อย่าท้าทายระบบ

1927 คำ

ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่กุ๊งกิ๊งนั่งร้องไห้พิงประตูคอนโดอยู่อย่างนั้น ร่างเล็กจำใจลุกขึ้นยืน เนื่องจากเสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังรัวอย่างต่อเนื่องมาเกือบสิบนาที คงจะเป็นพวกเพื่อน ๆ ของเธอที่ส่งข้อความคุยกันในกลุ่มแชท ติ๊ง! พลอย : ส่งรูปภาพ พลอย : ชุดฉันเป็นไง ยั่วพอไหม นีน่า : เริ่ดค่า พร้อมออกล่า รินดา : แกออกได้หรอนีน่า นีน่า : คุณพฤกษ์ไปต่างประเทศจ้า ทางสะดวก พลอย : เสียดาย ยัยกิ๊งไปไม่ได้ กุ๊งกิ๊งเลิกสนใจข้อความในแชทกลุ่ม เธอไม่มีอารมณ์ออกไปฉลองที่ไหนทั้งนั้น เธอเอาแต่คิดถึงเขา ผู้ชายที่เธอทั้งรักทั้งหลง ทั้งที่เขาทำให้เธอเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอเดินเข้าไปอาบน้ำ นอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำจากุชชี่น้ำวนราคาหลายแสน พลางคิดถึงเรื่องราวระหว่างเธอกับเขา ช่วงปีแรกที่รู้จักกัน ภีมภากรหลงเธอหนักมาก เขาเป็นเหมือนลูกหมาแสนเชื่องที่คอยเดินตามเธอต้อย ๆ ไม่ว่าอะไรเขาก็หามาประเคนเธอทุกอย่าง แต่นั่นก็แค่ช่วงโปรโมชันของเขาเท่านั้น หลังจากนั้นเธอก็ต้องมาตามไล่จับเขากับผู้หญิงมากหน้าหลายตา เธอเบื่อ เธอเหนื่อย แต่เธอก็ตัดใจเลิกกับเขาไม่ได้ ชีวิตเธอไม่ได้สวยหรู เธอไม่ใช่ลูกคุณหนูตระกูลไหน ชีวิตดี ๆ ที่เธอมีตลอดเวลาเกือบสามปี มันเป็นเพราะ ‘เขา’ หยิบยื่นมันให้เธอ จะให้เธอกลับไปมีชีวิตแบบเดิมน่ะเหรอ ไม่มีทาง! ชีวิตที่ต้องดิ้นรน ปากกัดตีนถีบ เธอเข็ดแล้ว เธอพอแล้ว นอนร้องไห้ในคอนโดหรูวิวแม่น้ำเจ้าพระยาราคาหลายร้อยล้านต้องดีกว่าการนอนร้องไห้ในห้องเช่าเดือนละไม่กี่พันสิ เธอไม่มีวันปล่อยให้ผู้ชายอย่างภีมภากรหลุดมือไปได้เด็ดขาด เธอต้องเกาะเขาเอาไว้ให้แน่นที่สุด หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอก็ออกมาสวมชุดนอน ทาครีม ต่อให้เธอจะเสียใจแค่ไหน เธอก็ต้องดูแลตัวเอง เธอต้องสวย ต้องเป๊ะ เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่เธอจะใช้ดึงดูดเขาได้ ภีมภากรชอบคนสวย เธอจะปล่อยให้ตัวเองโทรมไม่ได้ ร่างบางล้มตัวลงนอนบนที่นอนราคาแพง หยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมาเลื่อนดูอินสตาแกรมไปเรื่อย ๆ ติ๊ง! พลอย : ส่งรูปภาพ พลอย : ใช่คุณภีมของแกหรือเปล่า กุ๊งกิ๊งกดอ่านแชทของพลอยทันทีที่เธอเอ่ยถึง ‘คุณภีม’ รูปภาพที่พลอยส่งมาทำเอาใจเธอเต้นระรัว