ตอนที่ 16 จำใจดูแลหรือเพราะในใจ (ห่วง) 1
“หัวเราะทำไม! หยุดเลยนะ!”
ฉันเงยหน้าขึ้นตะคอกใส่คนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ กับตัวของฉันที่ตอนนี้นั่งอยู่กับพื้นพร้อมกับผ้าห่มผืนหนาทำไมฉันถึงเป็นคนซุ่มซ่ามแบบนี้นะคิดจะแก้แค้นคนอื่นจนลืมนึกไปเลยว่าตัวเองยืนอยู่บนเตียงเพียงแค่ก้าวเท้าก้าวเดียวตัวฉันก็ได้ตกลงมานั่งอยู่ที่ตรงพื้นแล้ว มันน่าเจ็บใจชะมัดมันไม่เพียงแค่นั้นเมื่อเห็นว่าเทลกำลังหัวเราะใส่ฉันอย่างล้อเลียนเห็นแล้วมันยิ่งเจ็บใจเข้าไปกันใหญ่
“ยัยจอมซุ่มซ่าม!”
ปึก!
“นี่นาย ซ้ำเติมอยู่ได้!”
มันน่าขำมากๆ เมื่อผมเห็นคนที่กำลังจะเอาหมอนเข้าเดินมาใกล้ๆ เพื่อที่จะเข้ามาปาใส่หน้าผมให้ถูกแต่กลับกันเมื่อพายเธอดันก้าวเท้าผิดตกเตียงต่อหน้าผมทั้งผ้าห่มทั้งหมอนกระจัดกระจายไปทั่วห้อง ผมก็รีบคว้าหมอนใบนั้นขึ้นมาแล้วก็ทุ่มเบาๆ ลงไปที่ศีรษะของเธอทันที
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรต่อเสียงเคาะประตูห้องก็ดัง
