EP 1/6 แอบแซ่บที่ใต้โต๊ะ
1101 คำ
อธิปโน้มตัวเบียดมุกดา หล่อนเงยหน้าขึ้นมาหา ดวงตาสองดวงเลยได้สานสบกัน ในตอนที่มีแอลกอฮอล์อยู่ในร่าง ดวงตาหล่อนช่างหวานเยิ้มเชิญชวน
“เรา...น่าจะรอลิฟต์อีกตัว” เธอกระซิบ
“แต่ฉันชอบแบบนี้นะ ดูใกล้ชิดดี”
เมื่อลิฟต์หน่วงเพื่อจอดที่ชั้นข้างล่าง อธิปก็เบียดร่างเข้ามาอีก มุกดาอ้าปากค้าง อึดอัดจนหายใจไม่ออก
“บอสคะ มุก...หายใจไม่ออกค่ะ”
“ฉันช่วยนะ” อธิปรั้งเอาร่างของมุกดาขึ้นมา ด้วยแขนข้างหนึ่งที่เกี่ยวเอวของหล่อนไว้
มุกดาผวาเฮือก สองมือจับต้นแขนของบอสแน่น ด้วยว่าตอนที่เขารั้งร่างเธอขึ้นไป ปลายเท้าเธอก็แทบไม่ติดพื้น หนำซ้ำบางสิ่งที่อุ่นร้อนและแข็งขึงก็ชนเข้ากับเนินเนื้อสาวของเธอพอดิบพอดี มันทักทายกันแบบสนิทแนบ เธอรู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าว แม้ว่าจะมีเนื้อผ้าขวางกั้นอยู่ก็ตาม
“บะ...บอสคะ?”
“ชู่ว์...”
เขาส่งเสียงแล้วส่งสายตาให้มุกดารู้ว่าควรเงียบปาก มือซ้ายของเขาค้ำยันผนังลิฟต์ตรงตำแหน่งเหนือศีรษะของมุกดา ส่วนมือขวานั้นเลื่อนลงช้าๆ จนพบเจอกับบั้นท้ายกลมกลึงของหล่อน
มุกดาได้แต่กลืนน้ำลาย นี่บอสจะทำอะไร ล่อลวงเธออย่างนั้นหรือ
“อย่าค่ะ”
“รู้ด้วยเหรอ ว่าฉัน...จะทำอะไร”
น้ำเสียงแหบพร่าชวนให้มุกดาเคลิบเคลิ้ม หากว่าคืนนี้มีเรื่องชวนวาบหวามเกิดขึ้นระหว่างเธอกับบอส แอลกอฮอล์ที่กินเข้าไปคงได้กลายเป็นแพะรับบาป เพราะเธอจะโทษมันแน่ๆ
“มัน...แข็ง..” เธอกระซิบ เงยหน้ามองเขา จ้องเขา ก่อนจะส่ายหน้ารัวๆ ไล่อาการที่เป็น
ติ๊ง!
ลิฟต์จอดที่ชั้นถัดมา มุกดาอยากจะบ้าตาย มีคนเข้ามาอีกแล้ว เมื่อไหร่น้ำหนักลิฟต์จะเต็มสักที
“โอ...ให้ตายสิ! ฉันโดนเบียดอีกแล้ว”
คนเจ้าเล่ห์กระซิบประหนึ่งไม่พอใจ แต่กลับมีรอยยิ้มที่มุมปาก มือที่รั้งร่างหล่อนไว้ รั้งขึ้นมาอีก เนินเนื้อนูนๆ ที่อยู่ระหว่างซอกขาของหล่อน ทาบทับกับส่วนนั้นของเขาพอดิบพอดี มันเริ่มตั้งลำแข็งขึง เมื่อถูกบดคลึงด้วยความนุ่มอ่อน กระโปรงที่ไม่ได้หนามากมาย ทำให้เขารับรู้ได้ว่ากลีบสาวที่เบียดชิดในกางเกงชั้นในของหล่อน กำลังแบะอ้าออกเพื่อให้ท่อนลำของเขาถูไถได้อย่างถนัดถนี่
ให้ตายเถอะ มันเสียวแทบขาดใจ ความซ่านสยิวแล่นพล่านทั่วเรือนกายแม้ว่าจะถูไถกันผ่านเนื้อผ้าไม่ใช่ผิวเนื้อเปล่าเปลือย
“บะ...บอส...บอสคะ...”
“ใกล้แล้วเหรอ”
เขากระซิบถามด้วยเสียงยั่วเย้า มุกดาไม่ตอบ เสียงผู้คนในลิฟต์เจรจากันให้วุ่นวาย เขากดกายเข้าหาหล่อน พาเจ้าสิ่งนั้นที่แข็งเป็นหินบดบี้กับเนินเนื้ออวบอูม หล่อนเงยหน้ามองมา ริมฝีปากล่างถูกขบกัดไว้แน่นๆ แต่กระนั้นก็ยังมีเสียงเล็ดลอดออกมา หากผู้คนไม่คุยกันเสียงดังเพราะความเมา รับรองว่าคนที่อยู่ในลิฟต์ คงได้ยินเสียงครางของหล่อนแน่นอน
“ชู่ว์...”
