คลั่งรัก 4
1582 คำ
ฉันแม้มปากแน่นไม่ตอบอะไรออกไป แล้วมองออกไปด้านนอกกระจกรถแทน
“อายุขนาดนี้แล้วทำไมยังไม่เคย”
“แล้วนายรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่เคย” ฉันเถียงเขาออกไปข้างๆ คูๆ
“ก็พูดเองเมื่อกี้”
“มันก็เป็นแค่คำพูดเท่านั้นแหละ”
“จะเชื่อได้ไง?”
“หรือนายอยากลอง” เหมือนว่าตอนนี้ทอฝันยิ่งพูดมันก็ยิ่งเข้าทางคนเจ้าเล่ห์อย่างเทอร์โบ
“หึ ก็น่าสนนะ”
“เข้ามาจีบฉันเพราะหวังเรื่องนี้หรือไง” ร่างเล็กกอดอกถามออกไปด้วยสายตาปรือๆ เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มเข้าไป
“ตอนยังไม่รู้ว่าบริสุทธิ์ก็ยังจีบเลย” เมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเทอร์โบ ฉันก็ที่จะไม่ตอบออกออกไปและหันออกไปมองนอกถนน จากนั้นเทอร์โบก็ขับรถออกมาจากคลับ ตลอดระยะทางฉันรู้สึกง่วงมากแต่ก็พยายามหยิกตัวเองให้ตื่นตลอดเวลา เอาจริงถึงจะปากเก่งบอกเขาไปว่าไม่กลัว แต่ใจจริงก็กลัวคนอย่างเทอร์โบเหมือนกัน เขายิ่งเจ้าเล่ห์อยู่ไว้ใจไม่ได้….
#คอนโด
เอี๊ยดดด!
“ขอบใจ” ฉันหันไปบอกเขาและเอื้อมมือไปเปิดประตู
“ให้ขึ้นไปส่งข้างบนห้องไหม” เสียงทุ้มถามขึ้น
“ฉันไม่ใช่เด็กอนุบาล”
“ไม่คิดจะตอบแทนที่มาส่งด้วยน้ำสักแก้วหน่อยเลยหรือไง”
“นายขับตรงไปอีกนิดจะเจอเซเว่น” เมื่อพูดจบฉันก็เปิดประตูรถก้าวเดินเข้าไปในคอนโดทันที
โดยมีสายตาคมมองร่างเล็กเดินไปจนสุดสายตาและกระตุกยิ้ม……
#วันต่อมา
ร่างเล็กขยับตัวตื่นและนวดที่ขมับของตัวเองเมื่อรู้สึกปวดหัวจนแทบจะระเบิด ดีนะวันนี้ฉันมีเรียนช่วงบ่ายไม่อย่างนั้นคงได้ลาแน่
#มหาลัย
“เมื่อไหร่จะเลิกเรียนกูจะอ้วกอยู่แล้วเนี่ย” มินบ่นขึ้นพร้อมยกมือกุมขมับ
“ใครบอกให้มึงกินเยอะละ” เบลพูด
“เออ พักยาวๆ แล้ว”
“ยาวๆ นี่กี่วัน” ฉันพูดพร้อมกับบิดขี้เกียจ เพราะตอนนี้ก็ไม่ต่างกันกับมันเลย
“สองวัน ฮ่าๆๆ”
“พูดอย่างดี” เบลพูดพร้อมกับส่ายหัว
“อาทิตย์หน้ามหาลัยจัดงานลอยกระทงแล้ว ฝันมึงคิดได้ยังว่าจะลงประกวดไหม” เมื่อมินพูดถึงเรื่องงานวันลอยกระทงของทางมหาลัยที่จะจัดขึ้นฉันก็พึ่งนึกขึ้นได้
“พวกมึงกูลืมไปเลยวะ”
“จะถึงวันอยู่แล้ว”
“เออ ตัดสินใจได้แล้วมึงก็รีบไปบอกมุกมันละ ตอนนี้กูขอตัวกลับไปนอนก่อนนะไม่ไหวแล้วตาจะปิด” จากนั้นเราก็แยกย้ายกันกลับขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปที่รถนั้น
“ทอฝัน!”
