ขอเวลา 15 วัน

1649 คำ
เวลา 16:00 ร่างสูงนอนคว่ำหน้าบนเตียงกว้างพลางขยับตัวไปมาเล็กน้อย แขนแกร่งควานหาหญิงสาวข้างกายหวังจะคว้ามากอดทว่ามีแต่ว่างเปล่า ใบหน้างัวเงียผงกหัวขึ้นมองทันที เธอหายไปไหน? “เฟรย่า” เสียงทุ้มกระเส่าเรียกหาคนที่ควรนอนอยู่ข้างกายตน มีแรงเดินได้ยังไง “....” มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศเท่านั้น ร่างสูงขยับตัวลุกนั่งพิงตัวเตียง พอมองไปรอบ ๆ ข้าวของที่กระจัดกระจายจากบทรักเมื่อคืน ตอนนี้ถูกเก็บทำความสะอาดเป็นที่เรียบร้อย ฟลินต์สะบัดผ้าห่มออกจากตัวพร้อมกับก้าวลงจากเตียงโดยที่บนตัวไร้สิ่งปกคลุม เขาเดินไปหยิบเอากางเกงมาสวมใส่ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไป แอด “ทำอะไร” ถามคนตัวเล็กที่นั่งทำอะไรสักอย่างอยู่หน้าคอม “งาน” เธอตอบโดยที่ไม่หันมามองเขา “ไม่เหนื่อย?” เขาทำขนาดนั้นเธอมีแรงตื่นมานั่งทำงานไหวได้ยังไง เขาที่เป็นผู้ชายยังรู้สึกอ่อนเพลียเลย “นิดหน่อย” “ไปกินข้าวกัน” “ไม่ ถ้าจะกลับก็กลับได้เลย” เธอมีงานต้องทำต่อ เป็นงานที่บริษัทพ่อเลี้ยง ช่วงนี้ว่างเลยเอางานมาช่วยทำก่อนกลับต่างจังหวัดเดือนหน้า ดีกว่าอยู่ว่าง ๆ ไม่ทำอะไรเลย ความจริงเฟย์ตั้งใจจะอยู่ช่วยงานที่บริษัทพ่อเลี้ยงต่อ แต่ติดที่เธอเป็นห่วงยาย ท่านไม่ยอมมาอยู่ที่นี่ด้วยเพราะห่วงบ้าน เธอเองก็เข้าใจจึงไม่บังคับ เลยตัดสินใจที่จะไปหางานทำที่ต่างจังหวัดแทน จะได้ดูแลยายด้วย “ไม่กลับ” “....” เฟย์ละสายตาจากหน้าจอมามองยังคนตัวสูงที่ยืนทำหน้ากวนประสาทอยู่ใกล้ ๆ เธอไม่ได้มีเวลาว่างพอที่จะมานั่งเถียงกับเขาหรอกนะ “มองทำไม” “เราไม่ควรเจอกันอีกนะคะ” ในเมื่อเขาได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็ควรกลับไป ต่างคนต่างได้ก็แฟร์ ๆ กันทั้งคู่ ไม่มีพันธะ ไม่สานต่อ นั่นแหละคือสิ่งที่สองเราควรทำ "เธอว่ายังไงนะ?" "ตามที่พูดไปค่ะ" "กะได้ฉันแล้วจะเขี่ยทิ้งเลยเหรอวะ ไม่มากไปหน่อยหรือไง" เขาเสียตัวให้เธอแล้วนะ จะมาเขี่ยทิ้งแบบนี้ได้ยังไงกัน หัดมีความรับผิดชอบหน่อยสิวะ "ฉันต้องการความสงบค่ะ" เธออยากรีบเคลียร์งานตรงนี้ให้เสร็จจะได้ไปพักผ่อน เห็นเธอมานั่งทำงานแบบนี้ใช่ว่าเธอจะไม่รู้สึกอ่อนเพลีย กว่าจะได้นอนก็เกือบเช้าเหมือนกันใครบ้างจะไม่เหนื่อย "ฉันจะไปก็ต่อเมื่อได้คำตอบที่น่าพอใจ" ยังมีคำตอบที่เขายังไม่ได้จากอีกคน เธอยังไม่ตอบเรื่องที่จะให้เขาจีบเลยว่ายังไงกันแน่ แต่ถ้าเป็นไปได้แค่ตอบตกลงยอมคบกับเขามันง่ายกว่าไหม ยังไงเสียเราสองคนก็ได้กันแล้วมันก็ไม่ต่างกับผัวเมีย ฉะนั้นเธอก็ควรยอมเขามันจะดีกว่า "คุณอยากได้คำตอบแบบไหนล่ะ" "มาเป็นแฟนกับฉันไหม" "อยากให้ตอบแบบรักษาน้ำใจหรือตอบแบบไม่ไว้หน้า" "ตอบตามความรู้สึกของตัวเอง" "ไม่" นั่นคือคำตอบที่เธอมีให้แก่เขา