11
1224 คำ
11
‘คุริฮาระ มินามิ ,คุริฮาระ ทามะโกะหรือ มัตสึดะ ทามะโกะ’
ดวงตาสีดำสนิทเบิกกว้างหลังจากที่ได้อ่านข้อความข้างหลังภาพ ผู้หญิงที่มีใบหน้าหวานละมุน รอยยิ้มหวานคนนี้น่ะหรือ คือมือสังหารที่ปลิดชีวิตมารดากับคนรักของเขา ไม่อยากจะเชื่อเลย เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะมีจิตใจอำมหิตฆ่าได้แม้กระทั่งน้องสาวของตัวเอง อีกทั้งภาพถ่ายที่อยู่ในมือของเขานั้น มันบ่งบอกถึงความรักใคร่กลมเกลียวกันอีกด้วย มันจะเป็นไปได้ยังไง แต่มันก็เป็นไปแล้วไม่ใช่หรือ มันเป็นไปแล้ว
มัตสึดะ ทามะโกะ มิน่าล่ะทำไมทาเคชิจึงหาผู้หญิงที่ชื่อ คุริฮาระ ทามะโกะไม่เจอ เพราะไม่ได้ใช้นามสกุลเดียวกับคนรักของเขานั่นเอง เป็นพี่น้องคนละพ่อกันนี่เอง เอ๊ะ...เดี๋ยวก่อน ถ้าเป็นลูกคนละพ่อทำไมสุชาลินีจึงบอกเขาว่า คนที่ฆ่าคือพี่สาวที่ชื่อ คุริฮาระ ทามะโกะ แทนที่จะบอกชื่อว่า มัตสึดะ ทามะโกะ เรื่องมันเป็นมายังไงกันนี่ เขาเริ่มสับสนแล้ว อาจจะเป็นไปได้ว่าไม่ใช่พี่น้องทางสายเลือดกันโดยตรง มีสองทางเท่านั้นที่จะทำให้เขาไขข้อกระจ่างได้คือ หนึ่ง จับตัวผู้หญิงที่อยู่ในรูปมาคาดคั้นความจริง สองคือ เค้นความจริงจากทาคุยะผู้เป็นพ่อ
“ฮิเดะคุง โทรเรียกทาเคชิด่วน บอกว่าเจอคนที่ชื่อ คุริฮาระ ทามะโกะแล้ว” เรียวสั่งเสียงเข้ม โดยที่สายตาหาได้ละจากหน้าหวานๆ ของทามะโกะเลย เขาจ้องดวงหน้าของนักฆ่าสาวนิ่ง ราวกับว่าจะจดจำทุกรายละเอียดของใบหน้าทุกส่วนให้เข้าไปอยู่ในสมอง จะจดจำผู้หญิงคนนี้ไปจนวันตาย
ทรรศิกาเดินทางมาที่โรงแรมแห่งหนึ่งในกรุงโตเกียว ย้อนถึงสาเหตุที่เธอต้องมาที่โรงแรมแห่งนี้ เป็นเพราะว่าเมื่อห้านาทีก่อน ทรรศิกาได้รับโทรศัพท์จากบิดาบอกให้เธอมาหาเขาที่นี่ภายในหนึ่งชั่วโมง เธอจำต้องยกเลิกนัดกับทาเคชิในเย็นนี้เพื่อมาหาทาคุยะ ประจวบเหมาะกับที่ทาเคชิถูกเจ้านายเรียกตัวด่วนพอดี ต่างฝ่ายต่างมีความจำเป็นทั้งคู่
“มาแล้วเหรอ เข้ามาสิ” ทาคุยะพูดเมื่อเปิดประตูรับเจ้าของมือที่เคาะประตู ทรรศิกาโค้งคำนับบิดา ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพัก
“นั่งลง ฉันมีเรื่องอยากจะพูดด้วย” ทรรศิกาทำตามที่บิดาสั่งอย่างว่าง่าย นั่งลงบนเก้าอี้นวมตัวเล็ก
“มีอะไรคะคุณพ่อ?”
