“ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยหนูเถอะนะคะ หนูจะได้ไปอาบน้ำไง” เธอยิ้มให้สิงหา เป็นรอยยิ้มที่พยายามให้เหมือนกระต่ายคนเดิมที่เคยยิ้มให้พี่เสือ
ริมฝีปากบางหยักที่ประดับใบหน้าคมคร้ามแย้มยิ้ม เขามองสาวน้อยตรงหน้า ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าเพียงรัมภาน่ารักชะมัด “คิดแต่จะหนีพี่ท่าเดียวเลย”
“ไม่ได้หนีซะหน่อย ก็หนูเห็นว่ามันดึกแล้ว หนูเป็นเด็กอนามัย ไม่นอนดึก”
“เด็กอนามัยที่ไหนชวนพี่ดูซีรีส์จนถึงตีสอง”
“หนูชวนที่ไหน พี่นั่นแหละไม่ยอมนอนเอง”
ผัวเมียเถียงกันไปมา บรรยากาศที่ชวนอึดอัดค่อยๆ ผ่อนคลายลง แต่ก็ใช่ว่าจะจางหายไป หัวใจดวงน้อยของเพียงรัมภายังคงเต้นตึกตัก ตึกตัก ส่วนสิงหาก็ใช่ว่าจะต่างกัน เขาใจสั่นยิ่งกว่าดื่มคาเฟอีนเข้าไปหลายแก้วเพราะสาวน้อยตรงหน้า
“แน่ะ! โยนความผิดให้พี่เฉยเลย”
“ไม่ใช่ซะหน่อย เขาเรียกว่าชี้แจงให้เห็นถึงความจริงต่างหากเล่า”
เขามองเพียงรัมภาแล้วยิ้มออกมาอีกครั้ง “เถียงเก่งนะเรา”
