“ค่ะ...ดาวน้อยรู้ ว่าการเป็นนางแบบควรมีสิ่งไหนบ้าง และดาวน้อยคิดว่าตัวเองทำได้ คุณอย่างเป็นกังวลไปเลยค่ะ”
เธอฉีกยิ้มแป้นรู้ดีว่าสาวงามตรงด้านหน้าเจตนาของเธอหมายถึงอะไร เมื่อเธอมาในรูปแบบปรกติ ไม่ได้โดดเด้งเหมือนสาวสวยคนอื่นๆ ที่แต่งองทรงเครื่องประทินโฉมมาเสียเต็มกำลัง ก็ไม่ชอบใส่อะไรที่มันไม่ใช่ตัวเอง เดินเหินก็ไม่ถนัด กางเกงยีน รองเท้าผ้าใบ เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ๆ ไปไหนมาไหนก็สะดวกดี มันไม่ตกเป็นเป้าสายตาคนอื่นๆ ด้วย เพราะฉะนั้นเธอจะปลอดภัยจากอันตรายทั้งปวง
ประชาสัมพันธ์คนสวย ถอนลมหายใจเฮือกใหญ่ๆ เธอหยิบใบสมัครให้กับระดับดาวแบบกระแทกกระทั้น ไม่ได้เป็นห่วงเจ้าหล่อน แต่มันจะเป็นการเสียเวลาสำหรับสาวๆ คนอื่นๆ เมื่อมีคนแปลกแยกมารวมในกลุ่ม มันเสียเวลาคนหลายคน
“ขอบคุณค่ะ”
ระดับดาวค้อมตัวลงนิดๆ เธอรับใบสมัครมาจากมือเรียวของสาวสวยหน้าล็อบบี้ ก่อนจะเดินหามุมสงบเพื่อกรอกเอกสาร และสาละวนอยู่กับตัวหนัง