ภีมภากรนั่งอยู่บนโซฟาโดยมีผู้หญิงใส่ชุดเดรสเกาะอกสั้นนั่งอยู่บนตักเขา มือข้างหนึ่งของเขาล้วงเข้าไปข้างในหน้าอกของผู้หญิงคนนั้น ส่วนมืออีกข้างวางหมับอยู่หว่างขา แม้แต่ในผับที่มีคนพลุกพล่านเขาก็ไม่เว้น จะมีใครแรดได้เท่าผัวเธอคนนี้ ไม่มีอีกแล้ว ถ้าไม่ติดว่าเธอต้องใช้เองอยู่ทุกคืน เธอจะตัดของเขาให้เป็ดกิน! กุ๊งกิ๊ง : แกอย่าพึ่งกลับนะ ฉันกำลังไป กุ๊งกิ๊งรีบลุกไปแต่งหน้า แต่งตัวทันที ต่อให้เธอจะรีบแค่ไหน เธอก็ต้องสวยจัดเต็มที่สุด ให้ผัวตัวดีของเธอรู้เสียบ้างว่ามีของดีอยู่กับตัวแล้วจะออกไปหากินข้างนอกอีกทำไม! หญิงสาวมองดูตัวเองในกระจก ใบหน้างามถูกแต่งแต้มสีสันอย่างสวยงาม ผมสีน้ำตาลอมเทายาวจนถึงเอวคอด ถูกดัดลอนแล้วมัดรวบไว้ ขับกับผิวกายที่ขาวเนียนละเอียด เธอเลือกสวมเดรสสั้นสีดำสายเดี่ยว สายชุดทั้งสองเส้นประดับด้วยคริสตัลแวววาว โชว์แผ่นหลังเปลือยเปล่า เห็นร่องอกคู่สวยวับ ๆ แวม ๆ เธอสวมรองเท้าส้นเข็มสีใสประดับครัสตัลระยิบระยับและหยิบกระเป๋าคล้องไหล่สีขาวขึ้นมาถือ ติ่งหูสวยถูกประดับด้วยต่างหูเพชร ข้อมือสวมกำไลคาเทียร์สองวง ฉีดน้ำหอมแบรนด์หรูตบท้าย เท่านี้เธอก็สวยปิ๊งแล้ว วันนี้แหละเธอจะใช้มารยาหญิงสั่งสอนผัวตัวดีของเธอให้รู้เสียบ้างว่า ‘อย่าท้าทายกับระบบ’ กุ๊งกิ๊งขับรถมินิคู่ใจของเธอเข้ามาจอดในลานจอดรถที่ผับของกฤติน เธอมาที่นี่บ่อย ทั้งมากับเขาและมาตาม ‘ไล่จับ’ เขากับผู้หญิงอื่น ร่างสวยเดินผ่านการ์ดหน้าร้านเข้ามาในผับ กวาดสายตามองหาเพื่อนของเธอ พลันสะดุดตาเห็นเขานั่งนัวเนียอยู่กับผู้หญิง หึ! เธอทั้งโกรธทั้งเสียใจแต่ก็อดทนเก็บอารมณ์ วันนี้แหละเธอจะทำให้เขากลับมาสยบแทบเท้าเธอ เธอแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นเขาแล้วเดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนของเธอที่นั่งดื่มอยู่ไม่ไกลจากเขา เขาอาจจะจำเพื่อนเธอไม่ได้เพราะในผับค่อนข้างมืด หรืออาจจะจำได้แต่ไม่สนใจ “กิ๊ง ทางนี้” พลอยเดินเข้ามาลากตัวเธอไปนั่งรวมกับเพื่อนในกลุ่ม แก๊งเธอประกอบไปด้วย พลอย สถานะโสดแต่กิ๊กเพียบ เธอสนิทกับพลอยมากที่สุด พลอยไม่มีแฟน จึงมีเวลาไปไหนมาไหนกับทุกคนได้เสมอ ส่วนเพื่อนอีกสองคนที่เหลือนั้นติดผัวมากไม่ต่างจากเธอ ดาริน มีแฟนเป็นรุ่นพี่ที่จบจากมหาลัยเดียวกันกับพวกเธอ ส่วนนีน่าอยู่ในสถานะใกล้เคียงกับเธอคือ ‘เด็กเลี้ยง’ จะเรียกว่า ‘แฟน’ ก็กระดาก งั้นเรียกว่า ‘ผัว’ เลยก็แล้วกัน “เกิดอะไรขึ้น