บทที่ 7
"ไปเรียกคุณชายใหญ่มาพบฉันที่ห้องน้ำชา"
หลังจากหลินม่านเถียนกลับไปยังเรือนพักส่วนตัวที่ท่านนายพลจ้าวนั้นสร้างให้กับอนุภรรยาคนละหลังแยกจากคฤหาสน์หลังใหญ่แห่งนี้เพื่อตัดความวุ่นวายไปแล้วเธอก็สั่งสาวใช้คนสนิทให้ไปเรียกบุตรชายที่อยู่ในฝั่งของเขาและภรรยาทันที เพราะภายในใจก็ร้อนรนไปด้วยความกังวลกลัวว่าหากจ้าวลู่เฉินนั้นลงมือกับจ้าวป๋อจิ้งซึ่งเป็นลูกรักของสามีหนักไปแล้วจะเป็นเรื่องใหญ่เอาได้แต่จะอย่างไรเธอก็จะปกป้องเขาด้วยชีวิตแน่นอน!
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ไม่นานเสียงเคาะประตูห้องพักผ่อนของนายหญิงใหญ่แห่งคฤหาสน์สกุลจ้าวก็ดังขึ้น หญิงสูงวัยกดมุมปากยิ้มอ่อนโยนออกมาก่อนจะเอ่ยปากอนุญาตให้บุตรชายของตนเองเข้ามาได้
"เข้ามาเถอะอาคัง ปิดประตูด้วย"
เพราะเรื่องนี้สำคัญแม้แต่สะใภ้เช่นซูเมิ่งจีเองเธอก็ไม่ต้องการให้รับรู้ ส่วนจ้าวลู่คังเองก็พอจะทราบความหมายจากสายตาของมารดาเขาจึงปิดประตูอย่างไม่บ่อยนัก
