บทที่ 3
799 คำ
หลุมพรางเสน่หา บทที่ 3
"คุณเวทคะ"
"มีอะไรสุพัตรา"
"เรียกสุเฉยๆ ก็ได้ค่ะ" สุพัตราเป็นสาวเอ็นเตอร์เทนประจำบาร์แห่งนี้หุ่นและหน้าตาก็ถือว่าใช้ได้
"มีอะไรก็รีบพูดมาสิ"
"เปล่าค่ะ สุแค่อยากคุยกับคุณเวทเฉยๆ"
"อะไรของเธอ..ไปทำงาน!"
"ชอบอ่ะ" ยิ่งอีกฝ่ายกระแทกเสียงใส่มันก็ยิ่งทำให้ใจเต้นแรง
เวทมนต์ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปทางห้องทำงาน
"คืนนี้คุณเวทจะอยู่ที่บาร์ทั้งคืนไหมคะ" สุพัตรายังคงเดินตามเวทมนต์ไป
"พ่อเลี้ยงคงไม่เรียกตัวถามทำไม" พ่อเลี้ยงยังคงอยู่ที่บ้านภรรยาเพราะเพิ่งเข้าเรือนหอกันได้แค่ไม่กี่วัน เวทมนต์เลยปล่อยให้ซอโซ่อยู่รับใช้พ่อเลี้ยงไป เพราะไอ้นั่นยังไม่หายเฮิร์ทเรื่องที่ผู้หญิงบอกเลิกเลย
แกร็ก... คนที่อยู่ในห้องทำงานเดินมาเปิดประตูดูว่าใครคุยกันอยู่หน้าห้อง
"มีอะไรกัน"
"ทำอะไรอยู่ในห้อง" เวทมนต์มองเข้าไปแต่ก็ไม่เห็นเพราะโต๊ะทำงานของสิงหาไม่ได้อยู่ตรงประตู
"ทำธุระอยู่เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วจะออกไป ฝากดูงานแทนหน่อย" ว่าแล้วสิงหาก็ปิดประตูไว้
"คุณเวทคะ"
"แม่นี่ก็เหมือนกันจะอะไรนักหนา" เวทมนตร์ตกใจเพราะกำลังจะแง้มประตูดูว่าสิงหาทำอะไรอยู่กับผู้หญิงในห้องนั้น
"สุจะบอกว่าเห็นคุณสิงหาพาผู้หญิงเข้าไปในห้องค่ะคุณจะเข้าไปดูเหรอคะ" สุพัตราคิดว่าเวทมนต์ยังไม่รู้เรื่องนี้
"มันเอาผู้หญิงมากินในห้องทำงานเลยเหรอ"
"สุก็ไม่รู้ค่ะ ถ้าคุณเวทอยากรู้ก็เปิดประตูเข้าไปดูสิคะ"
ในห้องทำงาน..
"มีอะไรคะพี่"
"ไม่มีอะไรแล้ว"
"มีคนมาเรียกพี่ไปทำงานเหรอ"
"ไม่ใช่หรอก"
"ฉันมากวนพี่หรือเปล่าเนี่ย"
"ก็นิดหน่อยพี่ต้องออกไปทำงานแล้วนะ ถ้าวันไหนไม่สบายใจก็มาหาพี่ได้" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าที่นี่การแข่งขันมันสูง ถ้าใครอยากเป็นที่รักของพ่อเลี้ยงต้องทำตัวให้ดีตั้งใจทำงาน เพราะอำนาจอยู่ในมือคนคนเดียว
"ถ้างั้นพี่ก็ไปทำงานเถอะเดี๋ยวฉันจะออกไปสั่งอะไรดื่มฆ่าเวลาหน่อย ดึกๆ ถึงจะกลับบ้าน"
"งั้นพี่ไปดูบ่อนแป๊บหนึ่งแล้วจะกลับมาหา"
"ค่ะ"
แอดดด.. สิงหาออกจากห้องนั้นมาพร้อมกับมีนา พอออกมาก็เรียกพนักงานให้พามีนาไปหาที่นั่ง
".........." เวทมนต์ที่ยังคงยืนอยู่แถวนั้นถึงกับมองตาค้างเมื่อเห็นผู้หญิงที่ออกมาจากห้องเดียวกับสิงหาหน้าคุ้นๆ
"คุณเวทมองอะไรคะ"
"ไปทำงาน" เขารู้ว่าที่ผู้หญิงพวกนี้เข้าหาเพราะอยากเป็นผู้หญิงของเขา แต่พ่อเลี้ยงมีกฎไว้ว่าห้ามลูกน้องมีความรัก ถ้าใครคิดจะฝ่าฝืนกฎนี้คือให้ออกสถานเดียว
ชายหนุ่มยืนมองอยู่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะยังไงต่อ จนเห็นว่าเธอไปนั่งอยู่โต๊ะสำหรับลูกค้าส่วนสิงหาเดินไปทางโซนบ่อนแล้ว
"จะรับอะไรดีคะ" อนงค์พนักงานเสิร์ฟเห็นลูกค้าคนใหม่มาก็ถือเมนูมาวางให้
"ฉันขอไวน์สักแก้วค่ะ"
"แล้วอาหารล่ะคะ"
"ตอนดื่มฉันไม่ชอบทานกับแกล้มค่ะ"
"เอาไวน์แค่แก้วเดียวเหรอคะ"
"ใช่ค่ะสั่งไวน์แค่แก้วเดียวได้ไหมคะ" เธอไม่ได้ถามกวนแต่เหมือนพนักงานไม่เข้าใจที่เธอสั่ง
"ค่ะ" อนงค์มองการแต่งตัวผู้หญิงคนนี้แล้วก็ดูเหมือนจะไม่มีเงิน สงสัยไม่มีเงินจริงนั่นแหละสั่งแค่ไวน์แก้วเดียวจะมานั่งฟังเพลงหรือไง
ถึงแม้เธอจะใส่ชุดอยู่บ้าน เพราะรีบออกมาเจอแม่ตอนที่แม่ไลน์ไปบอก แต่ถ้าคนตาถึงจะรู้ว่าชุดที่เธอใส่ราคาไม่ได้ถูกเลย
"เดี๋ยวก่อน"
"คะคุณเวท" อนงค์กำลังจะไปเตรียมเครื่องดื่มมาให้แขกรีบหยุดแล้วหันกลับไปส่งยิ้มหวานให้กับเวทมนต์
"แขกโต๊ะนั้นสั่งอะไร"
"สั่งไวน์แค่แก้วเดียวค่ะ"
"เราไปทำอย่างอื่นเถอะเดี๋ยวฉันจัดการเอง"
"อะไรนะคะ คุณเวทจะ.."
"ไม่ต้องสงสัยบอกให้ไปทำอย่างอื่นก็ไป"
"ค่ะ.."
ผ่านไปสักพักแก้วไวน์ก็ถูกนำมาวางลงบนโต๊ะ
"ขอบคุณ...??" ทีแรกคิดว่าเป็นพนักงานคนเดิม แต่พอมองดูใบหน้าเธอก็จำผู้ชายคนนี้ได้ในทันทีเลย
อึบ! มีนากำลังจะดันตัวลุกขึ้นแต่ถูกคนร่างสูงที่ยืนอยู่จับตัวเธอให้นั่งลงไปที่เดิม..
- ผู้เขียน
