EP 16
1088 คำ
“ไม่ต้องมาปกป้องเมียเลยนะคุณดรณ์ ระวังจะเคยตัวเอาล่ะ”
คนอาบน้ำร้อนมาก่อนนั้นรู้ดี ว่าหลานเขยไม่ประสงค์จะตอบตามความจริง
“ว่าไงเรา เห็นสามีปกป้องขนาดนี้คิดเหรอว่าจะรอด ยายไม่ยอมหรอกนะ”
“คุณยายคะ”
เมื่อรู้แน่ว่ายายไม่ยอม คนเป็นหลานเลยสวมกอดแน่นๆ กับหอมแก้มไปหลายหนอีก
“ไม่ต้องมาประจบ ครั้งนี้ยายปล่อยไปไม่ได้ เพราะมีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สองสามตามมา คำยายสอนมีแต่เป็นเรื่องดีๆ ทั้งนั้น เวจะละเลยไม่ได้ รู้เอาไว้ด้วยนะว่าชีวิตแต่งงานที่ไม่ยั่งยืน ส่วนสำคัญหลักก็มาจากคนเป็นภรรยา ว่าจะมีความอดทนมากน้อยแค่ไหน จะแก้ไขปัญหาในบ้านยังไง จะประคับประคองให้ชีวิตคู่ให้อยู่ตลอดไปได้ยังไง เพราะถ้าลองเราดีซะอย่าง และทำทุกวิถีทางอย่างสุดความสามารถแล้ว สามีจะไปไหนล่ะ”
คุณภัทราจ้องหน้าหลานสาวเขม็ง ท่าทีขึงขัง บอกให้รู้ว่าคราวนี้เอาจริงและจะไม่ปล่อยผ่าน หลานเลยได้แต่นิ่งเงียบ ด้วยไม่รู้จะบอกความจริงกับยายยังไงดี ว่าถ้าเขาไม่เปลี่ยนมาเป็นซาตาน ป่านนี้ตัวเองก็คงจะทำอย่างที่ยายสอนอย่างเคร่งครัดแล้ว
“ถ้าในบ้านอยู่เย็นเป็นสุข เดินไปตรงไหน มุมไหนก็สะอาดสะอ้าน น่านั่ง น่านอน สามีที่ไหนจะอยากไปมีบ้านใหม่ ถ้าในครัวมีอาหารอร่อยๆ จากฝีมือภรรยาทำไว้รอ สามีที่ไหนจะอยากไปหากินที่อื่น ถ้าเตียงนอนเต็มไปด้วยกลิ่นอายความรัก ความอบอุ่น ความเป็นครอบครัว สามีที่ไหนจะอยากไปหาเตียงใหม่นอน เห็นมั้ยว่าภรรยามีส่วนทำให้ชีวิตคู่คงอยู่หรือจบลงมากแค่ไหน ในเมื่อสามีเป็นช้างเท้าหน้า เป็นคนหาเลี้ยงปากท้องของครอบครัว วันๆ ต้องออกไปเจอกับปัญหาร้อยแปดพันเก้า เจออุปสรรคมากมายให้ต้องแก้ไข ต้องหน้าดำคร่ำเคร่งกับงาน เราเป็นภรรยา อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน มีหน้าที่แค่คอยดูแลความเป็นอยู่ของสามีให้ได้รับความสุขความสบาย กับคอยดูแลบ้านช่องห้องหอให้สะอาดสะอ้าน คอยดูแลอาหารการกินให้แค่นี้ จะทำไม่ได้เทียวหรือ แล้วถ้ามีลูกขึ้นมาล่ะ เราจะเอาอะไรไปสอนลูก ในเมื่อแม่ยังทำตัวเป็นคนขี้เกียจสันหลังยาว นอนตื่นสายๆ ไม่ดูแลสามีอย่างนี้”
น้ำตาของหลานหยดแหมะลงในทันที เมื่อเจอท่าทีอันจริงจังของยาย ด้วยรู้ดีว่าตัวเองนั้นก็ผิด แต่ต้นเหตุแห่งความผิดมันมาจากเขา ทว่าก็ไม่อาจจะบอกยายได้ แก้ตัวก็ไม่ได้ เลยจำต้องนั่งนิ่งฟังยายเทศน์กัณฑ์ใหญ่ไปเท่านั้น
ดรณ์เองก็สะเทือนใจไม่น้อยกับคำสอนนี้ ด้วยไม่คาดคิดว่ายุคห้าจีแล้ว จะยังมีคนเคร่งครัดในขนบธรรมเนียมไทยแบบเก่าๆ อีก และถ้าคุณยายภัทรายึดคำสั่งสอนที่มีต่อๆ กันมาจากพ่อแม่มากขนาดนี้ ทำไมยังต้องได้รับตำแหน่งแม่ม่ายถึงสามรอบอยู่ล่ะ
“ว่าไงเรา! จะนั่งนิ่งๆ แค่นั้นรึ”
“เวขอโทษค่ะคุณยาย”
