STUPID 3
1497 คำ
“มาแดกหมูกระทะได้แล้วว้อย เลิกจีบกันก่อน” เสียงตะโกนแว่วๆมาของพี่ตินทำให้ฉันกับพี่บีมหันไปมอง เออ!!ลืมเลย
กุ้งของฉันจะยังอยู่มั้ยเนี่ย ฮือออ
“แงงง กุ้งหนูหมดหรือยังอ่ะ” พี่แอลพยักหน้าแล้วส่งสายตากวนตีนมาให้ อ้าวว จะเปิดศึกใช่มะ ด้ายย
“อย่าตีกันๆ พี่ย่างเก็บไว่ให้อีกจานนึงอ่ะ” พี่มังกรเดินถือจานกุ้งมาแล้ววางลงตรงหน้าฉัน ฉันเลยยิ้มอย่างผู้ชนะส่งไปให้พี่แอลหนึ่งที ฮ่าๆๆๆ
Rrrrrrrr
“ค่า เจ๊”
(วันนี้เข้าร้านมั้ยเนี่ย)
“ไม่แน่ใจอ่ะ มีอะไรป่าว”
(ถามเฉยไม่ได้หรือไง ถ้าหล่อนไม่เข้าฉันจะได้ไม่เปิดร้าน)
“ทำไมอ่ะ”
(ไม่มีคนทำบัญชี)
“งั้นเปิดร้านเถอะค่ะแล้วเดี๋ยวสัก2ทุ่มแล้วเนยเข้าไปทำบัญชีให้” เมื่อได้สิ่งที่เจ๊ต้องการแล้วก็กดวางสายไปทุกคนคงสงสัยใช่มั้ยว่าถ้าบ้านรวยอยู่แล้วทำไมต้องไปทำงานพิเศษเพิ่มอีก
เพราะว่าฉันอยากลองอยู่ด้วยตัวเองยังไงล่ะ ก็รู้อยู่แล้วว่าเรียบจบแล้วก็ต้องกลับไปทำธุรกิจที่บ้านอยู่ดี เลยขอป๊ากับม๊าเรื่องงานพาร์ทไทม์ ซึ่งโชคดีที่พวกท่านสนับสนุนเต็มที่เลยได้มาทำบัญชีที่ร้านเจ๊ฉันทนาเนี่ยแหละ
“ไปไหนหรอคับ ดึกเชียว” แน้ แอบฟังคนอื่นคุยโทรศัพท์ด้วยพี่มังกรเนี่ย พี่บีมที่นั่งอยู่ข้างๆก็เงียบๆเหมือนจะรอฟัง
“งานพาร์ทไทม์ค่ะ ไปทำบัญชีร้านกาแฟ”
“บ้านเราก็รวยนี่นา ทำไมต้องหางานพิเศษเพิ่มอีกอ่ะ” พี่ตินเงยหน้าถาม เอ่อ พี่คะวางก้ามปูที่อยู่ในปากก่อนดีกว่าค่ะ
“ก็อยากโตเองอ่ะ เรียนจบมาก็ต้องมาช่วยงานที่บ้านเลยขอโอกาสตอนนี้ทำอะไรที่อยากทำดีกว่า”
หลังจากกินกันเสร็จแล้วก็ช่วยกันยกพวกจานเข้ามาไว้ในครัวพี่แอลอาสาหน้าที่ล้างจานเองเลยแหละ หูย คนดีอ่ะ
“เนยไปก่อนนะคะ” ฉันเดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเองก่อนที่จะเดินเอากุญแจรถกับกระเป๋าตังคืนพี่บีม
หมับ!
“ไปยังไง” พี่บีมคว้าแขนฉันไว้ก่อนที่จะเดินพ้นออกจากประตู
“ก็แท็กซี่ไง ไม่เห็นจะยาก” สายตาสอดรู้สอดเห็นจากทั้ง 3 คนมองมาแบบไม่ปกปิดหรือซ่อนเลยสักนิดเดียวเหมือนลุ้นให้พี่บีมขับรถไปส่งฉันอ่ะ
“เดี๋ยวฉันไปส่ง” ไม่ทันได้ให้คำตอบเขาก็เดินผ่านหน้าฉันไปแล้วก็ออกไปรอหน้าห้อง
“งั้นเดี๋ยวเนยบอกทางละกัน”
BEAM ON
ผมขับรถมาถึงหน้าร้านที่เนยทำงานพาร์ทไทม์อยู่ก่อนที่เธอจะขอตัวเข้าไปทำบัญชีให้เสร็จ ผมก็เลยเดินออกมาซื้อบุหรี่ที่ร้านค้าใกล้ๆกับร้านที่เนยทำงานอยู่
Rrrrr
“ครับแม่”
(ทำอะไรอยู่ลูก)
“สูบบุหรี่ครับ”
(ขยันสูบเหมือนพ่อแกเลยนะ แล้วน้องล่ะอยู่ด้วยกันหรือเปล่า)
“ผมมาส่งที่ร้านแล้วครับ”
(รอรับกลับด้วย มันดึกแล้วอันตราย)
“เนยบอกว่าเดี๋ยวให้คนขับรถมารับกลับครับ” ก็ผมถามเธอแล้วนี่นา แต่เธอก็ปฏิเสธเพราะฉะนั้นผมไม่ผิดนะ
(รับน้องกลับไปที่คอนโดด้วย นี่คือคำสั่ง)
“เดี๋ยวนะครับคุณนาย จะให้พาเนยไปที่คอนโดผมทำไม”
(ฉันไม่ไว้ใจเดี๋ยวแกฆ่าตัวตาย แค่นี้ล่ะ ตี๊ด!)
อา จริงๆเลยนะแม่ผมเนี่ย ไม่ใช่ว่ารวมกันจับคู่ผมกับเนยหรอ พอได้ฟังเรื่องที่เนยเล่ามาเมื่อเย็นแล้วก็เกิดคำถามนิดหน่อยแต่ว่าไม่ได้ถามออกไปตรงๆเท่านั้นเอง เรื่องของพลอยแฟนเก่าผมที่ทำให้ผมเฮิร์ตเนี่ย ผมเจ็บจริงอันนี้ยอมรับเลยแต่ว่ามันก็ไม่ได้หนักขนาดที่จะต้องให้ใครคนนึงมาดูแลผมแบบระยะใกล้ชิดแบบนี้ แค่ไอ้พวก 3 ตัวนั้นก็พอแล้วด้วยซ้ำ ผมขอเวลาจากแม่แค่เดือนเดียวที่จะปล่อยตัวให้กับความโง่ของผมและแม่ก็รับรู้แล้ว เพราะฉะนั้นสิ่งที่คิดได้ตอนนี้ก็คือแม่ผมกับแม่เนย พยายามจับให้เราคู่กัน
แต่จริงๆผมก็โอเคนะ น้องน่ารักดีขาวๆ ตัวเล็กๆ ยิ้มเก่ง แถมยังกวนตีนอีก ซึ่งบุคลิกเธอตรงข้ามกับผมเลยมันคงน่าสนุกแหละที่ได้อยู่กับคนแบบนี้ ถ้าเธอยังไม่เบื่อผมก่อนอ่ะนะ
“ทำไมยังไม่กลับอีกอ่ะ นี่มันเที่ยงคืนละนะ” เนยเดินมาพร้อมกับผู้ชายตัวสูงๆคนนึง ใครวะ แฟนหรอ?
“ก็แม่พี่ให้รับเนยกลับ” ผมพูดกับเธอแต่ไม่ได้มองหน้าเธอเลยนะ มองแต่กับผู้ชายข้างๆเธอนี่แหละ
“คนนี้เจ๊ฉัน คนนี้พี่บีมค่ะ” อ๋อ คงเป็นเจ้าของร้านที่เป็นสาวประเภทสองคนนั้นแน่ๆเลย ผมยื่นมือไปจับก่อนที่จะยิ้มให้นิดนึง
BEAM OFF
=br=
=br=
“ใครอ่ะชะนี หล่อเหลาสะเทือนมดลูกชั้นมาก” เหมือนว่าเจ๊ฉันจะหลงอยู่ในห้วงความรักไปเรียบร้อยแล้ว ว่าแต่ว่าเจ๊ไม่มีมดลูกนี่นา ._.
