ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง

ตึก...ตึก...ตึก ตุบ! พรึ่บ! "อ๊ะ! ซี๊ดดด" เสียงหนังสือกระทบพื้นพร้อมกับร่างบางที่นั่งกองอยู่กับพื้นเหมือนหนังสือของเธอแล้วในตอนนี้ "อีกแล้วเรา" ฉันมองหัวเข่าตัวเองที่ตอนนี้เป็นแผลเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่จะรีบเก็บหนังสือของตัวเองใส่กระเป๋าและรีบไปขึ้นรถทันที เพราะวันนี้มีสอบชิงทุนของมหาลัยชื่อดัง "น้ำหนาวๆๆ" เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนเรียกจึงรีบเดินไปหาทันที "รถมาแล้วรีบขึ้นไปกันเถอะ" พรึ่บ! "เลือดแก" เรนขยับแว่นตาตัวเองก่อนจะมองไปที่หัวเข่าของฉัน "ไม่เป็นไรหรอกน่า แค่นี้เอง ซี๊ดดด" ฉันมองไปที่เลือดซึมตรงหัวเข่า ตอนแรกก็ไม่รู้สึกเจ็บหรอกนะ แต่พอเพื่อนทักฉันนี่สิถึงรู้สึก "ไม่เป็นไรแต่ร้องเนี่ยนะ?" "แหะๆๆ" "ซุ่มซ่ามอีกแล้วสินะ เฮ้อออ แกนี่นะ" "อย่าสนใจเรื่องนี้เลย ฉันก็เป็นแบบนี้ตั้งนานแล้วมั้ย?" "เฮ้อออ แล้วบัตรประจำตัวสอบ?" "เอามาแล้วน่า" ฉันชูบัตรขึ้นก่อนจะยิ้มให้เพื่อนตัวเอง "ก็นึกว่าลืมอีก" "การสอบครั้งนี้สำคัญมากเลยนะและฉันก็อยากจะเข้ามหาลัยนี้จริงๆ" "งั้นเราก็มาตั้งใจทำข้อสอบกันเถอะ" "อื้ม" ตอนนี้ฉันอยู่มอปลายปีสุดท้ายแล้วและตอนนี้กำลังจะไปสอบชิงทุนที่มหาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งการที่จะเข้าที่นี่ได้ถึงแม้ว่าจะเก่งมากแค่ไหน แต่ก็ต้องมีเงินด้วย และฉันไม่มีในส่วนนี้จึงต้องสอบชิงทุนให้ได้และการสอบชิงทุนครั้งนี้เปิดรับของแต่ละคณะแค่ห้าคนเองในช่วงปิดเทอมที่ผ่านฉันก็ตั้งใจอ่านหนังสือมากๆ ถึงแม้เพื่อนหลายคนจะคิดว่าฉันจะได้แน่นอน แต่ฉันก็แอบไม่มั่นใจอยู่ดี ปิ๊ป! "ฉันคิดว่ายังไงแกก็ต้องได้แน่นอนน้ำหนาว" "ขอให้เป็นอย่างที่แกพูดนะเรน" "แกอันดับหนึ่งของโรงเรียนเราเลยนะ" "ชิ! ก็แค่ของโรงเรียนเรามั้ย ฮ่าฮ่าฮ่า" "เอาน่า ยังไงก็สู้ๆนะแล้วเดี๋ยวเจอกัน" “แกก็เหมือนกัน สู้ๆนะ" หลังจากนั้นเราก็เดินเข้าไปในมหาลัยทันทีพร้อมกับเด็กโรงเรียนอื่นที่มาสอบที่นี่เหมือนกัน เพราะว่าวันนี้เป็นวันสอบของทั้งเด็กทั่วไปและเด็กที่จะชิงทุนด้วย คนก็เลยเยอะมาก สาธุ! ขอให้การสอบผ่านไปได้ด้วยดีเถอะ.... ___________________ ตึก...ตึก...ตึก ตอนนี้ฉันก็ออกมารอเรนหน้ามหาลัยแล้ว เพราะว่าเรนนั้นน่ะสอบคนละตึกกับฉันแล้วอีกอย่างคือเพื่อนฉันคนนี้ไม่ได้สอบชิงทุนเหมือนฉัน แต่เป็นสอบวัดความรู้ทั่วไป ระหว่างที่รอฉันก็มองแต่ละคนที่ผู้ปกครองมารับ ก็รู้สึกว่าที่นี่เป็นมหาลัยอย่างที่คนเขาพูดกันจริงๆ หมับ! "อ้าว!มาแล้วเหรอ เป็นไงบ้าง ^_^" "ก็…นะ เฮ้อออ แล้วแกล่ะ?" "ก็ยากเหมือนกันนะ แต่คิดว่าทำได้" ฉันพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม เพราะคิดว่ามันตรงตามที่อ่านมาจริงๆ และก็มีบางข้อที่แอบไม่มั่นใจเหมือนกัน แต่ฉันคิดว่าตัวเองทำได้ "แกมันเด็กอัฉริยะนี่ยะ ไม่เหมือนฉันกว่าจะเข้าใจแต่ละเรื่อง" "เอาน่า ฉันคิดว่าเราต้องได้เรียนที่เดียวกันแน่นอน!" "อื้ม ประกาศผลสอบอีกสามวันใช่มั้ย" เรนถาม "ใช่" "งั้นแกก็มาที่บ้านฉันเลยนะ เราจะมาลุ้นไปด้วยกัน" "โอเคเลย งั้นพวกเรากลับกันเถอะ ฉันต้องรีบไปช่วยพี่ชายอีกนะ" "พี่นที >_.....______________________________ ?เรื่องใหม่คลอดแล้ว เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะง๊าบบบ✌️ ฝากติดตามกันด้วยน๊าา❤️?