ข้างนอกอุ่นใจ ข้างในซ่านทรวง 2
1066 คำ
เจิ้งเสี่ยวหยวนเป็นชายที่มุ่งมั่นเรื่องรับใช้บ้านเมือง อีกทั้งหลายปีให้หลัง สตรีนางเดียวที่เขาใกล้ชิดทั้งยังผูกพันด้วยคือเฉินมี่ ดังนั้นในสายตาเขาจึงไม่ได้เหลือบมองใครอีก แม้นางคือไป๋ลู่เถียน ซึ่งเดินทางไกลนับพันลี้มายังเมืองหลวง เพื่อทวงสัญญาหมั้นหมาย
ขณะที่กำลังคิดภาพอดีตในหัว
ยอดหน้าอกของเจิ้งเสี่ยวหยวนก็ได้รับการกระตุ้น เริ่มจากช้า ๆ เป็นการออกแรงอย่างมันเขี้ยว ก่อนหน้านี้เขารู้ว่า เฉินมี่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของบ่อน้ำพุสำหรับสตรี ส่วนบริเวณนี้เป็นพื้นที่สงบ เพราะเขากันผู้อื่นไม่ให้เข้ามายุ่มย่าม แต่ที่เฉินมี่มาอยู่ใกล้ ๆ เขาได้คงเพราะนางเป็นสตรีที่ซุกซน และค่อนข้างวางอำนาจ
เผด็จการ ดังนั้นใครหน้าไหนก็อย่าคิดขวางลูกสาวเจ้ากรมโยธา ทั้งยังเป็นญาติห่าง ๆ ของพระชายารัชทายาทด้วย!
“อ่าส์...คุณหนูเฉิน...เหมาะสมแล้วหรือที่กระทำเยี่ยงนี้กับข้า”
เฉินมี่ยิ้มยั่วเจิ้งเสี่ยวคุน นางอดใจไม่ไหวแล้ว เมื่อครั้งที่ทั้งคู่ไปยังหอเซียนเมารักก็ได้ทำเรื่องต้องห้ามจนซ่านสยิวใจ ครานั้นนางเสียจูบแรกให้เขา มันล้ำลึกดูดดื่ม และเหนืออื่นใด ชายหนุ่มได้ใช้ปากกับพื้นที่งดงามอวบอูมของเฉินมี่ ส่วนตัวนางก็บ้าบิ่นยิ่งนัก เพราะทั้งชักรูดและมีประสบการณ์สุดสยิวกับแท่งหยกของเขา ตบท้ายด้วยการทำรักด้วยปากให้กับผู้ชายซึ่งเป็นว่าที่สามีของนาง
“มี่มี่...หึงหวงท่าน และหลายคืนที่ผ่านมา เราไม่ได้พบหน้ากัน ยิ่งทำให้โหยหา อยากกอด อยากสัมผัส อยากได้ยินคำหวานหูที่ท่านชอบพูดให้มี่มี่ฟัง”
“เจ้าช่างมักมาก และชอบเรียกร้องให้ผู้อื่นบอกรัก”
เมื่อเขาเอ่ยเช่นนั้น เฉินมี่ก็หัวเราะคิก ก่อนเป็นฝ่ายเอื้อมมือไปจับมือเขา แล้วส่งมันไปยังพื้นที่คับแน่นของตน
คราแรกเจิ้งเสี่ยวหยวนไม่ได้คิดทำในสิ่งสร้างความรัญจวนใจต่อนาง ทว่าเป็นฝ่ายเฉินมี่ซึ่งยั่วยวนและส่งสายตาอ้อนวอน นิ้วยาว ๆ เลยเปิดกลีบสวาท แล้วแทรกเข้าไปในพื้นที่ร้อนฉ่าของนาง
“เมื่อคืนข้าอ่านและดูหนังสือภาพใต้หีบเจ้าสาว พบว่ามีหลายสิ่งที่บุรุษต้องช่วยให้สตรีของเขาสัมผัสถึงความสุขในห้องหอ”
“คุณหนูเฉิน...เจ้ากำลังท้าทายบุรุษ”
เฉินมี่ยิ้มยั่วและปล่อยให้มือใหญ่สัมผัสกลีบงาม ๆ ของนางที่ไร้อาภรณ์ ส่วนริมฝีปากสวย ๆ ก็จู่โจมยอดหน้าอกเขา ดูด ขบเม้ม ก่อนที่นางจะกัดเบา ๆ เรียกร้องให้เจิ้งเสี่ยวหยวนกระทำให้นางกลายเป็นสตรีที่เดินทางไปสู่ประตูสวรรค์ให้เร็วที่สุด
ภายในเรือนหลังเล็กที่อุณหภูมิเพิ่มสูงขึ้นจากความเร่าร้อนทางสายตาและท่าทางของหนุ่มสาว ไป๋ลู่เถียนก็เริ่มแผนของตน ซึ่งเสี่ยงอยู่สักหน่อย แต่
ชาติภพใหม่นี้ มีสิ่งใดที่นางต้องกลัว อีกอย่างอี้ฟานคือสามีนาง เรื่องนี้ย่อมไม่เปลี่ยนแปลง!
