“ทำไมล่ะครับ”
“ไปบ้านคุณดวงก่อนค่ะ แกชวนไปกินมื้อเที่ยง เห็นว่าหนูเวจะเป็นเชฟให้เอง เสร็จแล้วเราก็แกล้งๆ พูดเรื่องทริปหัวหินกับแกสิคะ มีคุณดรณ์เป็นเจ้ามือซะอย่าง รับรองแกไม่เหลือค่ะ แล้วสรวงก็จะให้ชวนคุณภากับหนูเวไปด้วยดีมั้ยคะ ไปหลายๆ คนสนุกออกค่ะ แต่คุณดรณ์อย่าเพิ่งหวังว่าจะได้อย่างที่เคยได้มาในทริปนี้นะคะ เพราะสรวงเคยได้ยินคุณดวงพูดว่าทั้งแม่ทั้งยายหวงสุดๆ เรียกว่าดูแลไม่ยอมให้คลาดสายตาเลย มีห่างหน่อยก็ตอนไปเรียนนั่นล่ะค่ะ”
“ผมไม่รีบหรอกครับ แค่อยากมีโอกาสทำความรู้จักให้มากขึ้นก็เท่านั้นครับ”
จำได้ว่าคืนนั้นเขากลับบ้านมาด้วยความดีอกดีใจจนแทบนอนไม่หลับ ยิ่งคุณสรวงทำงานได้ดีเยี่ยม จนได้คนที่เขาพึงพอใจร่วมทริปไปด้วยแล้ว ยิ่งรู้สึกเป็นสุขใจอย่างบอกไม่ถูก
ขณะนั่งรถตู้ไปด้วยกัน เขาก็รู้สึกสดชื่นราวกับหนุ่มน้อยได้ของที่หมายตามานานปีไม่มีผิดเพี้ยน งานครัวที่ไม่เคยจับก็กลับกลายเป็นเรื่อง
