ณ แคว้นหยางเป่ย
ภายในห้องทรงอักษรของฮ่องเต้นามว่าหยางจื้อเฉิง
ตรงตั่งไม้ตัวใหญ่ยาวที่อยู่ถัดจากโต๊ะทรงงานกำลังมีเสียงดังครืดคราดเอี๊ยดอ๊าดยามเมื่อตั่งโยกคลอนและเสียงของขาตั่งทั้งสี่มุมกระทบพื้นดังกึกกักเป็นจังหวะผสมผสานกับเสียงของเนื้อกระทบเนื้อยามประกบเข้าหากันบนตั่งตัวนั้นจากการระทำของบุรุษผู้อยู่เหนือร่างของสตรีในสภาพอาภรณ์หลุดลุ่ยจนเรือนร่างเปล่าเปลือย
“อา...ฝ่าบาท...ฝ่าบาท” เสียงโอดครวญดังอยู่ภายใต้ร่างของบุรุษสูงศักดิ์ผู้ที่กำลังโยกโยนเรือนกายถาโถมใส่นางเป็นจังหวะหฤหรรษ์
“ฝ่าบาทเพคะ...ทรงเมตตา อึก...อา...” หญิงสาวกล่าวคำอ้อนวอนด้วยประโยคขาดหายพลางยกเรียวแขนขึ้นเหนือศีรษะของตัว ฝ่ามือจับขยุ้มอยู่กับผ้าคลุมตั่ง เรียวขาของนางแยกออกยกขึ้นตั้งชัน “อา...ฝ่าบาท”
“เจ้ายั่วยวนเรา...” บุรุษเหนือเรือนกายเอ่ยคำเสียงพร่าทั้งยังคงถาโถมร่างแกร่งเข้าใส่สตรีใต้ร่างจนเม็ดเหงื่อพร่างพราวหยดใ
