ตอนที่4 มารผจญของงามวิไล
1130 คำ
เลิกงาน16.00
"งามก่อนกลับบ้านแวะทานส้มตำก่อนไหม" วิลาวัลย์พูดขึ้นกับเพื่อนสนิท เมื่อนึกถึงส้มตำรสแซ๊บสะเดิดงามวิไลก็เลียปากขึ้นทันที
"ร้านเดิมไหม เดี๋ยวไลน์ไปชวนพวกรตีด้วยไปหลายๆคน" พูดแล้วสาวตากลมแก้มยุ้ยก็พยักหน้าผงกหัวงกๆ เมื่อพูดถึงเรื่องกินที่อยู่เบื้องหน้า
สองสาวลุกออกจากห้องพร้อมสะพายกระเป๋าของตัวเองก่อนจะเดินไปลาพร้อมยกมือไหว้พี่ๆพยาบาลเหล่าอาวุโส ซึ่งมันก็เป็นธรรมเนียมไปลา มาไหว้ อยู่แล้ว งามวิไลย่อไหว้อย่างงดงามอ่อนช้อยราวกับว่าตัวเองเข้าประกวดนางสาวไทย ก่อนจะโบกมือลาพลางฉีกยิ้มให้พี่วาริน แต่ทว่า..
"งามวิไล เฉิดฉาย!!!!" เสียงเข้มโพลงเสียงออกมาอย่างดังตามหลังของเธอ รอยยิ้มที่ส่งให้พี่วารินพร้อมมือที่โบกลา หยุดชะงักเหมือนมีรีโมทกดหยุดเวลา
งามวิไลค่อยๆหมุนตัวกลับไปแต่มือยังอยู่ในท่ายกขึ้นโบกลาอยู่นั้น ก็เห็นใบหน้าขาวๆจมูกสั้นโด่งดวงตาคู่คมยืนกอดอกมองมายังงามวิไลอย่างมาดแม่น
"พรุ่งนี้เอางานมาส่งด้วย ให้เวลาหลายวันแล้ว" หมอหนุ่มจอมเนี๊ยบแห่งอาคารสถานณ์แห่งนี้ เขาจะมาทวงงานอะไรตอนนี้ ตอนที่งามวิไลกำลังจะมีความสุขอยู่เบื้องหน้ากับร้านส้มตำเจ้าดังในตัวเมือง งานเลี้ยงสังสรรค์เล็กๆในหมู่เพื่อน งามวิไลหุบยิ้มทันใด เมื่อคุณหมอจิณณ์ เดินออกมาทวงงาน แล้วใบหน้าหล่อๆของคุณหมอก็เดินกลับเข้าไปในห้อง สักพักเท่านั้น เท่านั้นจริงๆ คุณหมอก็ถอดชุดกาวออกแล้วหิ้วกระเป๋าใบโปรด เดินผ่านงามวิไลไป ก่อนจะผ่านไปนั้น
"ถ้าพรุ่งนี้ไม่เห็นเอามาส่ง ผมหักคะแนนจริงๆด้วย"
งามวิไลถอนหายใจยาวๆทันที ได้เพียงแต่มองตามคุณหมอตัวสูงไป
"ดูทำหน้าเข้า ตั้งหลายวันแล้วแกก็เอามาส่งหมอจะได้จบๆ จะได้ไม่โดนหักคะแนน"
วิลาวัลย์ปลอบเพื่อนที่ทำหน้าบึ่ง งามวิไลช้อนตาขึ้นมามองเพื่อนรัก พลางทำท่าเบ้ปากเหมือนจะร้องไห้ ก่อนจะพูดกับเพื่อนไป
"ยังไม่ทำสักตัว"
คำตอบของงามวิไลทำเอาวิลาวัลย์อดถามไม่ได้ งานที่หมอให้ทำตั้งเกือบอาทิตย์
"อะไรกัน แล้วแกทำอะไรอยู่ทำไม่รู้จักทำ"
"ช่วงนี้ติดซีรี่ส์นะสิ เลยไม่ได้ทำอ่ะ"
เมื่อเพื่อนตอบออกมาแบบนั้น วิลาวัลย์ถึงกับสูดอากาศเข้าลึกๆ แล้วพ้นออกมาช้าๆ ก่อนจะพูดขึ้น
"สม!!!"
ส้มตำรสแซ๊บเป็นอันถูกยกเลิกเพราะงามวิไลต้องรีบกลับบ้าน เพื่อทำรายงานส่งหมอจิณณ์จอมเนี๊ยบ
"หมอนะหมอใจร้ายใจดำ ขัดขวางความสุขของคนอื่น...?จังแมนเวรแมนกรรมอีหยังเถียวลังมาทังเอิกใส่อยู่บ่เซา????"
