ตอนที่3 เครื่องดื่มของงามวิไล
965 คำ
พี่วารินเข็นคนไข้เข้ามายังห้องตรวจ หมอจิณณ์สุดหล่อก็นั่งมองมาทางพี่วารินที่ค่อยๆเข็นคนไข้เข้ามา
"คุณแม่ขึ้นเตียงไหวไหม" เสียงอ่อนหวานถามผู้ป่วยที่มีอายุครรภ์เพียงเจ็ดเดือนเท่านั้น
"ไหวค่ะ"
หญิงสาวรายนั้นตอบขึ้นพลางก้าวขาลงจากรถแล้วค่อยๆพยุงร่างโดยมีพี่วารินช่วยอีกแรง ก่อนที่จะขยับตัวขึ้นไปนอนราบ ก่อนที่พยาบาลสาวจะใช้ผ้ามาปิดตรงกึ่งกลางแล้วดึงชุดคลุมขึ้นเพื่อให้หมอตรวจ
คุณหมอจิณณ์รูปหล่อ หยิบเครื่องวัดหัวใจของเด็กในครรภ์ แล้วแนบลงบนท้องของผู้ป่วยเพื่อฟังความผิดปกติ แต่ก็การเต้นของหัวใจของทารกน้อยก็ปกติทุกอย่าง คุณหมอก็สอบถามคุณแม่ ว่าได้ทำงานหนักหรือเดินบ่อยเกินไปไหม เพราะถ้าเป็นอย่างที่คุณหมอบอก มันก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้รู้สึกหน่วงได้
"คุณแม่ต้องนอนราบพักผ่อนเยอะๆนะ อย่าเดินบ่อยละ" คุณหมอวางอุปกรณ์ลงที่เดิมแล้วเดินมานั่งเขียนเอกสาร พร้อมใบสั่งยา เหมือนเฉดเช่นทุกๆวัน
"รู้สึกอยากกินกาแฟจังเลยพี่วาริน สงสัยกินข้าวเยอะแล้วง่วง"
คุณหมอหนุ่มพูดกับพี่พยาบาลผู้ช่วยของตัวเอง ระหว่างที่คนไข้ออกไปแล้ว
"โอ้โห..กินตอนนี้หมอจะนอนตอนไหนค่ะเนี้ย"
"กินไม่กินก็นอนไม่ค่อยหลับหรอกพี่ งั้นขออะไรที่ดื่มแล้วสดชื้นได้ไหมครับ"
พี่วารินยิ้มรับ เมื่อหมอต้องการพี่ผู้ช่วยก็จัดการให้ แต่ทว่า เมื่อเดินออกมาจากห้องตรวจก็เห็นงามวิไลนั่งเขียนอะไรสักอย่าง ก่อนที่พี่พยาบาลจะเดินเข้าไปดู
"งาม ทำอะไร"
งามวิไล เงยหน้าขึ้นมองพี่พยาบาลก่อนที่จะรีบปิดสมุดที่กำลังจดอะไรสักอย่าง
"ปะเปล่าคะ พี่วารินมีอะไรหรือเปล่าค่ะ"
"เปล่าหรอกพี่จะไปซื้อ น้ำให้คุณหมอ"
วารินพยาบาลสาวตอบงามวิไลออกไป แต่ขณะนั้นดันมีงานด่วนเข้ามา ทำให้เพื่อนพยาบาลอีกคนเรียกวารินให้ไปช่วย
"วา มาช่วยดูห้องนี้หน่อย" วารินหันตามเสียงทันที ก่อนจะหันกลับมาที่งามวิไลอีกครั้ง
"เอาไงดี พี่จะลงไปซื้อเครื่องดื่มให้หมอ งั้นงามลงไปซื้อให้พี่หน่อยสิ"
งามวิไลลุกขึ้นจากโต๊ะ ก่อนจะเอ่ยถามพี่พยาบาลคนสวย
"น้ำอะไรค่ะ"
"แบล็คทีฮันนีผสมโซดานิดๆนะ เข้าใจใช่ไหม"
"เข้าใจค่ะ"
เมื่อรับคำแล้วงามวิไล ก็เดินลงมายังชั้นล่างของตึกทันที ตรงไปที่อเมซอนที่ตั้งอยู่ภายในของโรงพยาบาล
"อ้าวงามมาซื้ออะไร"
