พี่เสือ-EP7/27
552 คำ
“ตรงนี้นะครับ”
“อืม...นั่นแหละนายเสือ เจ้าขาอ่าส์..ปวดตรงนั้น” เธอครางบอก แล้วทำตัวให้สบายมากขึ้น
เสือได้แต่นวดไปลอบมองเรียวขาขาวของคุณหนูไป จากที่ได้สัมผัสตัวเธอวันนี้ทำให้เสือรู้ว่าคุณหนูผิวนุ่มมากจริง ๆ กลิ่นตัวก็หอมฟุ้งติดจมูกจนชายหนุ่มอยากฝังหน้าลงที่ซอกคอระหงของเธอใจจะขาด ติดตรงที่ว่าเขามันเป็นขี้ข้าและเธอคือลูกสาวเจ้านาย
“ดีขึ้นไหมครับ” เสือเอ่ยถาม ทำให้เจ้าขาหลุบสายตามองชายหนุ่มเล็กน้อย
“อืม เจ้าขาดีขึ้นแล้ว นายเสือก็กลับไปพักเถอะ ขอบใจมาก” สาวสวยเอ่ย แล้วทำท่าลุกขึ้นยืนเพื่อจะเดินขึ้นห้อง แต่ท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ ของคุณหนูก็ทำให้เสืออดเข้าไปประคองร่างเล็กไม่ได้
“เฮ้อ! ไหนว่าดีขึ้นไงครับ ผมว่าผมพาคุณหนูไปส่งดีกว่า คุณหนูจะไปไหนครับ” เสือไม่พูดเปล่า ยังเข้ามาช้อนร่างคุณหนูขึ้นอุ้มอีกต่างหาก นั่นทำให้เจ้าขาหน้าร้อนผ่าวไปหมด วันนี้นายเสือถือวิสาสะอุ้มเธอสองรอบแล้วนะ
“ไม่เอา! ปล่อยเจ้าขาลงนะนายเสือ”
เธอร้องแย้งพยายามดิ้นขลุกขลักไปมาให้เขาปล่อย ทว่ายิ่งดิ้นชายกระโปรงที่สวมอยู่ก็ยิ่งร่นต่ำลง จนขาอ่อนขาวเผยให้เสือได้ใจสั่นเล่น
“คุณหนูอยู่เฉย ๆ สิครับ ดิ้นแบบนี้เดี๋ยวขาก็เจ็บอีกหรอกครับ” เสือส่งเสียงปราม
“ก็ปล่อยเจ้าขาสิ เจ้าขาเดินเองได้” ทว่าคุณหนูของไอ้เสือก็ดื้อไม่น้อยเลย เพราะเธอเอาแต่ดิ้นไม่หยุดทั้งยังเริ่มยกมือมาทึ้งผมเขาแล้วด้วย
“โอ๊ย! ซี๊ด...อย่าดึงสิครับ ทำแบบนี้ผมเดินไม่ถนัดนะ” เสือว่า เมื่อมือคู่น้อยที่พยายามจะดึงทึ้งทำร้ายเขาบังการมองเห็นไปหมด สุดท้ายชายหนุ่มก็ดันเดินไปสะดุดเข้ากับขาโต๊ะ ทำให้เขาเสียหลักพาเธอล้มลงไปกองกับพื้น
ตุบ!
“อ่าส์...” เสือครางในลำคอ เมื่อเขาเบี่ยงตัวลงพื้นเพื่อรับแรงกระแทกแทนร่างเล็ก
“นายเสือ! นายเสือ! เจ้าขาขอโทษ”
ร่างน้อยที่ล้มลงมาอยู่บนร่างกำยำของชายหนุ่มเอ่ยเรียกคนที่ทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก เพราะถึงแม้เสือจะตัวใหญ่แต่ล้มทั้งยืนโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ทั้งยังตั้งใจรับร่างคุณหนูไว้อีก ทำให้ชายหนุ่มทั้งเจ็บและจุกไม่น้อย
“ผมไม่เป็นไรครับ คุณหนูล่ะครับเจ็บตรงไหนไหม” เสือตอบแล้วถามคนที่นอนอยู่บนตัวกลับทันที
“เจ้าขาไม่เป็นไร” คุณหนูว่า ทำให้คนใต้ร่างผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนจะเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขเมื่อหลุบสายตาคมไปเจอกับคอเสื้อคุณหนูที่อ้าออกกว้างเผยให้เห็นเนินอกขาวอวบที่ดันบราเซียตัวบางจนนูนเด่นขึ้นมา เสือเพิ่งจะระลึกได้ว่าตอนนี้บนร่างกายเขาคือร่างนุ่มนิ่มแสนหอมหวานที่เขาเฝ้าฝันอยากจะสัมผัสต้องมาตลอดสามปี ความอ่อนนุ่มที่เคยจินตนาการถึงนับครั้งไม่ถ้วนมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
- ผู้เขียน