หลานสาวผู้มีน้ำตาไหลอาบแก้มไหว้ลงไปบนตักยายด้วยอ่อนน้อม ส่วนยายก็ประคองสองไหล่ระหง มือเล็กนั้นประคองปลายคางมนขึ้นเพื่อให้ได้มองหน้าหลานตรงๆ
“ขอโทษแล้วยังไงอีก”
“ต่อไปเวจะไม่ทำผิดอีกค่ะ”
“แล้วยังไงอีก”
“และจะไม่ทำให้คุณยายกับคุณแม่ผิดหวัง”
“แล้วยังไงอีก”
“เวจะทำตามคำสอนของคุณยายกับของคุณแม่อย่างเคร่งครัด”
“ทำยังไง”
“เวจะเป็นภรรยาที่ดี จะคอยดูแลความเป็นอยู่ของสามีให้ดีที่สุด จะคอยดูแลบ้านช่องห้องหอให้สะอาดสะอ้านน่าอยู่ที่สุด”
“เพื่อ”
“เพื่อไว้ให้เป็นแบบอย่างที่ดีของลูกๆ ต่อไปค่ะ”
“จริงนะ”
“จริงค่ะ”
“สัญญานะ”
“สัญญาค่ะ”
“ดีมาก”
คุณยายภัทราดึงตัวหลานสาวเพียงคนเดียวเข้ามากอดไว้ น้ำตาก็รื้นไปด้วย เพราะความสงสารหลานเมื่อถูกดุ แต่ก็จำต้องใจแข็ง เพื่อไม่ให้หลานเหลิงจนละเลยหน้าที่
“ครั้งนี้ยายจะยกโทษให้ เพราะเห็นว่าเหนื่อยจากงาน แต่ต่อไปถ้าคุณดรณ์บ่นอะไรให้ยายฟังอีก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเวตื่นสาย เรื่องไม่ดูแลบ้านช่อง ไม่ดูแลอาหารการกินให้ดีๆ ยายจะโกรธเวไปห้าปี แล้วก็จะไม่พูดด้วยไปอีกสิบปี ตกลงตามนี้มั้ย”
“ตกลงค่ะ”
“ดีมาก ที่ยายดุเพราะอะไรเรารู้ใช่มั้ย”
“รู้ค่ะ”
“รู้ว่าอะไร”
“เพราะคุณยายรักและหวังดีกับเว อยากให้เวมีชีวิตที่ดีและสมบูรณ์แบบ ไม่อยากให้เวเป็นขี้ปากใคร ว่าแต่งงานไม่ก้นหม้อข้าวไม่ทันดำก็ต้องหย่าแล้วค่ะ”
“ดีมากจ้ะ ยายรักเวนะ”
“เวก็รักคุณยายค่ะ”
คนเป็นหลานปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมาเป็นทางมากกว่าเดิม ขณะแนบแก้มนุ่มไปกับอกยาย เดาไม่ได้ว่าถึงเวลาที่จะต้องหย่าจริงๆ ยายจะอยู่ในสภาพไหน
จะเสียใจ จะผิดหวัง จะอับอายจนสบช่องให้โรคร้ายในตัวเล่นงานถึงขั้นต้องเข้าโรงพยาบาลเลยไหม แต่หลานคนนี้จะทำอะไรได้ ในเมื่อเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคนขนาดนี้
ส่วนคนถูกกล่าวหาว่าเปลี่ยนไปนั้น ก็เกิดอาการแน่นหน้าอกขึ้นมาทันควัน เมื่อเห็นยายสอนหลานด้วยท่าทีจริงจังและไม่ยอมปล่อยผ่าน ทำให้อดคิดถึงวินาทีที่เขาตัดสินใจว่าจะเลือกเธอมาเป็นคู่ครอง เพราะเธอมาจากครอบครัวนี้เป็นผู้ดีตั้งแต่บรรพบุรุษและเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วไม่ได้
‘แล้วมึงพลาดตรงไหนวะ มันถึงได้กลับกลายมาเป็นแบบนี้ ครอบครัวผู้ดีที่มึงเห็น ทำไมถึงกลายมาเป็นครอบครัวลวงโลกได้วะ’
อาภาถึงกับน้ำตาไหลตามสองยายหลานที่กอดกันกลม สงสารลูกก็สงสาร เห็นด้วยกับแม่ก็เห็นด้วย และรู้ดีว่าที่แม่เคร่งครัดก็เพราะหวังดีล้วนๆ ตัวเองก็เคยผ่านการฝึกฝนจากแม่มาแล้ว และพยายามจะทำตามคำของแม่อย่างครบถ้วนแล้ว สุดท้ายก็ไม่วายพลาดแล้วพลาดอีก
“คุณแม่คะ อย่าดุหลานนักเลยค่ะ เมื่อวานหลานตื่นให้ช่างแต่งหน้า ทำผมตั้งแต่ตีสาม กว่างานจะเสร็จก็ยืนจนขาแข็ง กว่าจะได้พักก็คงดึก ยัยเวมาดูนี่สิจ๊ะ”
- ผู้เขียน