“มุก” ฉันหันไปมองมุกที่วิ่งเข้ามาหาฉัน
“ฉันจะมาถามแกเรื่องประกวดนางนพมาศสรุปแกได้คำตอบยัง”
“ยังตัดสินใจไม่ได้เลย ฉันไม่อยากลงประกวดเลยกลัวไม่ชนะ”
“อย่างแกเนี่ยนะ จะไม่ชนะ ตัวเต็งนิเทศขนาดนี้”
“…..” ฉันยืนคิดครู่หนึ่งเอาจริงฉันก็ไม่ชอบทำอะไรแบบนี้เท่าไหร่ เพราะฉันไม่ชอบเป็นจุดสนใจของใคร แล้วที่ได้ตำแหน่งดาวคณะก็คือโดนบังคับ และภาพลักษณ์ฉันก็ไม่ได้เหมาะสมขนาดนั้น แต่ถ้าลงไปแล้วคนอย่างฉันก็ต้องชนะเท่านั้น
“แกจะจบแล้วนะ เอาสักหน่อยเถอะ” เมื่อเห็นฉันเงียบมุกก็พูดขึ้นอีกครั้ง
“จะดีเหรอ”
“ดีสิ รั้วมหาลัยปีสุดท้ายแล้วนะแก”
“ก็ได้”
“ขอบใจนะแก เดี๋ยวฉันทักหาว่าจะให้มาลองชุดวันไหน”
“ได้”
.
.
#เวลาต่อมา
หลังจากคุยกับมุกเรียบร้อยขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปที่รถนั้น เสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นเมื่อเห็นเป็นเบอร์แม่ฉันก็รีบกดรับสาย…
“ค่ะ แม่”
(ทำอะไรฝัน)
“กำลังจะกลับห้องค่ะ”
(เลิกเรียนแล้วเหรอลูก) ฉันคุยกับแม่แบบนี้เป็นประจำทุกวันเพราะเราไม่ได้อยู่กัน แม่ฉันอยู่ที่ต่างประเทศกับสามีใหม่ท่านเคยบอกให้ฉันไปอยู่ด้วย แต่ฉันยืนยันว่าจะอยู่ที่นี่ ครั้งแรกท่านก็ไม่ยอม แต่ในเมื่อฉันตัดสินใจและยืนยันแล้วท่านก็เลยไม่ได้ขัดอะไร ฉันไม่ได้โกรธแม่หรอกนะที่ท่านไปอยู่ต่างประเทศกับสามีใหม่ ฉันโอเค นานๆ ทีฉันก็จะบินไปหาท่านสักครั้ง แต่ส่วนใหญ่แม่ของฉันจะบินมาหามากกว่า
“ค่ะแม่ แล้วเมื่อคืนแม่โทรมามีอะไรหรือเปล่าคะ”
(เปล่า แม่แค่จะโทรไปหาเฉยๆ แต่ลืมว่าที่ไทยมันคนละเวลากับที่นี่)
“ค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะ ฝันขอขับรถกลับคอนโดก่อน”
(จ้าลูก) หลังจากวางสายกับแม่เรียบร้อย ฉันก็ก้าวเดินไปที่รถเพราะอยากรีบกลับไปพักผ่อน แต่เสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นอีกครั้งฉันจึงหยิบมันขึ้นมาดูเบอร์ที่โทรเข้ามา
ครืดดด
“เบอร์ใครอีกเนี่ย” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างสงสัยก่อนจะตัดสินใจรับสายเบอร์แปลก
“ฮัลโหล”
(จะกลับแล้วเหรอ)
“ใคร!”
(คนหล่อ ถ้าอยากรู้ก็หันมาข้างหลังสิ) ฉันไม่รอช้ารีบหันไปตามที่ปลายสายบอกทันที…
“เทอร์โบ!” ร่างสูงเดินมาหยุดยืนด้านหน้าของทอฝัน ก่อนจะยักคิ้วให้เธอแบบกวนๆ
“ขนาดตกใจยังสวยเป็นบ้า”
“นายไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหน”
“ลองคิดดูดีๆ จำไม่ได้จริงๆ” น่าจะเป็นเมื่อคืนตอนที่เขาแย่งโทรศัพท์จากมือฉันไปแน่เลย
“เร็วดี”
“เร็วหรือเลว?”
