ขวัญพธู บทที่3.อ่อย..
1511 คำ
“เอาก็เอา...” ขวัญพธูสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เธอเชิดใบหน้าขึ้น นึกถึงแท่นพิธีในโบสถ์ หากเธอทำสำเร็จ เธอจะได้ครองคู่กับสีหนาท เปลี่ยนสถานะจากหลานสาว เป็นยอดขวัญ เป็นภรรยา...
“ว่าแต่...คุณพ่อแกรู้ไหมขวัญ ว่าแกคิดจะเคลมอาสิงห์”
“แกพูดทำไมให้ฉันฟ่อว่ะ...พ่อไม่อยู่ไปสวิสฯ ฉันถึงกล้านี่ไง 1 เดือนนี้ฉันจะต้องสลัดซิง และเป็นเมียอาสิงห์ให้ได้!!”
“เอ่อ...ตามสบาย ฉันเอาใจช่วยนะ ขอให้สมหวัง มีอะไรกริ้งกร้างไปล่ะ ฉันจะเหาะมาช่วยแกเอง” ขวัญพธูก้าวลงจากรถมินิคันโปรดของมิ่งโกมุธ เธอไม่ใส่เสื้อคลุม เมื่อคิดจะเข้าถ้ำเสือ ก็ต้องใจกล้าตั้งแต่ปากถ้ำ เสียงเพื่อนสาวตะโกนตามหลัง เธอเหลียวกลับไปยิ้ม และเดินเชิดหน้า ตรงไปหาสีหนาท ด้วยความมุ่งมั่น
“คุณคะๆ ...ลิฟต์นั่น ขึ้นไม่ได้นะคะ ของผู้บริหาร...ใช้ลิฟต์ตัวข้างดีกว่าไหมคะ” เสียงร้องห้ามดังโหวกเหวก เมื่อเธอเดินไปถึงลิฟต์แก้วของสีหนาท ลิฟต์ที่เธอโดยสารขึ้นลงมาเป็น 10ปี แต่วันนี้กลับถูกห้าม...
“ทำไมล่ะ!! ทำไมขวัญขึ้นไม่ได้คะ? ขวัญใช้ลิฟต์ตัวนี้ทุกครั้ง” เธอตวัดเสียงตอบ เหลียวกลับไปมองคนห้าม เลิกปลายคิ้วที่วาดจนสวยขึ้นเหมือนกับเป็นคำถามซ้ำอีกครั้ง
“คุณขวัญพธู!!” พนักงานสาวคนนั้นอ้าปากค้าง ลูกสาวหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัท คุณขวัญพธูเด็กสาวน่ารักและอ่อนหวาน แต่วันนี้เธอมาในลุคใหม่ เปรี้ยวปรี๊ดจนเข็ดฟัน หุ่นอวบอัด จนไม่อยากเชื่อสายตา ได้แต่อ้าปากค้าง จนเมื่อประตูลิฟต์ปิดลง จึงได้สติ
“แม่เจ้า!! นึกว่านางเอกหนังเอวี...คุณพระ!! ...” เสียงบ่นพึม ขนาดเธอเป็นผู้หญิงยังอึ้ง แล้วคาสโน่ว่าหนุ่มแบบท่านประธาน มิน้ำลายกระฉอกรึ...
ร่างอวบอิ่มยืนสูดลมหายใจลึกๆ หน้าห้องทำงานของสีหนาท ไม่มีใครขัดขวางเมื่อรู้ว่าเธอคือใคร ต่างไปยืนหลบมุมและจ้องมองกันจริงๆ เธออายสายตาของคนเหล่านั้นเหมือนกัน แต่หากถอยตอนนี้ ก็จะไม่มีอนาคตในวันหน้าร่วมกับเจ้าของห้องตรงหน้านี่ล่ะ เป็นไงเป็นกันสิ ฝ่าด่านมาถึงนี่ได้ อีกนิดเดียวเท่านั้นเอง
“คุณขวัญ...รอก่อนดีไหมคะ? คุณสิงห์มีแขก” สายสุดาท้วงเสียงอ่อย แม่เจ้าวันนี้คุณขวัญพธูมาเต็ม สลัดคราบเด็กสาวแรกแย้ม เป็นสาวร้อนแรงเต็มสตีม แต่...คนในห้องนั้นร้อนกว่าเป็นไหนๆ เธอถอยหลังกลับแทบไม่ทัน เมื่อผการุ้งเปิดประตูห้องทำงานสีหนาทเข้าไปได้ หล่อนก็ถลาขึ้นไปอยู่บนตักชายหนุ่ม พร้อมทั้งจูบสีหนาทแบบเอาเป็นเอาตาย จนเธอต้องรีบฉากหลบ เพราะไม่อยากเป็นตากุ้งยิงกับภาพบัดสีบัดเถลิงระหว่างเจ้านายกับนางแบบนมโต
“แขก ใครคะพี่สุดา?” เธอชะงัก มือที่จับลูกบิดประตูยกค้าง เหลียวกลับไปถามเลขานุการสาวใหญ่ เรียวคิ้วโก่งดั่งคันศรขมวดมุ่น
“คุณผการุ้งเธออยู่ในห้องค่ะ...” ไม่อยากตอบแต่ก็ต้องตอบ เพราะหากขวัญพธูโผล่เข้าไปตอนนี้ เจ้านายน่าจะลำบากใจ
มือเรียวบางกำหูประตูห้องแน่น อารมณ์พุ่งปรี๊ดแตะเพดาน เธอตวัดสายตามองภายในห้องเหมือนกับสายตาเรดาร์ มองทะลุถึงภายใน แต่...ไม่ต้องเห็นด้วยตาก็พอจะรู้ เพราะทุกครั้งที่แม่นั่นมาและเธอบังเอิญมาพบ มักจะมีร่องรอยบางอย่างค้างคาไว้ให้เห็น เป็นสิ่งที่เธอทนไม่ไหว จนต้องปฏิบัติการทวงของของ เธอคืน!!
