ตอนที่ 1
1491 คำ
"อ้าวทุกคนมารวมตัวกันตรงนี้เร็วๆเข้า วิ่งสิวิ่ง เดินอยู่ได้ เร็ว แถวตอนเรียงหนึ่งแยกเป็นห้าแถวนะ พี่ๆตรงนั้นช่วยดูน้องด้วย" รุ่นพี่คนหนึ่งพูดขึ้นเสียงดัง
ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังในกรุงเทพฯ กำลังร่วมกิจกรรมรับน้องอยู่ภายในบริเวณมหาวิทยาลัย ซึ่งวันนี้เป็นวันแรกของกิจกรรมรับน้องของคณะศิลปกรรมศาสตร์ การแสดง นักศึกษาชั้นปีที่ 1 ที่พึ่งมารีบวิ่งเข้าไปต่อแถวเพื่อนๆทันที
"อ่าวเร็วๆมาครบรึยัง จะนับถอยหลังแล้วนะ ใครมาไม่ทันจะถูกทำโทษ อ่าวนับถอบหลัง" รุ่นพี่สั่งให้ทุกคนนับถอยหลังเพื่อที่จะทำโทษคนที่มาร่วมกิจกรรมช้า
"10 9 8 7 6 5 4 3 2 1"
"ปรี๊ด หมดเวลาคอยดูซิเราจะมีเหยื่อกี่คน" พอรุ่นพี่เป่าลูกหวีดหมดเวลา ก็มีนักศึกษาอีกห้าหกคนรีบวิ่งจะมาต่อแถวแต่โดนเรียกให้ไปยืนหน้าแถวกับรุ่นพี่คนนั้นแทน
"เอ เราจะทำโทษคนที่มาสายยังไงกันดีน้า" รุ่นพี่ทำท่าครุ่นคิด
"ก่อนอื่นแนะนำตัวกันก่อนดีกว่า อะเริ่มจากน้องคนแรก" รุ่นพี่บอกออกไป
"ชื่อนิวคะ"
"ชื่อมิกครับ"
"ติ๊กคะ"
"อาร์มครับ"
"แอลคะ"
"เมฆครับ"
"เอาละให้ทุกคนจับคู่หันหน้าเข้าหากัน แล้วให้อีกคนขี่หลังวิ่งไปยังเส้นชัยเพื่อที่เราจะเลือกคู่ที่วิ่งเข้าเส้นชัยเป็นคู่สุดท้ายมาทำโทษ โอเคนะครับ" พอรุ่นพี่พูดจบ นักศึกษาที่มาสายก็เริ่มจับคู่กัน
"เริ่มนะ 1 2 ปรี๊ด" พอรุ่นพี่เป่าลูกหวีด พวกรุ่นน้องที่ขี่หลังกันก็รีบวิ่งเพื่อที่จะไม่ได้เข้าเส้นชัยเป็นคู่สุดท้าย เพราะต้องถูกทำโทษนั่นเอง
"เอาละครับสุดท้ายเราก็ได้คู่ที่แพ้มาแล้วนะครับ เชิญน้องเมฆและน้องแอลครับ" นิสิตใหม่สองคนเดินออกมายืนหน้าเพื่อนๆเพื่อรอการลงโทษ
"เราจะลงโทษยังไงดีครับ" รุ่นพี่ขอความคิดเห็นจนได้ข้อสรุปว่าสองคนนี้จะต้องช่วยรุ่นพี่ทำกิจกรรมรับน้องโดยช่วยเก็บของบ้างเสิร์ฟน้ำบ้างทั้งวัน
"เฮ้อ เหนื่อยจัง" พอกิจกรรมรับน้องเสร็จสิ้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปหมดเหลือเพียงรุ่นน้องสองคนที่โดนรุ่นพี่ทำโทษให้เก็บขยะหลังเลิกกิจกรรม
"อะน้ำเราเอามาเผื่อ" หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งหน้าตาลูกครึ่งยื่นแก้วน้ำให้กับชายหนุ่ม
"อ้อขอบใจมากกำลังหิวอยู่พอดีเลย" เขามองหน้าเธอแล้วยื่นมือไปรับน้ำแก้วนั้นมา
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ เหนื่อยเลยละสิวันนี้" ชายหนุ่มพูดไปพร้อมทั้งยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม
"อือเช่นกัน" เธอพูดออกมาแค่นั้น ก่อนที่ชายหนุ่มจะเป็นคนชวนคุยเกี่ยวกับเรื่องต่างๆจนทั้งสองคนแยกย้ายกันกลับหอพักของตน โดยนิสิตใหม่ที่นี่ส่วนใหญ่แล้วพักหอพักในมหาวิทยาลัยที่จัดไว้ให้ห้องละ 2 คน
เช้าวันรุ่งขึ้น เมฆก็มาเรียนตามปกติ ชายหนุ่มรีบกวาดสายตามองหาหญิงสาวที่โดนทำโทษกับเขาเมื่อวาน แอลเป็นคนหน้าตาสวย ตัวสูง ผิวขาวและเป็นลูกครึ่ง เขารู้สึกชอบหญิงสาวตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอตอนมาปฐมนิเทศเธอดูโดดเด่นจนเขาต้องแอบมองเธอตลอดเวลา
พอมองหาหญิงสาวแล้วไม่เจอเขาจึงเดินเข้าไปหาที่นั่งซึ่งเขาเลือกหนังด้านหลังๆของห้อง
แอลที่กำลังเดินเข้าห้องมากวาดตาเพื่อหาที่นั่งในห้องเรียนคาบแรกก็ไปสะดุดเข้ากับร่างสูงที่นั่งอยู่เกือบหลังห้องเธอยิ้มออกมาแล้วเดินไปหาเขาทันที
"หวัดดีเมฆ ขอนั่งด้วยคนนะ" เธอทักทายก่อนจะนั่งลงข้างๆชายหนุ่ม
"หวัดดี เมื่อคืนเป็นไงบ้างหลับสบายไหม" เขาถามขึ้นเพราะไม่รู้จะคุยอะไรดี
"อืม ก็ดี" เธอตอบกลับมา
สักพักอาจารย์ก็เดินเข้ามาสอน จนกระทั่งจบคาบเรียนก็มีอาจารย์คนใหม่เข้ามาผลัดเปลี่ยนกันไป
จนตอนนี้ผ่านไปเข้าเทอมที่สองของการเรียนแล้วที่ทั้งสองรู้จักและเป็นเพื่อนกันมา ต่างฝ่ายต่างแสดงออกชัดเจนว่าชอบพอกัน ทั้งสองใช้เวลาอยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลาเพราะเรียนที่เดียวกัน สาขาเดียวกัน ตารางเรียนก็เหมือนกันเลยทำให้ทั้งสองได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ร่วมกัน จนมาวันนี้วันที่ชายหนุ่มคิดจะสารภาพรักหญิงสาวออกมาเพื่อขอคบอย่างจริงจังเสียทีซึ่งเขานัดเธอมาเจอที่สวนข้างมหาวิทยาลัย
"อ่าว แอลมาแล้วเหรอ มานี่สิเรามีเรื่องจะคุยด้วย" ชายหนุ่มเรียกหญิงสาวทันทีที่เธอเดินมา
"หวัดดี มีอะไรจะคุยกับแอลห๊ะ นัดมาทำไมป่านนี้ คนอื่นเขากลับกันหมดแล้วนะ
"เอ่อคือ แอลคบกับเราได้ไหม เรารักแอลนะ รักมานานแล้วรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแอล" เขารีบสารภาพรักออกมาทำเอาหญิงสาวที่ตั้งตัวไม่ทันได้แต่ทำหน้าตกใจก่อนจะตอบตกลงกลับไปเพราะเธอก็ชอบเขาเหมือนกัน
"อือ" ตอนนี้เธอเขินจนหน้าแดง ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาได้แต่ตอบรับไปเบาๆ
เมื่อเธอตอบรับกลับมาชายหนุ่มรีบดึงร่างบางมากอด ก่อนที่เขาจะประทับริมฝีปากลงไปบนปากของหญิงสาวอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยนก่อนจะค่อยๆกดเน้นทีละนิดจนกระทั่งเขาพยายามจะดันลิ้นของตัวเองเข้าไปในโพลงปากของเธอนั่นแหละหญิงสาวจึงต่อต้านออกมา
