บทที่ 22

1319 คำ

เย็นของวันนั้น.. "แม่ขนิษฐา เธอไม่เห็นจริงๆเหรอว่าลูกสาวฉันไปไหน" "ฉันไม่รู้ แล้วทำไมเธอไม่ถามผัวเธอดูล่ะ" "ฉันถามมันแล้วมันบอกเห็นลูกสาวปีนข้ามมาฝั่งนี้ ฉันได้ยินว่าลูกชายเธอกลับมา" "ตาเวทกลับไปทำงานพร้อมกับแฟนแล้ว" "พาแฟนไปด้วยเหรอ" อรสาก็เห็นอยู่ว่าวันสองวันที่ลูกชายของขนิษฐากลับไปทำงานลูกสะใภ้อยู่ที่บ้านด้วย "ใช่เขาคิดถึงกันก็มารับกันไปอยู่ด้วย" "ฉันจะไปตามมันที่ไหนเนี่ย" "ก็นิราเขียนโน๊ตไว้แล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ต้องตามจะไปทำงาน" เรื่องนี้ขนิษฐาไม่รู้จริงๆ ตอนส่งลูกชายกับลูกสะใภ้ขึ้นรถก็ไม่เห็นว่านิราขึ้นรถไปด้วย ถ้าจะไปกับสองคนนั่นนิราต้องบอกหรือเวทมนต์ต้องบอกแม่ไว้ก่อนสิ นางก็ขอภาวนาให้นิราไปจากที่นี่ให้พ้นๆ ไปเจอแต่คนที่ดีจะได้พ้นเวรพ้นกรรมสักที "ถ้าไม่สบายใจก็ไปแจ้งความคนหาย" อรสาคิดว่าคงไม่ได้ไปกับเวทมนต์แล้วล่ะ เพราะถ้าไม่งั้นขนิษฐาคงไม่บอกให้ไปแจ้งความหรอก "ยังก่อนดีกว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม