"พี่จะพาคุณหนูไปดูคลังสมบัติที่ท่านพ่อกับท่านแม่ทิ้งไว้ให้" คลังสมบัติของเขาทำให้คุณหนูสี่ตาโต นางรู้ว่าเขามีเงินมากมายอีกทั้งเขาก็ไม่ปิดบังนางว่าพ่อของเขาได้ทิ้งไว้ให้มากมายเพียงใด "ความลับของพี่ข้าจะเก็บไว้ไม่ให้ผู้ใดรู้ข้าสัญญา" หยางเจี๋ยโอบเอวของนางแล้วพากระโดดขึ้นหลังคาลัดเลาะไปตามตรอกซอกซอย ไม่นานก็พามาจนถึงจวนสกุลหยางที่ถูกทิ้งปล่อยร้าง จวนแห่งนี้บัดนี้ได้ถูกทางการยึดสิ่งของมีค่าที่พวกเขาขนไปได้ก็ถูกขนกลับเข้าคลังหลวงจนหมด แต่ไม่มีผู้ใดรู้ว่าที่นี่จะมีห้องลับชั้นใต้ดินที่ยังคงเก็บของล้ำค่าไว้มากมายที่ดูแล้วน่าจะเป็นสมบัติตกทอดมาจากต้นตระกูล ฉีเย่ว์มองหยางเจี๋ยกลัวว่าเขามาที่นี่แล้วจะรู้สึกไม่สบายใจจึงเอ่ยว่า "ข้าไม่ดูแล้วพาข้ากลับเถิด" "ทำไมล่ะ เปลี่ยนใจแล้วหรือ" "ข้ากลัวพี่ไม่สบายใจ" หยางเจี๋ยหัวเราะในลำคอพร้อมกับดีดหน้าผากของนางเบาๆ "เรื่องผ่านมานานแล้วพี่ลืมหมดแล้วไม่เป