"อือ พอแล้วเมฆ นี่เราพึ่งคบกันนะ เมฆนี่บ้าจริงเลย" ตอนนี้หน้าของหญิงสาวแดงปลั่งด้วยความเขิน ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจูบแก้มของเธอแรงๆอย่างอดไม่ได้
"จุ๊บ"
"เมฆบ้าเรากลับแล้วนะ ไปส่งเราด้วย" เธอพูดออกมาเพราะยิ่งอยู่ยิ่งเขิน
"ฮะฮะฮะ ไปกันเถอะเริ่มมืดแล้ว" เขาพูดพร้อมกับจูงมือเธอออกไปจากตรงนั้นด้วยกัน
เวลาผ่านไปเรื่อยๆจนเหลือเวลาแค่อีกเดือนเดียวจะปิดเทอมใหญ่แล้ว ตอนนี้ความรักของเขาและเธอต่างเบ่งบานราวดอกไม้แรกแย้ม ทั้งสองเรียกได้ว่ามีความสุขมาก มากจนไม่รู้ว่าจะอยู่ได้ยังไงถ้าสักวันต้องแยกจากกันไป ทั้งคู่ถือเป็นคู่รักที่น่าอิจฉา ชายหนุ่มหน้าตาดีกับหญิงสาวสวยเดินคู่กันไปทุกที่จนไม่มีใครไม่รู้จักคู่รักหวานแหววแห่งมหาวิทยาลัยแห่งนี้
วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของภาคเรียนนี้แล้ว แอลทำข้อสอบเสร็จไวจึงออกมานั่งรอแฟนหนุ่มอยู่ข้างนอกสักพักโทรศัพท์ของเธอก็ส่งเสียงออกมา
หญิงสาวกดรับโทรศัพท์สักพักน้ำตาเธอก็ไหลออกมาพร้อมกับเสียงสะอื้นปานจะขาดใจ ก่อนที่เธอจะตั้งสติและรีบวิ่งไปขึ้นแท็กซี่หน้ามหาวิทยาลัย
'ขอให้เรื่องที่ได้ฟังมาไม่ใช่เรื่องจริงด้วยเถอะ' เธอคิดพลางนั่งน้ำตาไหลมาตลอดทางจนมาถึงบ้านหลังใหญ่ที่บัดนี้เงียบสนิทเพราะไม่มีคนอยู่นอกจากคนรับใช้สองคน เธอรีบวิ่งตรงไปยังห้องนอนก่อนจะหยิบเอาแต่ของใช้จำเป็นแล้วให้คนขับรถไปส่งที่สนามบินทันทีและคิดว่าจะโทรบอกชายหนุ่ม เธอจึงควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าแต่ไม่เจอ
'หรือว่าจะลืมไว้ที่บ้าน' เธอคิดได้สักพักก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้งกับข่าวที่ได้รับมา
ทางด้านเมฆที่ตอนนี้ทำข้อสอบเสร็จแล้ว เขาเดินออกมานอกห้องเพื่อหาคนรัก แต่ก็ไม่เห็น เขาเลยเดินไปดูในห้องน้ำก็ไม่เจอ
'เอ๊ะหรือว่าแอลกลับห้องแล้ว' เขาคิดก่อนจะหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรออกหาหญิงสาวแต่ไม่มีคนรับโทรศัพท์ เขาจึงตัดสินใจไปหาหญิงสาวที่หอพักแต่สุดท้ายก็ไม่เจอ
ชายหนุ่มเริ่มกระวนกระวายเขาตามหาร่างบางทุกที่ๆคิดว่าเธอจะไปแม้กระทั่งบ้านของหญิงสาวคนรับใช้ที่บ้านก็บอกเพียงแต่ว่าเธอเข้ามาแล้วก็ออกไปแล้ว
ชายหนุ่มหมดปัญญาไม่รู้ว่าจะไปตามหาเธอที่ไหน เขาก็คงได้แต่รอให้เธอติดต่อกลับมาเอง
- ผู้เขียน