รตีเป็นเพื่อนอีกคนของงามวิไลที่เข้ามาฝึกงานพร้อมกัน แต่ชุดนี้ถูกส่งไปฝึกที่แผนกเด็กอ่อน โดยปกติแล้วทางโรงบาลจะหมุนเวียนเปลี่ยนนักศึกษาให้เรียนรู้ครบทุกแผนกอยู่แล้ว
"มาซื้อน้ำให้คุณหมอ"
"ออ ร้อนจริงๆนั้นแหละที่ตึกเรานะเด็กพึ่งคลอดร้องเสียงดังสนั่นเลย อากาศก็ร้อนสงสารเด็กอีก"
งามวิไลยืนฟังเพื่อนตัวสูงยืนเล่าอยู่สักพักก่อนจะแยกจากกัน แล้วเธอก็เดินเข้าไปสั่งพนักงาน
แต่ทว่า
ตายแล้วว ลืมชื่อน้ำที่หมอจะกินจนได้ เมื่อพนักงานยืนรอรับออเดอร์งามวิไลก็จับๆลูบๆตามกระเป๋าก่อนจะนึกขึ้นได้ไม่ได้เอามือถือลงมา เอาไงละทีนี้ ครั้นจะขึ้นไปถามกว่าจะลงมา มีหวังหมอต้องด่าแน่ ไหนจะมารอตามคิวอีก
"เอ่อ...เอาแดงโซดาผสมนมนิดๆ"
งามวิไลเหลือบตาไปเห็นรูปเครื่องดื่มก็สั่งทันทีโดยไม่ลังเล เอ่อ อยากจะบอกว่า มันผิดตั้งแต่แดงโซดาละ แต่ไหนๆหมอก็ชอบใช้คนอื่นก็กินๆไปเถอะ เมื่อพนักงาน เรียกให้มารับน้ำเธอก็ควักตังที่พี่วารินให้มา พร้อมยกแก้วน้ำขึ้นมามอง
"แหวนแหวว เหมาะสมกับหมอ อาจจะซ่าเพิ่มชีวิตชีวาให้กับชีวิตบ้าง"
เธอพูดเองเอ่อเองทั้งหมดพร้อมฉีกยิ้มแป้น ประหนึ่งว่าหมอดูดเข้าไปต้องสดชื่นไปถึงชาติหน้าแน่ๆ
งามวิไลเดินขึ้นมาที่ชั้นสองของตึกเพราะตึกจะมีห้าชั้น เธอเดินเข้าไปยังห้องตรวจประจำของหมอหนุ่ม แต่โชคดีคุณหมอจอมเนี๊ยบไม่อยู่ งามวิไลเลยได้แต่วางน้ำไว้กับโต๊ะทำงาน ก่อนจะเดินมาที่โต๊ะตัวเองตามเดิม
เมื่อหมอจิณณ์ที่ไปเข้าห้องน้ำกลับมายังห้องตัวเองแล้วนั้นก็เห็นน้ำสีชมพูหวานแหววตั้งอยู่
"ไม่ได้สั่งน้ำนมเย็นนี่ พี่วารินลืมรึเปล่า" ด้วยความกระหายอีกทั้งร่างกายไม่ตื่นตัว ทำให้หมอต้องดูดน้ำที่งามวิไลสรรสร้างเมนูขึ้นมาให้แทน
"อืมม ผสมโซดาด้วย"
แต่มันก็รู้สึกซ่าๆ สดชื่นขึ้นจริงๆ ก่อนที่พี่วารินจะเดินเข้ามาแล้วทักขึ้น
"อ้าวคุณหมอไม่กินชาดำน้ำผึ้งแล้วหรอ"
คุณหมอจิณณ์ยกแก้วขึ้นมองก่อนจะพูดขึ้น
"พี่วารินไม่ได้ซื้อน้ำเย็นให้หมอหรอกหรอก็ เห็นวางอยู่ที่โต๊ะ" วารินที่ได้ยินก็เข้าใจได้ทันที ก่อนจะบอกหมอออกไป
"พี่สั่งแบล็คทีฮันนีผสมโซดานิดๆให้หมอค่ะ แต่....พี่ใช้งามวิไลลงไปซื้อ"
เท่านั้นแหละหมอจิณณ์ที่กำลังดูดนมเย็นผสมโซดา หรือแดงโซดาผสมนม ถึงกับพุ่ง ยัยสมองปลาทอง สั่งอันนึงได้อันนึง เจริญจริงๆ
ยัย งามวิไล เฉิดฉาย
- ผู้เขียน
