ดวงฤทัยวายุ

ตอนที่4 นายหัววายุ

ตอนที่4 นายหัววายุ

…เพียงฟ้ายกมือเสยผมขณะเดินเลียบไปตามแนวชายหาดในยามเย็น หญิงสาวหลับตาพริ้มสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอดด้วยความโล่งอกโล่งใจมากขึ้นไปอีกเปาะหนึ่ง เธอฟื้นขึ้นมาในเวลาบ่ายคล้อยมากแล้วหลังจากสลบไสลไปด้วยความตกใจกลัวผู้ชายคนนั้น และพบว่ามีแม่บ้านหน้าตาใจดีที่เธอเกือบจะทำร้ายนางลงไปนั่นนั่งเฝ้ามองเธออยู่ข้างๆ เตียง

หลังจากฟังเรื่องราวทั้งหมดทั้งมวลที่นางเล่าให้ฟังเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอและผู้ชายรูปหล่อหน้าดุคนนั้น เขาช่วยเธอมาจากกลุ่มผู้ชายหลายคนที่พยายามทำมิดีมิร้ายกับเธอขณะที่หมดสติอยู่ เพียงฟ้าอดแปลกใจไม่ได้ว่าตอนที่เกิดเรื่องนั้นผู้ชายอีกคนที่เธอมาด้วยเขาไปอยู่ซะที่ไหนกันถึงได้ปล่อยให้เกิดเรื่องร้ายๆ แบบนี้กับเธอได้ กระนั้นเธอก็ต้องพับเก็บความสงสัยทั้งหมดทั้งมวลนั้นเอาไว้ก่อน รอให้กลับไปถึงบ้านเมื่อไหร่เธอคิดว่าคำตอบที่อยากรู้คงจะพรั่งพรูออกมาจากปากของเขาเอง

แวบแรกที่ได้ฟังเรื่องราวของตัวเองจนกระจ่างแล้วนั้น เธอคิดจะโทรติดต่อไปบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นยังบ้านของเธอ ซึ่งป่านนี้คงได้เป็นห่วงเธอกันยกใหญ่ โดยเฉพาะคุณหญิงดารารัศมีมารดาของเธอ ทว่าคำบอกเล่าของป้าฉวีที่บอกว่าเกาะแห่งนี้ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ทำให้เธออ้าปากค้างอึ้งกิมกี่ไปหลายวินาที เกาะนี้คงเป็นสถานที่กันดารหนึ่งในไม่กี่ที่ของประเทศซะกระมังมิหนำซ้ำป้าฉวียังบอกอีกว่าเรือที่จะพาไปขึ้นฝั่งมีแค่สัปดาห์ล่ะครั้งเท่านั้นอีกด้วย ลักษณะของเธอเวลานี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับคนที่ติดอยู่บนเกาะนี้ เพียงฟ้าแหงนหน้ามองฝูงนกนางแอ่นนับร้อยตัวบินเป็นทิวแถวเรียงรายกันเป็นสายกลับไปยังรังนอนเสมือนมีใครระบายท้องฟ้าสีส้มอมแดงเป็นเส้นสีดำตัดผ่าน มองเห็นนกพวกนี้แล้วพาให้คิดถึงบ้านขึ้นมาอีกหลายเท่าตัว

ปัง ปัง ปัง

เสียงปืนที่ดังขึ้นติดต่อกันหลายนัดทำให้คนต่างถิ่นรู้สึกตื่นตกใจอย่างมากจนต้องย่อตัวนั่งลงบนพื้นทรายยกมือขึ้นปิดหูเนื้อตัวสั่นเทา เธอเห็นผู้ชายสองถึงสามคนกำลังวิ่งหนีกลุ่มคนนับสิบอย่างล้มลุกคลุกคลานมายังเรืองเล็กที่จอดอยู่เรียบหาดในระยะที่เห็นหน้าคนพวกนั้นได้ไม่ถนัดชัดเจนนัก เหตุการณ์ระทึกที่เกิดขึ้นแบบซึ่งๆ หน้าทำให้หัวใจเธอเต้นแรงเหงื่อกาฬไหลเต็มดวงหน้า

เหล่าชายฉกรรจ์ที่กวดตามมาได้ทันกระชากคอเสื้อคนที่วิ่งหนีอยู่ด้านหลังสุดได้มาคนหนึ่งแล้วรุมกันทำร้ายร่างกายอย่างอุตลุดทั้งหมัดเท้าเข่าศอก จนชายคนนั้นแน่นิ่งไป ภาพความป่าเถื่อนรุนแรงที่เห็นทำให้เธออดนึกขนพองสยองเกล้าขึ้นมาไม่ได้ ชายสองคนที่ไวกว่าปีนขึ้นไปบนเรือแล้วติดเครื่องยนต์เรือแล่นหนีรอดไปได้ท่ามกลางเสียงปืนที่กวดไล่หลังพวกเขาไปติดๆ และคนกลุ่มใหญ่ที่กำลังลากแขนชายโชคร้ายคนล่ะข้างโดยปล่อยให้ขาของเขาลากมากับพื้นทราย ซึ่งชายคนดั่งกล่าวคงสลบไปแล้วกำลังเดินเข้ามาใกล้เธอแล้วที่สำคัญผู้ชายชายตัวโตซึ่งลักษณะเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มคนใจร้ายพวกนั้นก็ช่างดูคุ้นหน้าเธอเอาซะเหลือเกิน… เป็นผู้ชายคนนั้น

นายหัววายุที่ป้าฉวีกล่าวถึง!!