บ่มรัก Love Friend

ตอนที่3 ไม่เป็นบ้าน

"แล้วที่จูบกับแลกลิ้นไปเมื่อครู่ได้กลิ่นมันหรือเปล่า"ดวงคมดุที่เป็นเอกลักษณ์ของชายหนุ่มจ้องมองใบหน้าหวาน ที่ตอนนี้เธอยอมเปิดเปลือกตาขึ้นมา ความสุกใสในดวงตากลมโตกำลังสั่นระริกฉายชัดแห่งความดีใจ

"มะไม่ได้กลิ่น"ครีมใสเองก็ลืมสังเกต เมื่อครู่ที่ถูกจูบไม่มีกลิ่นบุหรี่สักนิดไม่น่าถามอะไรโง่ๆออกไปเลย เป็นสี่ขามีเขาอีกแล้ว

"ไม่ได้กลิ่นก็แสดงว่าไม่ได้ดูด ก็เลยต้องมาดูดอย่างอื่นแทนบุหรี่อยู่นี่ไง"

ปลายนิ้วโป้งขยับไล่ปากล่างเล็กที่บวมขึ้นนิดหน่อย ยอมรับว่าปากน้อยๆของครีมใสหวานยิ่งกว่าน้ำตาลที่ขายตามท้องตลาด เมื่อหลายปีก่อนตอนอยู่มัธยมหวานยังไง ตอนอยู่มหาวิทยาลัยก็ยังหวานอยู่แบบนั้น ไม่สิอาจจะหวานและละมุนลิ้นกว่าแต่ก่อนหลายเท่าตัว ถึงติดใจโงหัวไม่ขึ้นแบบทุกวันนี้ไง

"ชอบบ้านหลังนี้มากนักหรือไง เห็นก่อนนอนต้องหยิบมันขึ้นมาดูตลอดเลย"ครีมใสเอื้อมมือหยิบอะไรบ้างอย่างมาดูแก้เขิน ไฟสังเกตเห็นหลายครั้งตั้งแต่เรียนอยู่มัธยมปลายแต่ก็ไม่ได้ถามสักที แต่ก็พอจะมองออกว่าเด็กน้อยชอบมากแค่ไหน เวลาหยิบมาดูยิ้มได้ทุกครั้งเลยจริงๆ

"ชอบมาก ถ้าครีมมีครอบครัว ครีมก็อยากเริ่มต้นชีวิตที่สดใสกับบ้านหลังนี้ แต่คงไม่มีหรอกครอบครัว เพราะคนบางคนประกบยังกับครีมเป็นเมีย"ไฟถึงกับยิ้ม ที่ปากอิ่มประชดประชันเก่งเหลือเกิน แน่นอนครีมใสไม่มีทางมีครอบครัวได้หรอก เพราะไฟไม่อนุญาต แต่ถ้าจะมีเขาเนี่ยแหละจะเป็นครอบครัวให้เธอเอง เป็นทั้งเพื่อน ทั้งพ่อ ทั้งผัว ทรีอินวันคุ้มสุดๆ

สักพักเสียงเคาะประตูด้านนอกก็ดังขึ้น ไฟขยับตัวไม่ได้ลุกไปเปิดประตูหรอก ให้ไอ้เพื่อนสองตัวรอไปก่อน แค่จะลุกขึ้นถอดเสื้อรู้สึกอึดอัด

ครีมใสรีบก้าวเท้าลงจากเตียงด้วยความเร็ว เธอไม่ชินตาสักครั้งเวลาที่เห็นซิกซ์แพ็กหกลูกและกล้ามเนื้อแน่นๆบนแผงอกกว้าง ไหนจะลำยาวๆที่เอียงไปทางด้านขวานั่นอีก ไม่ได้ตั้งใจมองหรอกแต่มันโดดเด่นเกินกว่าที่จะไม่มอง

ไฟชอบถอดเสื้อผ้าต่อหน้าต่อตาเธอคล้ายกับกำลังอ่อย โดยที่ไม่มีความอายเลยสักนิด มีแต่ครีมใสเนี่ยแหละที่รู้สึกอาย เห็นที่ไรใจมันเต้นแรงเลือดกำเดาแทบพุ่ง ใจจริงก็อยากส่งมือไปคลำถึงความแน่นหนัด แต่อีกใจก็อาย ยิ่งวันไหนที่สองไข่หนึ่งดุ้นสะบัดแกว่งไปมาครีมใสแทบหงายหลัง ไม่เคยชินสักครั้ง แต่ก็ชอบมอง