ทำไมผัวแกมานั่งนัวสาวอยู่ที่นี่” ยังไม่ทันได้ยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบ ยัยนีน่าก็เปิดขึ้นมาก่อน “ก็ทะเลาะกันแหละแก” “คราวนี้ใครอีก?” ไม่ต้องถามว่าเรื่องอะไร คบกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งจนปีสี่ กุ๊งกิ๊งทะเลาะกับผัวแค่เรื่องเดียว “เลขา” “ฮะ ยัยเลขาเฉิ่มเนี่ยนะ” พลอยรู้จักสุนันท์เพราะเธอกับกุ๊งกิ๊งฝึกงานที่บริษัทของภีมภากรด้วยกัน “อือ ฉันละปวดกะบาล” “ดื่มให้หายเครียดกันดีกว่า” นีน่ายกแก้วขึ้นชนกับทุกคนในโต๊ะ กุ๊งกิ๊งยกเหล้าดื่มจนหมดแก้ว ตั้งใจจะย้อมใจตนเองให้พอกึ่ม ๆ “แล้วแกจะเข้าไปไหม” “ไม่อะ” เธอตอบนีน่าเหมือนไม่แยแสต่อภีมภากรสักนิด “เชื่อได้หรอ” พลอยพูดขึ้น เพื่อนทุกคนรู้ดีว่ากุ๊งกิ๊งหึงผัวขนาดไหน “ได้สิ วันนี้เขาต้องเป็นคนเข้ามาหาฉัน” เกือบสามปีที่อยู่ด้วยกัน ทำไมเธอจะไม่รู้วิธีเล่นเกมส์กับเขาแต่หลายครั้งที่เธอทำไม่ได้ก็เพราะเธอสติหลุด ปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือทุกสิ่ง วันนี้แหละเธอจะพลิกกลับมาอยู่เหนือเขาให้ได้ ภีมภากรต้องกลับมาสยบแทบเท้าเธอเหมือนแต่ก่อน เธอจะทำให้เขากลับมาเป็นลูกหมาแสนเชื่องที่คอยเดินตามเธอต้อย ๆ เหมือนเดิม “เดี๋ยวฉันช่วยหาเหยื่อ ปลาจะได้งับเบ็ดเร็ว ๆ แรง ๆ” ทุกคนพากันหัวเราะกับคำพูดสองแง่สองง่ามของพลอย “พวกแก พี่ธันมาแล้ว ฉันออกไปรับก่อนมีเพื่อนเขาติดมาคนนึงนะ” ดารินลุกเดินออกไป กุ๊งกิ๊งมองตามหลังเพื่อนสายตาสะดุดเข้ากับคนของเธอที่กำลังกกกอดพะเน้าพะนอหญิงสาวบนตักโดยไม่รู้ว่ามีสายตาคู่สวยกำลังจ้องมองคนทั้งคู่ด้วยความเจ็บปวดและเดือดดาล! ********** “สวัสดีครับสาว ๆ เรียนจบกันแล้ว ทีนี้ก็เหลือแค่รับปริญญา พี่ยินดีด้วยนะ” ธันวา คนรักของรินดาเอ่ยทักทุกคนในโต๊ะ ธันวานิสัยดีและเฟรนด์ลี่แบบนี้มาตั้งแต่พวกเธออยู่ปีหนึ่ง “สวัสดีค่ะพี่ธัน ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวทุกคนในโต๊ะยกมือไหว้รุ่นพี่พ่วงตำแหน่งแฟนของเพื่อนที่อายุมากกว่าสามปี “นี่เพื่อนพี่ชื่อ ภาวิน เรียกว่าพี่วินก็ได้ จบจากมหาลัยเดียวกันกับพวกเรานี่ล่ะ” “สวัสดีค่ะพี่วิน” “สวัสดีครับน้อง ๆ วันนี้พี่ขออนุญาตแจมด้วยคนนะครับ” “ยินดีค่ะ” แม้จะเป็นครั้งแรกที่ได้พบกันแต่ภาวินก็สามารถพูดคุยกับสาวรุ่นน้องทุกคนได้อย่างออกรสออกชาด เขากับธันวาอัธยาศัยดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว สี่สาวสองหนุ่มนั่งดื่มพูดคุยกันไปได้สักพัก ดารินกับธันวาก็ลุกหายออกไปจากโต๊ะด้วยกัน เหลือแค่สามสาวเพื่อนสนิทและ ‘ภาวิน’ ชายหนุ่มเพียงคนเดียวนั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะ “นีน่า แกออกไปเต้นเป็นเพื่อนฉันหน่อย ฉันอยากแดนซ์แล้ว” พลอยชวนนีน่าลุกออกจากโต๊ะเพื่อเปิดโอกาสให้กุ๊งกิ๊งได้จัดการ ‘เหยื่อ’ ของเธออย่างสะดวก สองสาวคล้องแขนกันออกไปหยุดที่กลางฟลอร์ ออกสเต็ปกันอย่างสนุกสนาน เหลือเพียงหนุ่มสาวสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะ กุ๊งกิ๊งชวนภาวินคุยเรื่อยเปื่อยพร้อมส่งสายตาหวานเยิ้มเล่นหูเล่นตาให้เขาอยู่เป็นพัก ๆ ผ่านไปสักพักธันวาและรินดาก็จูงมือกันกลับมาที่โต๊ะด้วยสภาพผมเพ้ายุ่งเหยิง ริมฝีปากของธันวามีรอยลิปสติกอยู่รอบ ๆ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าทั้งคู่หายไปไหน “แกเมาหรอ” รินดาถามกุ๊งกิ๊งด้วยความสงสัย ยังไม่ถึงไหน เพื่อนสาวคนสวยของเธอก็ออกอาการเมาแล้ว ปกติยัยกุ๊งกิ๊งคอแข็งจะตายไป “เมาดิบย่ะ” “เพื่อ?” “เกมส์กำลังจะเริ่มแล้ว” กุ๊งกิ๊งกระซิบเสียงเบาให้ดารินได้ยินเพียงคนเดียวพร้อมส่งสายตาหวานเยิ้มให้กับชายหนุ่มตรงหน้า “พี่วินขา เราไปเต้นด้วยกันไหมคะ” กุ๊งกิ๊งที่เริ่มกึ่ม ๆ เอ่ยชวนภาวินเสียงหวาน ภาวินนึกขันในใจ เด็กเอ๋ยเด็กน้อย คิดว่าเขาดูไม่ออกหรือไงว่าเธอคิดจะทำอะไร ตั้งแต่เขามานั่งตรงนี้ สาวสวยตรงหน้าเขาก็เอาแต่เหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งนัวกับพีอาร์สาวอยู่อีกโต๊ะเป็นพัก ๆ จะยั่วให้ผัวหึงสินะ เอาเถอะ ในเมื่อเด็กมันอยากใช้เขาเป็นหมากในเกมส์ เขาก็จะช่วยสงเคราะห์ให้ “ยินดีครับ” กุ๊งกิ๊งเกาะเกี่ยวแขนสองข้างคล้องคอภาวิน เธอส่งสายตายั่วยวนให้เขา เอวบางโยกย้ายส่ายสะโพกพลิ้วไหวอย่างเซ็กซี่ ภาวินกระตุกยิ้มมุมปาก มือหนาเอื้อมไปโอบรอบเอวบาง กุ๊งกิ๊งสะดุ้งตกใจแต่รีบเก็บอาการ เพียงครู่เดียวเธอก็ขยับสะโพกไปมาตามจังหวะเพลงเช่นเดิม ภาวินสบตาคู่งามเผยความต้องอย่างไม่ปกปิด มือหนาลูบไล้เอวคอดเลื่อนลงมาที่สะโพกแน่น ภาวินคิดไม่ผิดที่ตามเพื่อนมาวันนี้ อยู่ ๆ ก็มีอะไรสนุก ๆ ให้ทำ ไม่นาน ทุกคนที่โต๊ะก็ตามออกมาโชว์สเต็ปแดนซ์กันอย่างสนุกสนาน ด้วยฤทธิ์น้ำเมาหนุ่มสาวบนฟลอร์เคลื่อนไหวร่างกายอย่างไม่เคอะเขินโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาแข็งกร้าวคู่นึงจ้องมองมาที่ทั้งคู่!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more