ปัง!! เสียงประตูหน้าห้องเปิดผลัวะ!! เข้ามาแรงๆ จนขอบประตูกระแทกกับกันชนเสียงดังลั่น!!
ผการุ้งถอนเรียวปากออกมาจากปาหนาหยักของสีหนาท เธอแสร้งเบียดเนินอกเข้าใส่ชายหนุ่ม...จงใจให้คนมาใหม่มองเห็น อีเด็กเปรตที่ชอบมาขัดขวางเธอกับสีหนาทตลอด เอะ!! วันนี้มาแปลก แต่งตัวเป็นสาวสะพรั่ง และที่สำคัญคนตรงหน้าเธอนี่ แทบจะลืมเธอไปเลย เขาดันลำตัวเธอเบาๆ แต่เน้นหนัก จงใจให้เธอรู้ว่าควรถอยห่าง หากไม่อยากถูกผลักกระเด็น ตอนที่อีเด็กเวร!! นั่นแต่งตัวธรรมดา มันก็ยังมีอิทธิพลกับสีหนาท นี่มันเปลี่ยนลุค มันจงใจแน่ๆ เธอรู้ดีในฐานะที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน...รู้ดีว่าอีเด็กนั่น รู้สึกแบบไหนกับผู้ชายของเธอ!!
“สิงห์คะ ไหนว่าจะชวนรุ้งเข้าห้องนอนเล็กไงคะ เปลี่ยนใจแล้วเหรอ?” แม้จะยอมถอย เธอก็ยังทิ้งระเบิดลูกเล็กๆ ไว้ให้ ให้เขาแก้ตัวเอาเอง ที่เขาทำให้เธอไม่พอใจ...ทำไมต้องถอยห่าง ทุกครั้ง!! เน้นเลยทุกครั้งที่อีเด็กนั่นโผล่หน้าเข้ามา และชอบมาขัดจังหวะเธอเสียจริง!!
“หุบปากนะรุ้ง...คุณกลับไปดีกว่า...อย่าลืมสิว่า เราไม่ได้นัดกัน...”
“เอะ!! อีเด็กนั่นก็ไม่ได้นัดสิงห์เหมือนกันนะคะ...ทำไมมันเข้าพบสิงห์ได้ตลอด แต่กับรุ้งต้องนัด!!”
“กลับไปดีๆ หรือจะให้หยุด... ผมสามารถนะขอบอก...” ชายหนุ่มพูดเสียงเคร่งลอดไรฟัน เขาจ้องมองขวัญพธูตาเป๋ง นั่นหลานสาวคนสวย ใส่ชุดอะไร ทำไม่ดูมๆ มันโดดเด้งทิ่มตาแบบนั้น แล้วเธอเดินผ่านใครมาบ้าง!! ใครเห็นบ้าง...เขาจะควักลูกตามันออกหากเขารู้...
