หย่งเฉิงพยักหน้าแล้วหายไปอย่างรวดเร็ว หยางเจี๋ยสูดลมหายใจเข้าลึกความรู้สึกผิดที่มีต่อฉีเย่ว์พลันเกิดขึ้น ผู้หญิงคนนี้คิดจะปิดบังเขาไปนานเท่าใดกันแน่ หากเขาไม่บังเอิญเห็นเสื้อคลุมของตนเองเข้าทั้งชีวิตนี้เขาจะได้รู้เรื่องหรือเปล่า อีกทั้งยังมีความคิดบ้าๆที่จะยกผู้หญิงของตนเองให้คนอื่นอีก
คนตัวเล็กนี่ปากแข็งไม่เบา
หยางเจี๋ยยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย กลับไปที่เรือนที่พักของบ่าวไพร่ ที่นี่หยางเจี๋ยอาศัยร่วมกับบ่าวบุรุษอีกสี่คน ไม่ได้เรือนพักส่วนตัวเหมือนที่จวนท่านราชครู บ่าวพวกนั้นดูจะเกรงอกเกรงใจหยางเจี๋ยอยู่ไม่น้อย พวกเขาล้วนไม่กล้ารบกวนหยางเจี๋ยให้ขุ่นเคืองใจผู้ใดก็รู้ว่าหยางเจี๋ยมีตำแหน่งพิเศษกว่าบ่าวผู้อื่นในจวน
หยางหยิบเสื้อผ้าพร้อมกับสบู่มันแพะออกมาไปยังแม่น้ำที่อยู่ติดกับคฤหาสน์อาบน้ำอย่างว่องไว ล้างคราบไคลออกจากตัวจนสบาย หลังจากนั้นก็สำรวจความปลอดภัยรอบคฤหาสน์รอจนกระทั่งตะวันลับขอบฟ้า คนข
