เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่มิรู้ได้
ม่านนีสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนหนานุ่มที่ปิดล้อมด้วยผ้าม่านไม่คุ้นตา นางจึงตื่นขึ้นมาจนเต็มตาแล้ววิเคราะห์ได้ในฉับพลัน หากเป็นที่พักของนางแน่นอนว่าเตียงไม่นุ่มม่านมุ้งไม่มี
แล้วที่นี่คือที่ใด?
หญิงสาวคิดได้อย่างนั้นพลันรีบลุกขึ้นนั่งแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องอย่างแปลกตาแปลกใจ
นางจำได้ว่าเมื่อคืนนางอยู่ที่ใดและอยู่กับใคร แน่นอนว่าที่นี่ย่อมต้องเป็นเขาที่พานางมา
อะไรกัน?
ม่านนีรีบลุกออกจากเตียงแล้วเดินอย่างเร็วไปที่หน้าต่างก่อนเปิดมันออกเพื่อมองสำรวจตามวิสัย นางมองเห็นด้านนอกของบานหน้าต่างแห่งนี้ได้อย่างถ้วนทั่ว นางเห็นด้านนอกนั้นเป็นตัวเมืองกว้างขวาง หลังคาหลายครัวเรือน จากจุดที่นางอยู่เป็นชั้นสองหรือไม่ก็ชั้นสาม นางมองเห็นพระราชวังอยู่ไกลลิบเบื้องหน้านางในยามนี้
ที่นี่มิใช่ในวังหลวงแต่อย่างใด
ที่นี่ที่ไหน? อะไรกัน!?
เขาพานางมาที่ใด?
ม่านนีหั
