“ข้าไม่เคยมีเพื่อน ข้าอิจฉาเพื่อนของเจ้านักที่ได้เจ้าเป็นเพื่อน”
จางม่านอวี้มองพระพักตร์ฮ่องเต้ และนั่นทำให้นางมองเห็นความว้าเหว่ในพระเนตรของเขา นางรู้ดีว่า ยิ่งอยู่สูงลมยิ่งแรง ต้องทำตัวให้แข็งแกร่งน่าเกรงขาม เพื่อจะได้ข่มขวัญคนเบื้องล่าง ฮ่องเต้จูหมิงคล้ายมีป้อมปราการขวางอยู่ ส่งผลให้มิตรที่ผ่านเข้ามาหาใช่มิตรแท้ ซึ่งที่ผ่านมาหาได้ยากในเวลานี้นางรู้สึกสงสารฮ่องเต้ขึ้นมาทันใด
“เพื่อนหาได้ทุกที่เพคะ มันขึ้นอยู่กับว่า ฝ่าบาทจะเปิดใจรับเขาเป็นเพื่อนหรือไม่”
“เปิดใจงั้นรึ”
“เพคะ หม่อมฉันเชื่อว่าฝ่าบาทมีเพื่อน แต่เพราะความเป็นฮ่องเต้ ทำให้เพื่อนเหล่านั้นถอยห่าง ต่างเกรงกลัวอำนาจและบารมีของฝ่าบาท พวกเขาอาจกลัวว่า หากทำอะไรให้ฝ่าบาทไม่พอพระทัย พวกเขาจะถูกลงโทษ อยู่ในวังฝ่าบาทคือฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่ แต่ถ้าพ้นเขตวัง ฝ่าบาทลองทำตัวเป็นสามัญชนสิเพคะ ทำตัวเยี่ยงคนธรรมดา คำพูดคำจาและการวางตัวก็ให