“รู้ใช่มั้ยว่าเรียวคนรักของมินามิกำลังออกตามล่าคนที่ฆ่าแม่มันกับคนรักของมันอยู่?” ทาคุยะเปิดประเด็นทันที
“ทราบค่ะ” เธอรู้ดีว่าเรียวออกตามล่าคนที่ปลิดชีวิตมารดากับ สุชาลินีแทบจะพลิกประเทศญี่ปุ่น หากแต่เธอกับพรรคพวกไม่ได้ทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้แกะรอย ความยากจึงเกิดขึ้นกับการตามสืบในครั้งนี้ โดยไม่รู้ว่าข่าวที่เรียวได้มานั้น ได้มาจากปากของน้องสาวต่างมารดาที่เธอคิดว่าเสียชีวิตไปตั้งแต่อยู่ในห้องน้ำนั้นแล้ว ปกติเธอจะยิงซ้ำเป้าหมายเพื่อความแน่ใจว่าตายสนิท หากแต่การสังหารสุชาลินีทำให้เธอเกิดความเสียใจ ความรู้สึกผิดที่ฆ่าสายเลือดเดียวกัน ทรรศิกาจึงไม่อาจยิงซ้ำเป็นครั้งที่สองได้
“ที่ฉันเรียกมาในวันนี้เพื่อจะบอกว่า ถ้าถูกจับได้ว่าแกเป็นคนฆ่าแม่ของไอ้เรียวกับมินามิ แกห้ามบอกเด็ดขาดว่าได้รับคำสั่งมาจากฉัน แกจะเอาเหตุผลอะไรมาอ้างก็ได้ฉันไม่สนใจ แต่แกอย่าบอกเด็ดขาดว่าฉันเป็นคนสั่งให้แกทำ” ทาคุยะย้ำทรรศิกาถึงสองครั้งว่าไม่ให้บอกเรื่องที่เขาเป็นคนบงการฆ่า ปัดความผิดให้กับเธอเพียงคนเดียว
ทรรศิกาหัวใจกระตุกทันทีที่ได้ยินคำพูดของพ่อบังเกิดเกล้า นี่เธอหูฝาดหรือว่าฝันไปกันแน่ที่ได้ยินประโยคนี้ บิดาไม่เคยพูดในลักษณะนี้มาก่อนเลยตั้งแต่ผลักให้เธอเข้าไปสู่วังวนของนักฆ่า การกระทำในครั้งนี้เท่ากับว่าทาคุยะผลักเธอให้ลงไปในฝูงของเสือร้ายที่หิวโหย กระหายในเนื้ออันโอชะ พร้อมที่จะฉีกร่างของเธอให้ออกเป็นชิ้นๆ เพื่อไม่ให้เหยื่อชราอย่างเขาต้องเป็นอาหารของเสือร้าย ช่างเป็นการเอาตัวรอดที่โหดเหี้ยมเหลือเกิน ความเสียใจแกมน้อยใจจุกแน่นที่ลำคอจนแสบร้อนไปหมด หญิงสาวที่มีความเข้มแข็งเป็นเลิศ อยากจะหลั่งน้ำตาออกมา คำถามเดียวที่ย้ำอยู่ในสมอง แต่ไม่กล้าถามออกไปเพราะเธอรู้ว่าจะไม่ได้รับคำตอบตอบออกมาจากปากของคนที่เป็นพ่อ “ทำไมต้องทำอย่างนี้กับเธอด้วย”
“แกเข้าใจที่ฉันพูดมั้ย ถ้าแกไม่ทำตามแกคงรู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับแม่ของแก? ฉันทำได้อย่างที่พูดนะ ขนาดน้องสาวของแก ฉันยังสั่งให้แกฆ่าได้เลย แล้วทำไมฉันจะฆ่าแม่ของแกไม่ได้ หรือว่าแกเป็นห่วงว่าแม่ของแกจะไม่มีใครดูแล หากไอ้เรียวมันจับได้ว่าแกฆ่าแม่กับคนรักของมัน เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ฉันจะส่งเสียแม่ของแกเอง แกตายได้อย่างสบายใจเลย” ทาคุยะยกมารดาที่เคารพรักของทรรศิกามาข่มขู่ทันที เพราะรู้ดีว่าจุดอ่อนของนักฆ่าที่เขาปลุกปั้นมากับมือนั้นคืออะไร หัวใจของนักฆ่าสาวเต้นแรง มันร่ำร้องด้วยความเสียใจสุดแสน หัวใจดวงน้อยๆ อาบไปด้วยน้ำตา ทรรศิกาเคยถามมารดาว่าเธอเป็นลูกสาวของทาคุยะแท้ๆ หรือไม่ มารดาย้ำเสียงหนักแน่นว่า “ใช่” มันช่างขัดกับการกระทำของเขาอย่างสิ้นเชิง
“ว่าไง ทำไมถึงไม่ตอบ หรือว่าอยากจะให้แม่แกตาย หา?” ทาคุยะตวาดถามดังลั่นอีกครั้ง เมื่อเขายังไม่ได้รับคำตอบจากลูกสาวคนโต
“ค่ะ ตกลงค่ะ หนูจะบอกว่าหนูเป็นคนฆ่าแม่ของเขาเพราะว่าแค้นที่ครั้งหนึ่ง แม่ของเขาเหยียบเท้าหนู ฆ่าปิ่นเพราะว่าอิจฉาที่ได้ความรักจากคนที่เป็นคนรัก ได้รับการเอาใจใส่จากคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนและสามีในอนาคต ต่างจากหนูที่ต้องหมั้นหมายกับคนที่ไม่มีใจรัก แต่งเพราะถูกบังคับให้แต่ง แค่นี้ถูกใจคุณพ่อหรือเปล่าคะ?” ในเมื่อบิดาผลักเธอให้เป็นอาหารเสือร้ายเธอก็จะเป็น ที่ทำเป็นเพราะเหตุผลเดียวกับการที่เธอต้องปลิดชีวิตตามคำบงการของผู้เป็นพ่อคือ ชีวิตและหัวใจที่ยังคงยืนอยู่บนโลกใบนี้ของมารดา
- ผู้เขียน
