“พี่เสือๆ ไปให้อาหารน้องแกะกัน”
เพียงรัมภาลากเขาไปที่คอกเลี้ยงแกะแล้วสั่งให้จ่ายเงินสี่สิบบาทเพื่อซื้อหญ้าสองกำให้เจ้าพวกสัตว์หน้าขนที่กำลังทำหน้าอ้อนให้มนุษย์หลงรัก ซึ่งสิ่งที่เจ้าพวกนั้นทำ มันได้ผลกับผู้หญิงอ่อนโยนที่รักน้ำ รักป่า รักสัตว์อย่างภรรยาเขา
ยัยเด็กนี่แพ้ทางอะไร ทำไมเขาจะไม่รู้
“ถ่ายรูปไหม”
“ถ่ายดิ ขอรูปสวยๆ นะคะสามี”
ตากล้องส่วนตัวของเพียงรัมภาทำหน้าที่อย่างรู้งาน เขาหามุมถ่ายรูปให้ภรรยา ทั้งมุมซ้าย มุมขวา มุมหน้า มุมหลัง ถ่ายทุกมุมแล้วค่อยให้เจ้าหล่อนไปเลือกเองทีหลังว่าชอบรูปไหน
“พี่เสือ เรามาเซลฟี่กันหน่อยดีกว่าค่ะ” เขาถ่ายรูปเธอเยอะแล้ว แต่เรายังไม่มีรูปคู่กันเลย
“ได้สิ”
ลินดาเบะปากเมื่อเห็นสตอรี่เฟซบุ๊กของสิงหาที่มีแต่หน้าเพียงรัมภาเต็มไปหมด เธออิจฉา เธอหมั่นไส้ เธอเกลียดยัยนั่น ทั้งๆ ที่เธอก็สวยไม่น้อยไปกว่ามัน แต่ทำไม ทำไมถึงมีแต่คนรุมรักเพียงรัมภา ทว่ากับเธ