“แล้วแต่จะคิด” ฉันไม่สนใจก่อนจะเปิดประตูรถเพื่อเข้าไปด้านในรถ แต่ร่างสูงก็เดินมาพิงประตูรถเอาไว้ก่อน
“หลบไป ฉันจะกลับคอนโด”
“เย็นนี้มีคนกินข้าวเป็นเพื่อนยัง” เทอร์โบยังคงยืนพิงประตูรถของฉันและถามออกมาไม่ได้สนใจคำพูดของฉันเลยสักนิด
“เสียใจด้วย ฉันงดมื้อเย็นหลบ!” ฉันจับแขนเขาเพื่อจะผลักเขาออกจากรถของฉัน แต่มันก็ไม่เป็นผล เพราะตัวเขากับแรงของฉันที่มีมันต่างกันเยอะ
“อยากจับตัวก็ไม่บอก”
“อันที่จริงก็น่าจับนะ แต่ไม่จับจะดีกว่า” ฉันพูดพร้อมเบะปาก
“แต่ถ้าจับบ่อยแล้วระวังจะติดใจนะ”
“เฮ้อ นายมีอะไร” ฉันกอดอกมองหน้าเขาแล้วถอดหายใจออกมาเมื่อรู้สึกเหนื่อยใจกับผู้ชายคนนี้
“จะชวนไปนั่งเล่นที่คลับด้วยคืนนี้” เขาพูดด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ซึ่งฉันก็ไม่เคยเห็นมาก่อนปกติจะเห็นแต่หน้าตากวนๆ ทะเล้น
“ไม่ไป”
“แน่ใจ” คิ้วหนาเลิกถาม
“อืม”
“งั้นเดี๋ยวไปส่ง” ฉันไม่ตอบแต่เดินอ้อมไปฝั่งตรงข้ามคนขับและเปิดประตูเข้าไปนั่ง
#บนรถ
“ทำไมยอมให้ไปส่งง่ายจัง” เทอร์โบหันมาพูดกับฉัน
“คนหล่อขับรถไปส่งถึงห้องทั้งทีใครจะไม่ชอบ” ที่จริงคือฉันอยากรีบกลับไปนอนมากกว่าเลยขี้เกียจเถียงกับเขา
“ปากหวาน”
“ถึงแล้วปลุกด้วยฉันขอพักสายตาแป๊บ” ฉันพูดตัดบทเขาก่อนจะหันหน้ามองออกไปด้านนอกกระจกรถและค่อยๆ หลับตาลง
เอี๊ยดดด
ฉันสะดุ้งตื่นเมื่อรถเบรก ก่อนจะหันไปมองเทอร์โบที่ตอนนี้ใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากฉันนิดเดียว
“จะทำอะไร” ฉันถามทั้งที่ยังจ้องมองใบหน้าของเขาอยู่
“จะปลดเข็มขัดออกให้”
“แล้วทำไมต้องกลืนน้ำลายด้วย” เจ้าของใบหน้าหล่อยกยิ้มขึ้นเมื่อเธอรู้ทันเขา
“คอแห้ง”
“งั้นถ้าอยู่ใกล้ฉัน นายก็ต้องพกน้ำมาด้วยนะ เพราะดูนายหิวตลอด ขอบใจที่ขับรถมาให้” ฉันเอื้อมมือไปหยิบกุญแจรถจากเขาก่อนจะเปิดประตูรถลงไป เทอร์โบก็รีบลงจากรถมาหยุดยืนอยู่ด้านข้างฉัน
“มาที่นี่สองครั้งแล้วนะ ไม่คิดจะชวนขึ้นไปบนห้องหน่อยเลย?”
“ไม่คิด”
“ใจร้าย”
“ฉันไปแล้ว” ร่างเล็กหมุนตัวเดินเข้าไปในคอนโดทันทีก่อนที่จะได้ยินเสียงเทอร์โบตะโกนมาจากทางด้านหลัง
“อย่าบล็อกไลน์นะเดี๋ยวทักหา”
“หึ”
เมื่อขึ้นมาบนห้องเรียบร้อยเสียงไลน์ฉันก็ดังขึ้น คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใครถ้าไม่ใช่เทอร์โบ ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู และคิดว่าจะบล็อกเขาดีไหม แต่ขนาดนั้น
#Line
เทอร์โบ : ถึงห้องยัง
เทอร์โบ : ยังไม่ได้บล็อกใช่ไหม
เทอร์โบ : ???
ฉันมองดูข้อความที่เทอร์โบส่งมา แต่ไม่ได้เปิดเข้าไปอ่าน เอาจริงๆ ฉันก็อยากจะบล็อกเขาให้รู้แล้วรู้รอดไปตัดความรำคาญ เพราะเกิดมาฉันยังไม่เคยเจอผู้ชายตามตื๊อแบบเขามาก่อนเลย ซึ่งมันก็คือความแปลกใหม่สำหรับฉันมาก
ดวงตาคู่สวยนั่งมองดูข้อความที่ถูกส่งเข้ามาโดยไม่เปิดเข้าไปอ่าน ไม่ว่าจะเป็นสติ๊กเกอร์ไลน์รูปร้องไห้ ซึ่งมันไม่เหมาะกับแบดบอยอย่างเขาเลยสักนิด
….เจ้าของใบหน้าสวยมองดูข้อความแล้วยกยิ้มขึ้นโดยไม่รู้ตัว
- ผู้เขียน