งามวิไลทั้งบ่นทั้งร้องเพลงพลางจัดหนักใส่อินเนอร์มาเต็มทั้งไม้ทั้งมืออยู่หน้ากระจกรถที่จอดอยู่ข้างๆมอไซค์ของตัวเอง ไม่รู้ว่ารถใคร แต่เมื่อได้ระบายออกไปแล้วเธอขี่มอไซค์ออกไปทันที
ห้องพัก
งามวิไลเปิดกลูเกิลเพื่อทำงานส่งหมอ งานที่ตัวเธอนั้นแหละที่เป็นคนทำให้ได้มันมา เพราะความซุ่มซ่ามเงอะงะ ทำอะไรก็ผิดพลาดไปหมดจนหมอต้องลงโทษแทนการหักคะแนน และยังจะขี้เกียจอีก
"หน้าตาก็ดีอยู่หรอกแต่ใจดำเหมือนอีกาเลย"
งามวิไลทั้งทำงานทั้งบ่นให้หมอ ด้วยความขี้เกียจของเธอนั้นแหละที่ทำให้ต้องอดหลับอดนอน เวลาเดินตามเข็มนาฬิกาเรื่อยๆ กว่าจะจบที่ละบทกว่าจะทำเข้าเล่ม เวลาก็ล่วงเลยมาถึงตีสอง
อืมมม
เสียงบิดขี้เกียจ ดังขึ้น เมื่องานที่ถูกสั่งโดยหมอหนุ่มจอมเนี๊ยบคนนั้นสำเร็จลง งามวิไลมองนาฬิกาที่แขวนบนผนังห้อง ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้ตีสองแล้ว สาวน้อยร่างอวบค่อยๆเดินมาที่เตียงนอนของห้องพักก่อนจะทิ้งตัวลงนอนพร้อมเสียงกรนเบาๆ เมื่อหลับไปได้ไม่ถึงชั่วโมงก็เหมือนมีมารมาผจญจนได้
แมว ม่าว แมว ง่าว.....
เสียงแมวของคนที่บ้านอยู่ติดหอพักของงามวิไล กัดกันเสียงดังสนั่น เพราะแมวสองตัวนั้นติดสัตว์แล้วก็แย่งสาว งามวิไลที่พึ่งทิ้งตัวลงนอนนั้น ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดลำคาญเพราะว่าเธอแทบจะไม่ได้นอนเลย
"โอ้ยยยย มึงจะกัดกันอะไรตอนนี้หะ เดี๋ยวจับมาทำพะโล้เลย"
ใบหน้าขาวที่มันเมือกอยู่นั้นโพล่งเสียงออกมาอย่างชัดแจ๋ว ทำเอาแมวสองตัวที่กำลังจะต่อสู่กัน วิ่งหนีกระเจิดกระเจิงทางใครทางมัน หัวที่ยุ่งฟูก็ฟูขึ้นอีกเมื่องามวิไลเอามือยีเพราะหงุดหงิดที่ต้องตื่นกลางครัน
"จะนอนก็ไม่ได้นอน โอ้ย!! เพราะหมอคนเดียว!"
พูดแล้วก็ดึงผ้าห่มมาคลุมโปลงทันที แต่ก็ยังไม่วายว่าหมอจนได้
รุ่งเช้า
เช้านี้อากาศค่อยข้างร้อนแต่เช้าเพราะอยู่ในช่วงหน้าร้อน งามวิไลขึ้นมาที่แผนกตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่ง ก่อนที่คนอื่นๆจะทยอยมา
"งาม มาเช้าจังขยันนะเนี้ย"
วิลาวัลย์ที่มาถึงแล้วก็เห็นเพื่อนนอนฟุบอยู่กับโต๊ะในห้องพัก งามวิไลที่ได้ยินว่าเพื่อนมาถึงแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาทันที วิลาวัลย์ที่ยืนเก็บของอยู่นั้นถึงกับตกใจ
"เฮ้ยย!! งามทำไมแกดูโทรมขนาดนี้เนี้ย ขอบตาดำปี้เลย"
"ไม่ได้นอน ครั้นจะนอนไอ้แมวข้างตึกติดสัตว์แย่งสาวกันร้องเสียงดังสนั่นเลย นึกแล้วโมโห"
พูดแล้วก็ฟุบลงไปตามเดิมทันที
"ทานข้าวหรือยัง ทานข้าวกันไหม"
วิลาวัลย์ชวนสาวแก้มยุ้ยก่อนที่งามวิไลจะตอบออกมาแต่ก็ไม่เงยหน้ามองเพื่อน
"ฝากซื้อกาแฟก็พอ ไม่หิว"
ว่าแล้ววิลาวัลย์ก็เดินลงไปที่โรงอาหารทันที ก่อนจะทานข้าวเสร็จก็ไม่ลืมกาแฟที่เพื่อนสาวบอก หิวขึ้นมาแล้ววางไว้ตรงหน้างามวิไล ก่อนที่สาวร่างอวบอัดแก้มยุ้ยจะเงยหน้าขึ้นมาแล้วดูดไปเต็มแรงหลายอึก
"อ่า..ชื่นใจตาสว่างขึ้นเลย"
เมื่อดูดไปหลายอึกก็วางลงที่เดิม ก่อนจะลุกขึ้นไปปฎิบัติงานตามหน้าที่เพราะถึงชั่วโมงทำงานแล้ว
- ผู้เขียน