เสียงกระซิบช่างเร่งเร้าแรงปรารถนา แรงถูไถบดเบียดที่ส่งมา กำลังจะทำให้มุกดาเสร็จสมอย่างน่าละอาย เธอเกาะบ่าเขาแน่นๆ บางคราวยังได้ส่งเสียงครางเบาๆ เธอกัดฟันละนะ เธอทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ตัวเองกรีดร้องออกมา
ถูไถ...ถูไถ... ความเสียวซ่านแล่นพล่านในเรือนกาย พุ่มทรวงอวบใหญ่กระเพื่อมไหว ปลายถันหดแข็งอยู่ใต้บรา มุกดาหลับตาลงเสีย เธอซุกซบใบหน้ากับบ่าของบอส สองมือกำสาบเสื้อเขาไว้ในตอนที่แรงบดคลึงกำลังขยับไปตามจังหวะ
อธิปหันกลับไปดูเบื้องหลัง ลิฟต์ใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว เขาต้องรีบแล้วกระมัง
บั้นท้ายของบอสรูปงาม ขยับเข้าหาเลขาสาว แทบจะสิงร่างหล่อนในซอกมุมของลิฟต์สี่เหลี่ยมตัวใหญ่ ตัวตนของเขาปวดร้าวแทบขาดใจ ด้วยอยากลิ้มลองความสดใหม่ของผู้หญิงตรงหน้า คงดีกว่านี้หากไม่มีเนื้อผ้าขวางกั้น คงดีกว่านี้หากมีเพียงความนุ่มอ่อนของกลีบพูแห่งความสาว อ้าโอบท่อนลำของเขาไว้
โอ...ให้ตายเถอะ แค่คิดก็แทบจะระเบิดออกมา หล่อนทำได้อย่างไรกันนะ ทำให้เขาปรารถนาหล่อนถึงขนาดนี้ได้อย่างไร
ติ๊ง!
เสียงลิฟต์ส่งสัญญาณ มุกดาตัวสั่นระริก อธิปรีบหันกลับไป เพื่อทิ้งแผ่นหลังกว้างให้มุกดาเกาะยืน
เธอรู้สึกถึงบางสิ่งที่กำลังไหลลงมาตามท่อนขา ใช่...เธอถึงฝั่งฝันเพราะการกระทำของบอส เธอเสร็จสมแม้ว่าเขาไม่ได้เอามือหรือส่วนนั้นเข้ามาในร่างเธอเลย น่าอายชะมัด อนาคตคำว่าทาสลอยมาให้เธอเห็นรำไรแล้ว
ขาสั่นๆ ก้าวตามบอสออกจากลิฟต์ เธอก้มหน้าเดินละนะ จะมีใครเห็นหรือเปล่า ให้ตายเถอะ มันแฉะ!
พรึ่บ!
เสื้อสูทตัวหนาถูกคลุมลงบนบ่า มุกดารู้สึกประหลาดนัก เธอไม่ชินในความมีน้ำใจที่ถูกหยิบยื่นให้จากคนระดับเขา เธอรู้สึกเหมือนว่าสิ่งของที่เขามอบให้ มันแฝงไว้ด้วยเจตนาบางอย่าง
“เธอรออยู่นี่”
“บอส...จะไปไหนคะ ไม่กลับเหรอ”
เขาจ้องเธอด้วยดวงตาที่คล้ายจะย้อนถามว่าเธอถามอย่างนั้นจริงเหรอ จะให้เขากลับจริงเหรอ เธอรู้ว่าเขาต้องการอะไร และเธอต้องตัดสินใจเดี๋ยวนี้
“ฉันจะไปเช็กอิน” อธิปรอไม่ไหวแล้ว เขาไม่มีเวลาพูดจาไร้สาระกับหล่อนหรอก ตอนนี้ส่วนนั้นของเขามันพองโตจนคับเป้ากางเกง ทั้งปวดไปหมดเพราะความต้องการที่มีต่อมุกดา
มุกดาสองจิตสองใจ มองคนที่เดินไปเช็กอิน เธอกำลังชั่งใจว่าจะเดินตามหลังเขา หรือจะเดินตรงไปที่ประตู
เพียงเสี้ยวอึดใจ อธิปก็ยิ้มกริ่มให้กับคีย์การ์ดในมือ ทว่ารอยยิ้มนั้นก็จางหาย เมื่อมองออกนอกประตูกระจกบานใหญ่ แล้วเห็นใครบางคนกำลังขึ้นแท็กซี่หนีกัน
“ยัยตัวแสบ!”
รถแท็กซี่คันดังกล่าวแล่นจากไปต่อหน้าต่อตา หล่อนไปแล้ว แต่ความต้องการของเขายังอยู่ แต่เอาเถอะ ถึงอย่างไร แม่ลูกไก่ตัวน้อยนั่นก็หนีไม่พ้นเงื้อมมือเขาหรอก เขาจะค่อยๆ ละเลียดกินหล่อน คงจะอร่อยน่าดู
- ผู้เขียน
