หอเทียนถาง
“ท่านแม่ๆ ”เสียงวี๊ดร้องของเหล่าคณิกาและแขกในหอนางโลมต่างวิ่งหนีกันวุ่นวายเมื่อมีบุรุษที่ในมือพร้อมไปด้วยอาวุธหลายคนเดินเข้ามาข้างใน
“ใครคือเฒ่าแก่เนี๋ย บอกมา อี้จีที่มีชื่อว่า เฟิ่งหลิว ถูกเจ้าล่อลวงไปที่แห่งใดกัน””เสียงตวาดดังลั่น ท่านแม่ของหอคณิกาปากคอสั่น
“ข้า ไม่ได้หลอกลวงนาง”ยิ้มอย่างรู้ทัน
“ไม่ได้หลอกลวงแล้วนางอยู่ที่ไหนกัน”แววตาขึงขังจริงจัง
“ข้า ไม่รู้รู็แต่เพียงนางนาง..”จะกล้าบอกไหมว่าเฟิ่งหลิวถูกจับยัดเข้าไปในเกี้ยว ของกองทัพแคว้นใต้”คนของลู่ตั๋วสะบัดกระบี่ใส่โคมไฟจนไฟดับพรึ่บลงทันที
“จะบอกมาดีดีหรือว่า เจ้าจะให้ข้าหั่นเจ้าเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยก่อนค่อยพูด”.....
วังหลวงแคว้นใต้
หมิงซื่อเดินคอตกกลับมาทางเดิมพร้อมด้วยเสี่ยวหาน ที่เดินเกือบจะกลายเป็นวิ่งตามคนตัวสูงที่สาวเท้าก้าวยาวๆ
หยิ่วเย่วนั่งกอดประคองเฟิ่งหลิว ที่ยังสะอื้นแต่ปราศจากน้ำตาเพราะคำปลอบโยนของหยิ่ว
