เมื่อห้าชั่วโมงก่อนหน้านี้
ปลายฟ้ารีบปาดน้ำตาหลังสิงหราชกระดิกนิ้วมือราวกับปาฏิหาริย์ เธอรีบวิ่งออกไปตามเธียร ก่อนจะพบว่าเจ้าตัวยืนคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“มีอะไรเหรอคะ”
“แปปนะเฮีย เดี๋ยวให้เธอฟังด้วย”
พูดจบเธียรก็เปิดลำโพงมือถือให้ปลายฟ้าได้ฟังด้วย บนหน้าจอปรากฏชื่อของธีระ ก่อนปลายสายจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่เจือรอยอารมณ์โกรธจนสัมผัสได้
( เราจะจับตัวคนร้าย.. )
น้ำเสียงสั่นคลอนบ่งบอกว่าอีกคนทั้งโกรธและเสียใจในคราเดียวกัน แต่ถึงแบบนั้นเขาก็ยังยืนกรานเสียงหนักแน่นในประโยคต่อมา
( จับให้ได้แบบคาหนังคาเขา )
ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นจากการที่ธีระไม่เห็นด้วยกับการกำจัดสิงหราชให้พ้นทาง เพียงเพราะเขาไม่ได้ขึ้นบริหารราพณาอย่างที่ผู้เป็นแม่ฝากฝัง
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้เขาพุ่งตรงไปที่คู่นอน เค้นจากปากและได้ยินเจ้าตัวยอมรับกับหู แต่ต้องแสร้งเล่นบทละครตบตาเพื่อหาหลักฐานให้ได้คาต