"เอียงขวาเขาบอกกลัวเมีย แต่ถ้าเอียงซ้ายเขาบอกว่าเป็นทาสเมีย"ไฟมองสายตาของคนตัวเล็ก ตาโต หน้าเหวอๆ ทำเอาไฟเอ็นดูไม่น้อย ยิ่งตอนที่เขาบอกเอียงซ้ายเอียงขวา แก้มอิ่มอมชมพูถึงกับเข้มจัด คงอายถึงได้วิ่งออกจากห้องจนแทบจะชนประตูแบบนั้น

เมื่อประตูห้องปิดลงชายหนุ่มถึงกับยกยิ้มที่เห็นท่าทางเลิ่กลั่กของคนตัวเล็ก ยอมรับว่าชอบแกล้งเวลาเห็นแก้มแดงๆแล้วมันเขี้ยว

"ซื้ออะไรมาคะ เยอะแยะไปหมดเลย"ร่างเล็กถามขึ้นในขณะที่เปิดประตูห้องให้ลีวายกับเจได ของที่เต็มไม้เต็มมือทำเอาคนตัวเล็กอดถามไม่ได้ พร้อมกับส่งมือยื่นไปช่วยถือของ สองหนุ่มจะแวะมาหาเธอเป็นประจำและที่สำคัญจะพกขนมอร่อยๆมาให้เธอด้วย

"เบียร์แล้วก็กับแกล้ม ขอมาดื่มที่ห้องนะ สัญญาถ้าเมาจะไม่ขับรถออกไปไหน"ครีมใสจะว่าอะไรได้หอบหิ้วมาจนถึงห้องขนาดนี้ จะมาดื่มที่นี่เธอก็ไม่ว่าหรอกแต่ถ้าเมาก็ต้องนอนภายในห้องนี้ ห้ามขับรถเด็ดขาดเพราะเธอเป็นห่วง และข้อนี้เพื่อนๆก็รู้ดี

"ซื้อน้ำอัดลมมาฝากด้วย"เจไดกระซิบข้างหู ถ้าพูดเสียงดังไปกลัวไอ้คนใจยักษ์จะได้ยินเอา ยอมรับว่าตามใจครีมใสมาตั้งแต่อยู่มัธยม อะไรที่ครีมใสชอบมีประโยชน์ไม่มีประโยชน์เจไดก็ไม่สนขอให้เพื่อนตัวเล็กมีความสุขก็พอ

"จริงเหรอ?ขอบคุณค่ะ"ครีมใสยิ้มหวานพร้อมยกมือไหว้ขอบคุณ เธอยกมือไหว้ก็ไม่แปลกเพราะอายุที่ห่างกันหนึ่งปีนั่นก็เท่ากับว่าเธอเป็นน้องน้อย ด้วยความที่เรียนเก่งครีมใสถึงได้พาสชั้นขึ้นมาอยู่กับสามเสือ ที่มีความหล่อคนละสไตล์ ความรวยและวงศ์ตระกูลไม่มีใครน้อยหน้าใคร

ไฟเดินออกมาจากห้องด้วยกางเกงขาสั้นที่ใส่แล้วรู้สึกสบายตัว แต่ช่วงบนของอกล่ำเปลือยเปล่า เนื้อผิวขาวจนครีมใสเองกลืนน้ำลายไปอึกใหญ่คล้ายกับรู้สึกกำลังคอแห้ง

ครีมใสเม้มปากนิดหน่อยแต่ก็เหลือบมองความขาวและไหล่กว้างที่บึกบึน เพิ่งเห็นทุกอย่างชัดเจนก็วันนี้แหละ ปกติไฟจะไม่คอยเปลือยช่วงบนเขาจะใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยถึงเดินออกมา วันนี้มาแปลก แต่ครีมใสชอบนะ ได้อ่านกินเพื่อนสนิทอิ่มโดยไม่ต้องทานข้าว

