ตอนที่ 17 แส่ผิดที่
“ขะ ขอโทษนะที่ฉันมาขัดจังหวะ”
ฉันพูดขึ้นแบบไม่สบสายตาของใครทั้งนั้นได้แต่ก้มหน้ามองไปที่ปลายเท้าของตัวเองพร้อมกับน้ำตาเจ้ากรรมที่ไหลออกมาเป็นสายก่อนที่จะรีบหันตัวเองออกไปจากห้องทันทีโดยไม่สนใจแล้วว่าเท้าตัวเองพึงจะได้เย็บมาเมื่อตะกี้นี่เอง ตอนนี้ฉันรีบเดินให้เร็วที่สุดเท่าที่ตัวเองจะทำได้พอเข้าไปถึงห้องก็รีบล็อคประตูทันทีก่อนที่จะร้องไห้ออกเข้าอย่างเต็มที่ ร่างของฉันที่พิงกับประตูไว้ค่อยๆ ร่วงลงมาถึงกับพื้นห้องอย่างอ่อนล้า
ทำไมฉันต้องไปเห็นภาพแบบนั้นด้วยนะ ฉันเห็นว่าเทลกับผู้หญิงคนนั้นกำลังมีอะไรกันอยู่บนโซฟาตัวใหญ่กลางห้องโดยที่ตอนที่ฉันเข้าไปนั้นผู้หญิงคนนั้นได้นั่งอยู่บนตัวของเทลที่กำลังนั่งหันหลังให้กับประตูจากนั้นเธอก็ซุกไซร้ลงบนซอกคอของเขาก่อนที่สายตาเธอยังเห็นว่าฉันยืนอยู่ เธอไม่มีความละอายเลยสักนิดกลับใจกล้าทำแบบนั้นต่อ หลังจากนั้นมือของฉันที่ถือแก้วน้ำมันอ่