“รุ้งกลับก็ได้ค่ะ ชิ!!” เธอสะบัดตัวหนี เดินฉับๆ ออกไป สวนกับขวัญพธูที่เดินนวยนาดเข้ามา
“ยัดฟองน้ำเข้าไปกี่ก้อนล่ะ ถึงได้นูนทิ่มตาแบบนั้น” เธอแหล่ตามองเนินอกล้นปริ่ม และมันอดไม่ได้ที่จะกระแหนะกระแหน
“ของแท้ค่ะคุณรุ้ง แม่รัก แม่ไม่หวงให้มาเต็ม...เพียงแต่ขวัญไม่ต้องโชว์ ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน...” หญิงสาวตอบกลับเสียงแผ่วๆ เธอเหยียดยิ้มมุมปาก เหลือบมองนมเหี่ยวๆ อย่างดูถูก ของแท้แม่ให้ ไยต้องกลัวนมปลอม ทั้งเสริมอึ๋ม แต่งเติม และใช้งานหนักจนหย่อนยาน!!
“อี...”
“อย่ามาหลุดสันดานต่ำๆ ออกมาเด็ดขาดนะคะ เพราะคะแนนคุณจะตก อาสิงห์ไม่ชอบแม่พวกปากตลาด เขากินแต่ของดีขึ้นห้าง หากคุณรุ้งลดตัวลงไป ระวังจะถูกโล๊ะทิ้ง!!” ขวัญพธูจัดเต็ม เธอไม่ต้องเกรงกลัวแม่นี่อีก แค่คู่นอนชั่วคราว ทำมาเป็นผยอง คิดว่ากลัวเหรอไง
ผการุ้งเบิกตากว้าง เธอเกือบหลุดเสียงกรี๊ด!! ออกมาแล้ว แต่ต้องรีบตะครุบไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นเธอคงดูแย่ในสายตาของสีหนาท เธอต้องวางมาดเป็นคนมีสกุล มารยาหญิงต่ำๆ เอาไว้ใช้เวลาอยู่สองต่อสอง คนนอนคุยมีหรือจะสู้คนนั่งคุยไม่ได้ ผู้หญิงตรงหน้าเป็นได้ก็แค่หลาน...เธอจะต้องกลัวทำไม...
“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณที่บอก เธอเองก็เหมือนกันอย่าลืมตัวแสดงสันดานนางโลมออกมาล่ะ เพราะแค่ที่เป็นหลานนอกไส้นี่ สิงห์เขาก็อึดอัดเต็มทน” ผการุ้งทิ้งท้ายไว้แสบๆ คันๆ ก่อนจะเดินนวยนาดออกไปจากห้อง
วงแตก!!
“ขวัญ...นึกอะไรขึ้นมา...ทำไมแต่งตัวแบบนี้คะ?” สีหนาทพยายามกดสายตาอยู่แค่ใบหน้าของขวัญพธู เขาเกรงว่าหากมองต่ำไปกว่านั้น สติของเขาจะขาดผึ่ง!! เผลอๆ อาจจะปลุกปล้ำขวัญพธูเสียด้วยซ้ำ
“แปลกเหรอคะอาสิงห์ ยัยมิ่งบอกสวยดี ขวัญซ้อมไว้ วันที่ขวัญไปมิตติงเพื่อนที่เรียนจบ ขวัญจะแต่งตัวแบบนี้ เป็นสาวดีค่ะ ซ้อมไว้ก่อนจะได้ไม่เขินไงคะ” เธอแสร้งทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ เดินวนไปรอบๆ โต๊ะอาหนุ่ม ให้เขามองรูปร่างเธอถนัดขึ้น
“พอเลย...แต่งแบบนี้ไม่เห็นจะสวย อาว่ามัน...”
“ทำไมค่ะ ยัยคนเมื่อกี้แต่งมากกว่าขวัญอีก มีแต่คนชมทั้งเมืองว่าสวย ขวัญดูหลายรอบ... เดินโชว์ทั้งห้าง มีแต่คนเหลียวมอง... อาสิงห์ว่าไม่สวยได้ยังไงคะ!!”
“อะไรนะขวัญ!!” สีหนาทแทบจะพลัดตกเก้าอี้ ขวัญพธูล้อเล่นใช่ไหม เธอไปเดินอวดสายตาคนทั้งห้างสรรพสินค้า ให้ผู้ชายมากมายมองความเย้ายวนนี่...โว้ย!! กูอยากจะบ้า เห็นทีต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่อย่างนั้นตัวเองต้องอกแตกตายแน่ๆ
“ขวัญลองสำรวจเรตติ้งแล้วค่ะ มีแต่คนชมนะคะ ไม่เห็นมีคนติ เขาถามด้วยซ้ำว่าขวัญเป็นนางแบบหรือเปล่าด้วยค่ะ...อิๆ” ขวัญพธูเดินไปกระแซะสีหนาท เธออิงสะโพกกับขอบโต๊ะทำงาน ยกมือขึ้นกอดอก หารู้ไม่ว่าท่วงท่าแบบนั้น ทำให้แขนเรียวดันฐานอก ให้ล้นปริ่มมากขึ้น!!
- ผู้เขียน
