"ในห้องลับมีค่ายกล ตอนมาครั้งแรกถึงจะมีแผนที่นำทางพี่ก็เกือบเอาชีวิตไม่รอด"
"พี่ได้รับบาดเจ็บหรือ เหตุใดข้าไม่รู้"
"ขืนปล่อยให้เด็กขี้โวยวายอย่างเจ้ารู้ ความลับของข้าจะเป็นความลับหรือ"
"แล้วตอนนี้เหตุใดข้ารู้ได้"
"เพราะเจ้าโตพอแล้วแม้นิสัยจะยังเป็นเด็กก็ตาม แต่เจ้าคงไม่โง่เง่าจนป่าวประกาศเรื่องนี้ไปทั่วหรอก พี่ไม่มีทายาทที่ไหนหากตายไปสมบัติย่อมเป็นของผู้รู้นั่นคือเจ้าไม่ใช่หรือ"
"อ้อนี่คิดจะยกสมบัติทั้งหมดให้ข้าหรอกหรือ ช่างเป็นพี่ชายที่ดียิ่ง"
"ไม่ได้คิดจะยกให้เสียหน่อย แต่ถ้าตายก็ไม่มีผู้อื่นแล้วนอกจากเจ้า"
"หากข้าฆ่าพี่วันนี้ ข้าก็จะได้ของทั้งหมดใช่หรือไม่"
หยางเจี๋ยหัวเราะชอบใจ นางไม่มีแรงแม้แต่จะบี้มดจะเอาแรงใดมาฆ่าเขากัน
"ชีวิตข้าเดิมทีก็ไม่มีความหมาย หากเจ้าอยากได้ข้าก็ยินดี"
"โอ้ช่างลึกซึ้งเป็นอย่างยิ่ง อย่าได้ไปพูดคำนี้กับสตรีใดเป็นอันขาด ไม่เช่นนั้นพวกนางคงได้คิดว่าพี่ล
