ริมฝีปากบอบบางถูกจูบอย่างอ่อนโยนตราบเท่าที่เจ้าตัวจะควบคุมอารมณ์ได้ แม้ว่ามันจะยากแต่ดนัยภัทรก็ทำทุกอย่างด้วยการกระทำที่ผ่อนปรนเพราะกลัวทุกสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้จะไปกระทบกระเทือนถึงลูกน้อยในครรภ์
“ผมขอนะ…” เสียงเข้มกระซิบผ่านซอกหูพร้อมทั้งขบเม้มมันเบาๆ ราวกับจะหยอกล้อคนขี้อายให้ยิ่งอายเข้าไปใหญ่ เขาชอบที่ได้เห็น
“อื้อ…คุณเสือ ละ…ลูกค่ะ” แม้จะสุขล้นต่อการกระทำที่อ่อนโยนของเขา แต่ปาจรีย์ก็อดเห็นห่วงลูกไม่ได้อยู่ดีเพราะไม่รู้ว่าระยะครรภ์ในตอนนี้เหมาะสมแค่ไหน กับการร่วมรักที่กำลังจะเกิดขึ้นถึงได้ประท้วง
“ไม่เป็นไร ผมถามหมอมาแล้ว ทุกอย่างปลอดภัยแต่ต้องอยู่ในท่าที่เหมาะสม…” ไม่ทันจะได้ถามต่อว่าท่าแบบไหนที่เขาว่าร่างเล็กที่บัดนี้เปลือยเปล่าไปทั้งตัว ก็ถูกจับพลิกให้ขึ้นไปคร่อมอยู่บนตัวเขาแล้ว
“และท่านี้ปลอดภัยที่สุด” เขาให้คำตอบโดยที่เธอไม
