เป็นตากล้องให้ดาวทวิต 2
831 คำ
“ทำไมไปนานจังเราต้องไปตามดีไหม” มั้นพูดขึ้นเพราะตอนนี้เขาตั้งกล้องจัดเเสงอะไรพร้อมถ่ายหมดเเล้ว ร่างสูงไปนานมากเขากลัวว่าเเสงจะหนี จึงตัดสินใจเดินเข้าไปในบ้านเพื่อตามเจม
“คุณเจมครับ”
มั้นที่เดินเข้ามาในบ้านพูดขึ้นเขาไม่รู้จะเดินไปทางไหนเพราะบ้านหลังนี้ใหญ่โตมากๆ
“คุณเจม” มั้นตะโกนเรียกอีกครั้ง
“ผมอยู่ในห้องเเต่งตัว”
มั้งได้ยินมาจากทางด้านขาวมือซึ่งมีประตูเปิดเเง้มๆ ไว้อยู่
มั้นเดินเเละเปิดประตูเข้ามาก็ตกใจเล็กน้อยเเละรีบหันหน้าหนี เพราะภายตรงหน้าเป็นเจมที่กำลังชักเเกนกายของตัวเอง เเต่ดูเหมือนมันยังอ่อนตัว
“จะอายทำไมอย่างไงก็ต้องเห็นทุกวันให้ชิน ช่วยผมหน่อยมันไม่ยอมเเข็ง”
“เอ่ออคือให้ผมช่วยอย่างไงครับ”
“ก็ทำให้มันเเข็งไง”
“เอ่ออคุณเจมดูหนังโป๊ไหมครับเดียวผมเปิดให้” มั้นพยามหยิบเอาโทรศัพท์ของตัวเองออกมาเเต่ ชายหนุ่มพูห้ามเอาไว้
“ไม่ได้ผลหรอกผมก็ดูไปเมื่อกี้มันไม่ยอมขึ้น คุณช่วยหน่อยเเล้วกัน มือ ปาก หรืออะไรก็ได้ให้มันเเข็ง”
“ห้ะ” มั้นร้องห้ะออกมานิดหน่อย จะให้ใช้ปากเนี่ยนะเขาต้องเลือกมือสิ
“เร็วก่อนเเสงจะหมด วันนี้ไม่ได้งานคุณก็ไม่ผ่าน” เจมพูดออกมาด้วยสีหน้าราบเรียบ มั้นก็ใจเเป๋วรีบเดินไปหาร่างสูงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
มั้นย่อตัวลงเล็กน้อยให้ขนานกับส่วนกางลำกายของเจม มั้นกลืนน้ำลายดังอึกสายตาช้อนมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังจ้องลงมา เขาจึงเขิลอายเล็กน้อย
“เร็วสิ” เจมพูดออกมาเสียงเเข็งเหมือนจริงจังสุดๆ จนมั้นต้องยอม (เอาเถอะก็ผู้ชายเหมือนกันงานนี้เงินดีด้วย)
“รูดหนังหุ้มปลายลงเยอะๆ ให้ มือคุณสัมผัสที่หัวมันจะทำให้ผมรู้สึกเสียวเเละเเข็งง่าย
“ครับ” มั้นทำตามคำสั่ง เขาค่อยๆ ชักรูดเเกนกายของเจมช้าๆ บางจังหวะใช้มือของตัวลากผ่านที่ส่วนหัวให้เจมรู้สึกดีเเละเสียว เขาคนนึงก็เคยช่วยตัวเองอยู่บ่อยๆ จึงรู้จุดที่จะทำให้รู้สึกดี มั้นที่เริ่มไม่เขิลอายเพราะคิดว่ามันเป็นงานก็เริ่มชักให้ชายหนุ่มเร็วขึ้น
เเกนกายตอนเเรกที่อ่อนปวกเปรียกก็เริ่มชูชันจนเเข็งขื่นเหมือนท่อนไม้ มั้นรู้สึกยกย่องชายหนุ่มจริงๆ ความเเข็งของเเกนกายที่เส้นเลือดปูดโปน ความใหญ่เเละยาวขนาด 8 นิ้วบวกๆ สีที่คลำไปทางออกน้ำตาลๆ กับหัวบานปลายสีสดน่าลิ้มลอง เเละกลิ่นความเป็นชายจากคว* ของชายหนุ่มทำให้ลิ้นน้อยๆ นั้นเพลอไพร่ไปเอง
เเพร่บ
“อ๊าาา”
“อุ้ย…ผมขอโทษครับ” มั้นที่เริ่มได้สติลุกขึ้นยืนเเละกล่าวขอโทษชายหนุ่ม
“หึหึ ไม่เป็นไรผมชอบนะเมื่อกี้เกือบเเตก”
“เอ่ออครับไปถ่ายงานกันเถอะครับเดียวเเสงหมด”
“อืม”
ชายหนุ่มจ้องมองเเผ่นหลังบางที่เดินออกไปยิ้มๆ เเละก้มมองเเกนกายของตัวเองที่กระตุกไปมาอย่างต้องการ เจมเลิกสนใจเเละรีบเดินตามตากล้องออกไป
…..
“ครับโพสเเบบนั้นก็ได้”
เเฉะๆ
การถ่ายรูปผ่านไปนานหลายนาที ซึ่งก็ได้รูปเยอะมาพอสมควร มั้นเเอบเขิลอายไม่น้อยเพราะเวลาถ่ายเหมื่อนชายหนุ่มอย่างเจมส่งสายตาอะไรบางอย่างมาให้ เเละเเกนกายก็กระตุกงึกๆ เหมือนเรียกหา เเต่มั้นไม่ได้คิดอะไรชายหนุ่มคงบิ้วอารมณ์ไม่ได้มีอะไรไปมากกกว่านั้น
“สำหรับวันนี้พอเเค่นี้ คุณไปเเต่งรูปให้เรียบร้อยเเละส่งงานมาให้ผม ผมต้องการวันนี้คุณทำได้ใช่ไหม”
“ได้ครับไม่มีปัญหา”
“ครับเเล้วผมจะพิจารณาคุณจากผลงานวันนี้ ว่ารับหรือไม่รับ ส่วนนี่วันนี้ผมให้” เจมยื่นเงินจำนวนนึงมาให้มั้น
มั้นยิ้มดีใจอย่างปิดไม่มิดเงิน เงินต่อชีวิตพระเจ้าช่วยกล้วยตากเเห้ง
“ขอบคุณครับ”
“วันนี้ก็กลับได้”
“ครับขอบคุณมากครับ”
วันนี้มั้นเดินกลับบ้านด้วยรอยยิ้ม นับจำนวนเงินที่ได้มาในวันนี้ ตั้งหมื่นนึง
“เงินลูกรักจุ๊ฟม๊วฟ ไปหาไรกินเลี้ยงฉลองตัวเองดีกว่า ยังไงก็ต้องได้งานเราทำดีขนาดนี้ ทำเเม้กระทั่ง….” มั้นหยุดพูดใบหน้ามลเริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีเเดงเเบบมะเขือเทศสุข
สัมผัสที่มือ รสชาติที่ปลายลิ้น ยังคงอยู่ กรี้ดดดดดก!!!
……………………………………………………..
- ผู้เขียน
