ฟารินเปิดประตูห้องน้ำออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จ ตอนนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งสีขาวของโจชัวเพราะชุดนักเรียนของเธอถูกฉีกขาดจนใส่ไม่ได้
เธอเดินไปนั่งบนเตียงพร้อมกับหยิบการบ้านในกระเป๋านักเรียนออกมาทำ เธอเพิ่งรู้ว่าลุงเดชโทรกลับมาหาเธอเกือบร้อยสาย เธอตัดสินใจโทรกลับ ลุงเดชคงเป็นห่วงเธอมากไม่รู้ตอนนี้ยังขับรถตามหาเธออยู่หรือเปล่า
เมื่อได้บอกลุงเดชแล้วเธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นมา ก่อนที่จะเธอนอนคว่ำหน้าทำการบ้านบนเตียงนอนของเขา
แกร๊ก~
เสียงเปิดประตูห้องนอนเรียกความสนใจจากคนตัวเล็กได้ไม่น้อย ฟารินเอี่ยวตัวกลับไปมองทั้งที่นอนคว่ำหน้าอยู่
"มากินข้าว" เขาวางถาดอาหารลงโต๊ะกระจกก่อนจะเดินไปหาฟารินที่นอนคว่ำหน้าทำการบ้านอยู่
"หนูขอทำการบ้านก่อนได้ไหมคะ?"
"ไปกินข้าวก่อน"
"เดี๋ยวมันไม่เสร็จอ๊ะ!" เขาอุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวโดยที่เธอเองยังไม่ทันได้ตั้งตัวอะไร โจชัววางร่างบอบบางลงโซฟาส่วนตัวเองก็หย่อนสะโพ