เธอเกลียดความรัก ไม่ชอบการผูกพัน เธอรักอิสระ แล้วเธอยังไม่พร้อมที่จะเปิดใจให้ใครในตอนนี้ "โอเคพรุ่งนี้ฉันจะมาหาใหม่" ไม่ว่าเธอจะตอบมาแบบไหนสำหรับเขาแล้วนั่นหมายความว่าเธอยอมตกลงที่จะให้เขาจีบ เอาเป็นว่าวันนี้เขาจะหยุดก่อกวนแล้วให้เธอพักผ่อนหนึ่งวัน หลังจากนี้เตรียมรับมือกับเขาไว้ให้ดี ๆ ก็แล้วกัน "ไม่ยักรู้ว่าคุณฟังภาษาคนไม่ค่อยรู้เรื่อง" "ฉันจะไม่สนใจกับสิ่งที่เธอพูดมา เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ฉันจะมาหาใหม่" เฟย์ถึงกับพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด เธอจนปัญญาที่จะสู้กับเขาแล้วจริง ๆ เขามันพวกหน้ามึนไม่สนว่าสิ่งที่ทำอยู่อีกฝ่ายจะรู้สึกดีหรือไม่ เขาสนเพียงความรู้สึกของตัวเองเท่านั้น ในเมื่อเธอหลีกเลี่ยงไม่ได้งั้นก็จะสู้กับเขาจนกว่าเขาจะเป็นฝ่ายถอยไปเอง "แล้วเจอกันนะแม่สาวน้อย" "ไปสักทีเถอะ" พอมาคิดดูแล้วก็นึกขำอยู่ในใจเหมือนกันนะ ทั้งที่เมื่อวานไล่เขากลับอยู่ตลอดเวลา ไหงกลายเป็นมาจบที่เรื่องบนเตียงได้ล่ะ เซ็กส์เมื่อคืนเกิดขึ้นจากอารมณ์ชั่ววูบของเราสองคน ต่างฝ่ายต่างก็มีสติทั้งคู่ รู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นคืออะไร เธอให้ได้แค่วันไนท์สแตนด์เท่านั้น มากกว่านั้นคงไม่ ฟลินต์เข้าไปแต่งตัวในห้องก่อนจะออกมา เขาไม่ลืมที่กำชับเธอ บอกว่าพรุ่งนี้จะเข้ามาหาอีกครั้ง ด้านเฟย์ก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เพราะต่อให้หนียังไงก็คงหนีเขาไม่พ้นอยู่ดี ดูจากที่เขารู้ชื่อจริงของเธอแล้ว ผู้ชายคนนี้น่าจะไม่ธรรมดา คนตัวเล็กกลับมาสนใจที่งานในคอมอีกครั้ง เธอนั่งทำไปเรื่อย ๆ กระทั่งจนงานเสร็จจึงลุกขึ้นไปหาอะไรกินรองท้องก่อนกลับเข้าไปนอนพักผ่อนอยู่ในห้อง พรุ่งนี้ว่าจะออก ไปเดินห้างไปหาซื้อของใช้สักหน่อย วันนี้ขอพักผ่อนเอาแรงก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน เวลา 23:00 ฟลินต์เดินขึ้นบันไดไปยังชั้น VIP ด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เพลิงกัลป์นัดเขาให้มาหา ไม่รู้ว่าแต่ละวันมันทำอะไรบ้างนอกจากไปสิงสถิตตามร้านเหล้า ออกดื่มได้ทุกวันเหมือนคนไม่มีงานมีการทำ ชีวิตมันดูแฮปปี้มากเลยนะเพื่อนเขาคนนี้ ตึก ตึก "กูนึกว่าตายไปแล้ว" ทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้องน้ำเสียงติดกวนประสาทก็ดังขึ้นพร้อมกับคำพูดกระแนะกระแหน ฟลินต์ทำเพียงปรายตามองเพื่อนด้วยความรำคาญ เขาเลี่ยงไปนั่งยังโซฟาตัวประจำ "เรียกกูมานี่ไปโดนใครหลอกมาอีก" "สัส กูไม่ได้โดนใครหลอกทั้งนั้นแหละ" ไม่รู้ว่ามันเป็นห่าอะไรนักหนาถึงชอบล้อเขาไม่หยุดสักทีเรื่องโดนเด็ก 