คนตัวเล็กแอบเอาน้ำอัดลมไปซ่อนไว้ในห้องครัวเธอกลัวอีกคนจะเห็นแล้วจะโดนดุ ทั้งสามนั่งดื่มเบียร์ดูบอลอย่างมีความสุข ร่างบางเลี่ยงเดินไปยังห้องครัวด้วยท่าทางที่ปกติ น้ำแดงแฟนต้าที่คนตัวเล็กชอบดื่ม ถูกรินใส่แก้วใบเล็กที่มีน้ำแข็งเพื่อเพิ่มความเย็น ครีมใสดื่มไปสองแก้วแล้ววางลง อีกสักพักเธอก็เดินกลับมาในห้องครัวอีกครั้ง ไฟสังเกตเห็นความลับๆล่อๆแต่ไม่พูด เพียงแค่ใช่หางตาสังเกตการณ์

"ทำอะไรอะ"เสียงทุ้มที่ดังอยู่ด้านหลังทำเอาครีมใสตกใจแก้วแทบร่วง ร่างบางรีบขยับตัวบังเอาน้ำอัดลมไปซ่อนไว้ด้านหลังใช้มือผลักขวดน้ำสีแดงให้ไปอยู่ในซอกหลืบ แต่ร่องรอยบนขอบปากที่ตัวเธอมองไม่เห็นนี่สิเป็นหลักฐานที่ชัดเจนที่สุด

เกมอย่างไม่รู้ตัว…

"เอ่อ!คือครีมเปล่านะคะ"หลักฐานทุกอย่างออกมาทางสีหน้าและแววตาว่าเธอกำลังพยายามปิดบังและกำลังโกหก ซึ่งข้อนี้ครีมใสรู้ดีว่าไฟไม่ชอบ สิ่งไหนที่ไฟขอร้องหรือร้องขอเมื่อรับปากแล้วต้องทำ และต้องทำให้ได้

ร่างหนาที่สูงเกือบร้อยแปดสิบเก้า เดินเข้ามาใกล้ ดวงตาจ้องมองปากอิ่มที่เปื้อนคราบสีแดงคล้ายกับคนทาลิปสติกเลอะเทอะ สองแขนค้ำยันกักขังไม่ให้ครีมใสหลีกหนี นั่นถึงกับทำให้คนตัวเล็กต้องรีบก้มหน้า เพราะกลัวคนตรงหน้าจะได้กลิ่นน้ำแดงแฟนต้าจากลมหายใจของเธอ ยิ่งจมูกดีเหมือนหมาพันธุ์อยู่ด้วย

"ทำอะไรผิดสารภาพมา"

ลมหายใจที่เจือไปด้วยแอลกอฮอล์ราดรดใบหน้าหวานที่มีความดื้อรั้นพอตัว ไฟไม่ขยับหนีแต่โน้มใบหน้าเข้าไปชิดใกล้ยิ่งกว่าเดิม ชัดเจนคราบน้ำสีแดงๆคือน้ำแดงแฟนต้า ก่อนที่ชายหนุ่มจะไปจัดการไอ้เพื่อนเวรสองตัวขอจัดการคนตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้าเสียก่อน ห้ามอะไรไม่เคยฟังรั้นฉิบหาย

"เปล่านะคะ ครีมไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย"ปฏิเสธเสียงแข็งแต่แววตาวูบไหว ครีมใสแสดงความกลัวออกมาอย่างชัดเจน กลัวโดนจับได้ว่าดื่มน้ำอัดลม ไฟฉลาดเป็นกรดและเธอรู้สึกเสียวสันหลังยังไงบอกไม่ถูกตอนนี้

ฟอด! ฟอด!

ไฟกดจูบแก้มป่องทั้งสองข้าง เขาไม่ได้ดุหรือโวยวายแต่ท่าทางและแววตาที่ไม่ปกติกำลังทำให้ครีมใสกลัว ไม่มีทางเกมได้หรอกยังไงไฟก็จับไม่ได้หรอกก็ซ่อนเอาไว้แล้ว ครีมใสคิดจนหัวคิ้วยุ่งเหยิง

"ไปล้างหน้าล้างตาแล้วค่อยออกมา"ไฟยกยิ้มที่มุมปากนิดๆ อยากเห็นใบหน้าของคนขี้โกหกตอนส่องกระจกในห้องน้ำเหลือเกินคงตลกน่าดู เมื่อเห็นน้ำสีแดงติดขอบปาก

"ได้ค่ะ"ครีมใสสงสัยแต่ก็ไม่ถามหรอกว่าทำไมต้องให้ไปล้างหน้าล้างตา ร่างบางยกยิ้มอย่างดีใจเดินไปยังห้องน้ำอย่างว่าง่าย ในเมื่อไม่โดนจับได้เธอก็โล่งใจไปหนึ่งเปราะ

กรี๊ด!!

