"อื้อ~" ฟารินส่งเสียงในลำคอเบาๆ ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้เด็กสาวขยับกายเข้าหาไออุ่นของใครบางคน ใบหน้าจิ้มลิ้มซุกลงอกแกร่งในขณะที่ลำแขนตวัดกอดเอวสอบของคนข้างกาย
กลิ่นหอมอ่อนๆจากอีกฝ่ายทำให้ดวงตาคู่สวยค่อยๆเปิดออกและก็ต้องเบิกตาโพลงด้วยความด้วยความตกใจ เพราะคนที่เธอกำลังนอนกอดอยู่นั้นคือ...พี่คนหล่อ
แทนที่ฟารินจะขยับออกห่างจากมาเฟียหนุ่มแต่เธอกลับนอนสำรวจใบหน้าหล่อเหลาแทน นี่สินะที่เขาบอกว่าพระเจ้าสร้างมาเองกับมือ หล่อไร้ที่ติจริงๆ
"จะมองหน้าฉันอีกนานไหม?" เสียงนั้นทำรอยยิ้มบนใบหน้าจิ้มลิ้มค่อยๆจางลง
"นะ...หนูนึกว่าพี่คนหล่อหลับอยู่ก็เลย..."
"ก็เลยมานอนมองหน้าฉัน?"
"เอ่อ..."
"หึ" มาเฟียหนุ่มส่งเสียงในลำคอเบาๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มออกแล้วก้าวขาลงจากเตียงนอนเข้าห้องน้ำไป
เขาใช้เวลาราวสามสิบนาทีเพื่อทำธุระส่วนตัวแล้วออกมาในสภาพแต่งตัวเรียบร้อย สายตาคมกริบมองร่างบอบบางที่ยืนรับลมอย