“คุณชายฟาน...ชะ ช่วย ข้าได้หรือไม่ หยิบถุงหอมให้สักหน่อยเถิด” เสียงของไป๋ลู่เถียนคล้ายการเรียกสติของอี้ฟาน และชั่วขณะนั้นเองเขาก็เหมือนถูกปีศาจจิ้งจอกล่อลวง ยามนี้เสียงฝนดังเป็นระยะ ๆ มิต่างจากเสียงหัวใจเขาที่ดังถี่กระชั้น หากมันเกิดขึ้นนานกว่านี้ เขาอาจทนต่อการยั่วเย้าเบื้องหน้าไม่ไหว
“แม่นางเถียน ไฉนเจ้าถึงไม่สำรวม” คำกล่าวและน้ำเสียงดังอยู่สักหน่อย ฟังก็รู้ว่าตำหนิหญิงสาวและกำลังเตือนตนเอง
ไป๋ลู่เถียนถลึงตาใส่อีกฝ่าย แล้วกล่าวว่า
“ร่างกายข้าอ่อนเพลีย อีกทั้งหายใจไม่ใคร่สะดวก ปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่รัดแน่น มันผิดด้วยหรือ”
อี้ฟานนิ่วหน้า ในขณะเดียวกันเขาก็เตรียมส่งถุงผ้าให้ไป๋ลู่เถียน หากเป็นนางที่เอ่ยขึ้นเสียก่อน
“คุณชายช่วยหยิบ ถุงหอมให้ข้าที”
นางออดอ้อนออเซาะ หากอี้ฟานคล้ายจะได้สติกลับคืน เขานึกถึงสิ่งที่เหอชิงกล่าว ผู้เป็นบิดาของชายหนุ่มกำลังตามหาหญิงงามเมือง ที่ปรนนิบัติเขาในห้องพัก ณ หอเซียนเมารัก
ซึ่งหากจะกล่าวไปแล้ว รูปภาพที่ฝ่ายนั้นนำมาให้เขาดูนั้นละม้าย
ไป๋ลู่เถียนหลายส่วน ปาก คิ้ว คาง โดยเฉพาะดวงตากลมโตที่คล้ายมีน้ำใส
กลอกกลิ้งด้านใน ผิดแต่รูปนั้นวาดสีหน้าจัด และรูปภาพเติมแต่งให้หญิงในภาพคล้ายคณิกาหรือนางรำจากเปอร์เซีย
“ข้ารู้สึกผิดต่อแม่นางเถียนที่ไม่ได้ไปตามนัด”
เขาเอ่ยถึงเรื่องดังกล่าวและมองนางอย่างประเมิน สายตากับท่าทาง ดูเหมือนมีความนัยซ่อนเอาไว้ หากแต่ไป๋ลู่เถียนมิใช่นางร้ายตัวตลกแสนโง่งม
คนเดิมแล้ว
“ใช่ ด้วยเรื่องดังกล่าว ทำให้ข้าต้องพบความบัดซบอย่างแสนสาหัส! มันคือตราบาปที่ผู้หญิงคนหนึ่งมิอาจตื่นจากฝันร้ายที่หลอกหลอนได้”
อี้ฟานจับต้นชนปลายในสิ่งที่นางกล่าวไม่ได้สักเท่าไหร่ จึงถามกลับ
“แม่นางเถียน ต้องการบอกสิ่งใดแก่ข้ากันแน่”
“คืนนั้น คือความผิดพลาด...ที่คุณชายฟานต้องรับผิดชอบข้า!”
ไป๋ลู่เถียนบอกอีกฝ่าย และบังทรงที่ปกปิดถันอวบอัดของนางก็หลุดลง อกอวบคู่งามประจักษ์ต่อสายตาของชายหนุ่ม
งดงาม มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ทว่าจุดที่ทำให้สายตาเขาต้องมองด้วยความเครียดจัดก็คือ รอยช้ำเป็นจ้ำ ๆ
“ท่านเห็นหรือไม่ รอยดูด และรอยกัด...” นางชี้ให้เขาดูที่เนินถันข้างหนึ่ง และบริเวณลำคอซึ่งมีรอยกัดจาง ๆ ลงเหลือให้เห็น!
แน่นอนว่าอี้ฟานเห็น แต่นั่นยิ่งทำให้เขาเกิดแรงตัณหาดิบเถื่อนต่อร่างอันเย้ายวนของไป๋ลู่เถียน
“เจ้าถูกผู้ใดย่ำยี!”
อี้ฟานเดือดดาลตวาดเสียงดุดัน ในใจครั่นคร้ามว่า ชายผู้นั้นอาจจะเป็นบิดาของตน!
ไป๋ลู่เถียนตัวสั่น ขอบตานางแดงระเรื่อ มินานน้ำใสที่อุ่น ๆ ก็คลอหน่วย
- ผู้เขียน
