ว ปานนี้หญิงสาวและเด็กๆต้องถึงบ้านแล้วแน่นอนแค่คิดก็ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว แต่กลับผิดคาดเพร