กระจกใสบานหนา สะท้อนหลักฐานบนใบหน้าของเด็กสาวอย่างชัดเจน คราบสีแดงที่เลอะขอบปากทำเอาครีมใสถึงกับทรุดตัวนั่งลงกองอยู่กับพื้น แข้งขาอ่อนแรงเหมือนคนพิกลพิการ เหมือนผู้ร้ายที่ฆ่าคนตายแล้วถูกตำรวจจับได้

ไม่ถึงสิบนาทีคนตัวเล็กก็เดินออกมา น้ำอัดลมที่ถูกดื่มไปครึ่งขวดถูกวางลงพร้อมกับแก้วใบเล็กบนโต๊ะอาหาร ไฟไม่ได้พูดอะไรตาก็ยังมองฟุตบอลบนทีวีจอยักษ์ ครีมใสมองเห็นทั้งลีวายกับเจไดหน้าจ๋อยลง คงถูกคนใจร้ายจัดการแล้วละ ต่อไปคงเป็นคิวของเธอ ไม่รู้จะถูกเชือดด้วยวิธีไหน คิดแล้วกลัว

ร่างบางรีบทิ้งตัวเข้าไปนั่งในตักแกร่ง มองใบหน้าหล่อเหลาที่เอาแต่จ้องฟุตบอลพร้อมกับกระดกเบียร์ดื่มอย่างไม่สนใจเธอเลยสักนิด

ในเมื่อเตือนแล้วไม่ฟังก็ต้องใช้ไม้แข็งด้วยการไม่ยอมพูดด้วยเนี่ยแหละไฟคิด…

"พี่ไฟน้องครีมง่วงแล้ว"เวลาคนตัวเล็กทำผิดสรรพนามน่ารักๆจะถูกงัดออกมาใช้เสมอ เงียบสนิทมีแต่เสียงทีวีเท่านั้นที่ครีมใสได้ยิน ส่วนลีวายกับเจไดถึงกับขยับหนีได้แต่คิดภายในใจคงโดนระเบิดลูกใหญ่กันแน่ๆคราวนี้ ครีมใสหันหน้าขอความช่วยเหลือคนที่ซื้อน้ำอัดลมมาให้ ลีวายกับเจไดถึงกับเงียบ ไม่หือไม่อือไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปาก รู้ดีเวลาที่ไฟโมโหเป็นยังไฟ ไฟสมชื่อ แค่สายตาที่ใช้มองก็แทบแผดเผาทุกอย่างให้เป็นจุน

ร่างบางหันใบหน้ากลับมามองอีกคนตาละห้อย ภายใต้ใบหน้าเรียบตึงมีความขบขันซ่อนอยู่โดยที่คนตัวเล็กที่นั่งทำหน้าเป็นแมวเหงาไม่มีทางได้รู้

"พี่ไฟน้องครีม…"ดวงตาคมดุตวัดมองคนตัวเล็กที่กำลังเอ่ยปากพูด ประโยคยาวๆของครีมใสที่กำลังเอื้อนเอ่ยถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ ยอมรับว่ากลัวสายตาคมดุคู่นี้เวลาที่เธอทำความผิด

ครีมใสเคยดื่มน้ำอัดลมแล้วปวดท้องจนต้องเข้าโรงพยาบาล ไฟเคยขอร้องและครีมใสก็รับปากว่าจะไม่แตะต้องมันอีก แต่วันนี้ปาไปสะครึ่งขวดใหญ่ ไฟคิดว่าไม่ทำโทษก็คงไม่ได้เพราะไอ้สองตัวให้ท้ายเก่งเหลือเกิน ครีมใสอยากกินอะไรจัดหามาให้หมด

"จะไม่เป็นบ้านให้เด็กขี้โกหกอีกแล้ว"