“ที่เล่าให้ฟังไง” แหม่ ยิ้มหวานเชียวนะ ทีกับฉันเนี่ยไม่มีอ่ะ สักนิดก็ไม่เคยเห็น
“กลับกันยัง” ฉันพยักหน้าก่อนที่ลาเจ๊ฉันกลับบ้าน ง่วงจังเลย เหนียวตัวอีกต่างหาก
“ทำไมดูเพลียๆ” พี่บีมถามขึ้นหลังจากที่เราเงียบกันสักพักนึง
“วันนี้บัญชีมันค่อนข้างจะยุ่งๆนิดหน่อยค่ะ เพราะมีของมาลงที่ร้าน”
“แล้วปกติของไม่ลงหรอ”
“ลงค่ะ แต่ปกติเนยใช้เวลาทั้งวันเลยไง แต่วันนี้ต้องเร่งทำเลยหนักไปหน่อย” ง่วงอ่ะ จะหลับแล้วเนี่ย เหนื่อยเป็นบ้าเลยต้องมานั่งทำบัญชีที่ปกติใช้เวลาทั้งวันให้เสร็จภายใน 2-3 ชั่วโมง สมองบวมหมดแล้วมั้งเนี่ย
“เพราะพี่หรือเปล่า” จู่ๆพี่บีมก็ถามคำถามนี้ขึ้นมา แน๊!!ไม่ใช่ว่าหวั่นไหนกับน้องเนยนะคะ ฮ่าๆ
“ใช่แล้ว เพราะพี่บีมแหละ” ฉันเลยตอบกลับไปทีเล่นทีจริงเพื่อให้พี่บีมไม่รู้สึกเครียด
“ไม่ขอโทษนะบอกก่อน”
“ก็ไม่ได้หวังอยู่แล้วล่ะ ชิส์”
“หลับเลยก็ได้นะ เดี๋ยวถึงแล้วพี่ปลุก” ไม่บอกก็จะหลับอยู่แล้วล่ะค่า ฉันปรับเบาะให้เอนลงเพื่อที่ตอนนอนจะได้ไม่ปวดคอ อา รู้สึกดีจังเลย
=br=
=br=
“เนยๆ ตื่นได้แล้ว” ฉันงัวเงียลุกขึ้นก่อนจะมองไปรอบๆ คอนโดพี่บีมนี่นา
“ทำไมมาที่นี่อ่ะ” มองไปตรงหน้าทีวีเจอกองมนุษย์นอนทับๆกันอยู่ 3 คน หลับคาทีวีเลยหรอเนี่ย
“แม่พี่ให้เนยมาอยู่ที่นี่เพื่อจะได้ดูแลพี่แบบเต็มที่” หะ! จะบ้าเรอะ จะให้มาอยู่กะผู้ชายสองต่อสอง น้องเนยรับไม่ดั้ยยย
“เดี๋ยวนะ เนยขอโทรหาม๊าก่อน”
*-เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถ....-*
ม๊าเล่นฉันแล้วสินะ ฉันมีความรู้สึกว่าพวกเขากำลังเล่นเกมส์จับคู่ฉันกับพี่บีมเนี่ย
“ไม่ติดอ่ะ” ดูเหมือนเขาจะไม่ทุกข์ร้อนเลย กลับเดินไปหาน้ำดื่มในห้องครัวอย่างสบายใจเฉิบ
“ทำไรไม่ได้หรอก เชื่อพี่สิ” เชื่ออะไรล่ะ ไม่เชื่อว้อย ฉันพยายามโทรไปอีกหลายๆสายแต่มันก็ออกมาเป็นแบบเดิมคือม๊าปิดเครื่อง
“พี่ลองโทรหาป้ามินหรือยัง” ฉันถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“ไม่โทรละ ขี้เกียจ ง่วงด้วย” เอ้า! พูดจบแล้วก็เดินหนีไปดื้อๆ เลยหรอ
“ลองโทรสิ เดี๋ยวอย่าเพิ่งนอน” เหมือนว่าเสียงค้านของฉันจะไม่เป็นผลกับพี่บีมเลยแม้แต่นิดเดียว
“ก็พี่ง่วง ฝันดี” คิดสิเนย คิดสิ อย่าให้เขามาแกล้งเราแบบนี้
อ่าหะ!! รู้แล้วว่าควรทำยังไงดี
“พี่จะไม่ตื่นใช่ป้ะ งั้นเดี๋ยวเนยนอนด้วย”
ตุ้บ!
“เห้ย! ละ ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยนะ” ทีนี้ล่ะทำมาโวยวาย ฉันกระโดดลงไปนอนทับพี่บีมแบบเต็มแรง เขาถึงกับเด้งตัวขึ้นจากเตียงแทบไม่ทัน แต่พอลุกขึ้นมาแล้วท่าของฉันเลยกลายเป็นคร่อมเขาไว้ และหน้าเราห่างกันแค่คืบเดียว
“นอนสิ นอนต่อ ฮ่าๆๆ พี่คิดจะแกล้งเนยเร็วไปนะ” ฉันผลักไหล่ให้ร่างสูงนอนลงแต่เขาก็ขืนแรงไว้ กลายเป็นว่าเหมือนฉันพยายามปลุกปล้ำเขาแล้วอ่ะตอนนี้
- ผู้เขียน
