ต่อให้อยากหนีร่างกายก็ไม่ทำตามสมองสั่งอีกต่อไปแล้ว..
ร่างบางบิดเร่าเข้าหาอกแกร่ง มือเกาะเกี่ยวบ่ากว้างเป็นที่พึ่งพิง หลังแข้งขาแทบจะอ่อนแรงยามมือหนาลูบไล้จุดสงวนที่ไม่เคยมีใครเข้าถึงมาก่อน
เอกชยินทร์จูบซับบนขมับหญิงสาว ในนัยน์ตาเป็นประกายวาบหวามอยากขย้ำเธอใจจะขาด แต่ก็อยากเห็นอีกฝ่ายครวญครางทรมานด้วยความเสียวเสียก่อน
ไม่ยักรู้เหมือนกันว่าคนที่มักมีสีหน้าตายด้านเวลาได้เจอกัน สายตาที่แทบไม่แสดงความรู้สึกออกมาให้ได้เห็น จะกำลังตกเป็นทาสพิษใคร่ครางเสียงหวานให้เขาได้ยิน
“ไม่เคยทำแบบนี้กับใครเหรอ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามข้างใบหู เพราะท่าทางเหมือนตื่นตระหนกของอีกฝ่ายทำให้รู้ได้ทันทีว่าไม่เคยถูกจับหรือลูบคลำแบบนี้มาก่อน
“ไม่.. ไม่เคยค่ะ” อิงจันทร์ส่ายหน้าปฏิเสธ พลางจับต้นแขนเอกชยินทร์ที่กำลังล่วงล้ำเข้าไปในร่องสวาท
“อย่าโกหกน่า”
“ฉันไม่ได้โกหก”
เสียงพูดปะปนกับเสียงหอบหนัก รู้สึกเหมือนถูกพราก