19 หลอกเนี่ย คนเรามันก็มีผิดพลาดกันได้ใครมันจะเก่งมาตั้งแต่เกิด เขาเองก็ไม่คิดว่าจะโง่ให้เด็กมันหลอกได้ไง "แล้วมีอะไร" ขณะที่เพลิงกัลป์กำลังจะอ้าปากถาม สายตาของเขาก็ไปสะดุดกับรอยแดงบนคออีกคน ไหนจะรอยข่วนลากยาวไปจนถึงบริเวณหน้าอก "คอมึงไปโดนอะไรมาไอ้ฟลินต์" เขาแสร้งถามราวกับคนใส่ซื่อไม่รู้ว่ามันคือรอยอะไร "แมว" ฟลินต์ตอบกลับอย่างกวนประสาท ทั้งที่มันรู้แต่ก็เสือกถามเพื่อให้เขาด่า "หันมาเลี้ยงแมวแล้วเหรอวะ" หรือเพื่อนเขามันแอบซุกเด็กไว้กินเงียบ ๆ เดี๋ยวนี้พัฒนาแล้วว่างั้น ปกติฟลินต์เป็นพวกกินเงียบไม่เปิดเผย ขนาดเขาที่เป็นเพื่อนสนิทยังไม่เคยรู้ว่าเด็กเพื่อนมีใครบ้าง ทุกครั้งที่ฟลินต์เรียกเด็กมาเขาไม่เคยพาเข้าบ้านหรือคอนโดแม้แต่ครั้งเดียว แต่จะไปเปิดโรงแรมเสียส่วนใหญ่ บางอย่างเราก็ไม่จำเป็นต้องให้คนนอกเข้ามายุ่งในพื้นที่ส่วนตัวของเรา และเพื่อตัดปัญหาที่จะตามมาในวันข้างหน้า แม้จะมีข้อตกลงก่อนทำแต่ก็ใช่ว่าคนพวกนั้นจะรักษาสัญญาได้ตลอด เราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ผู้หญิงเหล่านั้นจะตามวันรังควานชีวิตของเรา ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเขาก็ไม่จำเป็นต้องไว้หน้าใครเหมือนกัน ต่อให้เป็นผู้หญิงเขาก็ไม่สน เพราะถือว่าเราพูดชัดเจนตั้งแต่เริ่มแล้ว "กูเหลือเวลาอีกเท่าไหร่" "23 วัน" ที่เพื่อนเขาต้องจีบผู้หญิงคนนั้นให้ติด หากภายในหนึ่งเดือนฟลินต์ยังทำไม่ได้ ถือว่าเพื่อนเขาเป็นฝ่ายแพ้ และต้องเสียพนันให้กับเขาแทน "กูขอเวลา 15 วัน" เขามั่นใจว่าภายใน 15 วันเขาสามารถทำให้เธอตอบตกลงได้อย่างแน่นอน เฟย์เป็นผู้หญิงที่แข็งนอกอ่อนใน ปากเก่งและอวดเก่งเป็นที่สุด เธอดูเป็นคนที่อ่อนไหวง่าย ดูหัวอ่อนกับบางเรื่อง ถึงเขาจะเพิ่งเจอเธอไม่กี่ครั้งแต่ก็พอมองออกว่าผู้หญิงคนนี้มีนิสัยยังไง จริงอยู่ที่เธอมีนิสัยไม่ยอมคน แต่พอเอาเข้าจริงเธอกลับกลายเป็นคนที่ขี้สงสารคน นี่แหละคือจุดอ่อนที่เธอจะพลาดให้กับเขา "ทำไมมึงดูมั่นใจจังเลยวะ" "กูมีวิธีของกูก็แล้วกัน เตรียมตัวมึงไว้ได้เลย หนึ่งเดือนอย่าเสนอหน้ามาให้กูเห็นอีก" "แต่ถ้ามึงทำไม่สำเร็จ 10 ล้านโอนเข้าบัญชีกูทันที" "ตามนั้น" ถือว่าเป็นอันเข้าใจ จากนั้นทั้งสองก็พากันนั่งดื่มพูดคุยกันตามประสาเพื่อนสนิทที่เจอกันทุกวัน? ฟลินต์ปล่อยตัวจอยไปกับบรรยากาศในค่ำคืนนี้ เขาไม่จำเป็นต้องคิดหาแผนที่จะเอาไปใช้กับเธอคนอย่างเฟย์ แค่เข้าหานิดหน่อยเธอก็อ่อนไหวแล้ว เชื่อสิว่าภายใน 15 วันนี้เธอจะกลายมาเป็นลูกแมวตัวน้อยอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างแน่นอน รอดูผลงานเขาได้เลย
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม