วิวาห์ดิสม์

เสียงครางปริศนา

สามวันผ่านไป

คำว่าการเรียนรู้ซึ่งกันและกันไม่ได้มีในสองหนุ่มสาวเลยแม้แต่น้อย เพราะหลังจากวันนั้นคริสเตียนไปทำงานไม่สนใจซีเก็ตส์เลย ส่วนทางด้านซีเก็ตส์ก็เข้าไปเช็คของในร้านGG สาขาที่ไทยในร้านที่ลงทุนกับซีลันดาที่ตอนนี้ท้องใกล้คลอดแล้วด้วย

" ซีเป็นยังไงบ้าง ซีชอบเมืองไทยบ้างหรือยัง?" ซีลันดาถามซีเก็ตส์ด้วยความสงสัย ซีเก็ตส์ที่ยืนนับนั้นนับนี้อยู่หันมามองหน้าซีลันดาพลางส่ายหน้าเล็กน้อย เพราะแด๊ดแกรกับมัมกลาสไม่เคยพาเธอและพี่ๆมาเที่ยวที่เมืองไทยสักเท่าไร ส่วนมากแด๊ดแกรพาไปเที่ยวที่ทะเลสเปนมากกว่า ท่านบอกว่า ' แด๊ดชอบที่นี่มากกว่า' แถมแด๊ดบอกว่า ' หนูแพ้ฝุ่นเที่ยวที่นี่แหละดีแล้วลูก' อีกอย่างแด๊ดแกรไม่ว่างต้องดูแลงานหลายอย่าง ถึงจะมีพี่ๆก็ตามแต่ท่านยังต้องตัดสินใจเองหลายอย่าง

" อืมก็ดี " ซีเก็ตส์ตอบสั้นๆ เพราะเธอไม่รู้ว่าจะตอบอะไรดี เพื่อให้ซีลันดาได้ดีใจกับคำตอบ ซีลันดาส่ายหน้าพลางยิ้มเอ็นดู มือเล็กยกขึ้นมาลูบท้องนูนเบาๆ เพราะเหมือนคนตัวเล็กในท้องดิ้นทักทายเธอเลย

" แค่นี้เหรอ แล้วพี่คริสล่ะ?" ซีลันดาถามซีเก็ตส์เพื่อความอยากรู้ว่าปฏิกิริยาของซีเก็ตส์จะเป็นยังไง ซีเก็ตส์กรอกตามองบน พร้อมกับพ่นลมหายใจแรงๆ

" ไอ้หมาปากดีนั้นเหรอ ก็เฉยๆแหละ" ซีเก็ตส์ตอบด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย เพราะเธอไม่รู้ว่าจะตอบอะไรมากไปกว่านี้แล้ว เธอกับคริสเตียนไม่ได้ถูกตากัน เธอไม่ใช่สเปกของเขานี้

" แล้วพี่คริสจะปีนขึ้นไปหาซีทำไมละถ้าไม่ได้คิดอะไรกับซีว่าไหม" ซีลันดาพูดให้ซีเก็ตส์ที่กำลังนับสินค้าอยู่ชะงักและปลายตามองมาที่เธอ พอดีกับเสัยงโทรศัพท์ของซีเก็ตส์ดังขึ้น

ครืดๆๆๆๆๆ มือเล็กรีบล้วงเข้าไปในกระเป๋าพร้อมกับยิ้มที่มุมปากเพราะนี้คือเฮ็นดริกซ์ผู้ชายแสนอ่อนโยน เธอคิดว่าจะลองเปิดใจกับผู้ชายแสนอ่อนโยนคนนี้ดู นิ้วเรียวเล็กกดสายรับทันที

" สวัสดีค่ะคุณเฮ็นดริกซ์" ซีเก็ตส์กรอกเสียงกลับไปหาปลายสาย พลางมองหน้าซีลันดาแล้วทำท่าทางขอตัวไปคุยโทรศัพท์ก่อน ซีลันดาพยักหน้าให้ ซีเก็ตส์เดินเข้าไปคุยในห้องทำงานทันที

" สวัสดีครับคุณซีเก็ตส์คิดถึงจังเลยครับ" เฮ็นดริกซ์กรอกเสียงกลับมาเช่นกัน หัวใจแกร่งกระชุ่มกระชวยมันเต้นแรงโครมคราม และหลากหลายของการเต้นของหัวใจจนบอกไม่ถูก ซีเก็ตส์ปลายตามองโทรศัพท์พลางยิ้มหวานให้ ' พ่อเทพบุตร ทำไมถึงดีแบบนี้นะ ' ซีเก็ตส์พลางคิดแต่ทำไมหัวใจดวงน้อยมันยังไม่เปิดรับให้พ่อเทพบุตรคนนี้เข้ามานั่งสักทีน่า

" คริๆๆๆ คิดถึงจริงเหรอคะ ?" ซีเก็ตส์แกล้งถามเฮ็นดริกซ์เสียงหวาน

" ครับ คิดถึงมากๆเลยครับ เปิดใจให้ผมหรือยังครับ?" เฮ็นดริกซ์ตอบด้วยน้ำเสียงหวาน อบอุ่น ละมุนเหมือนแด๊ดแกร ซีเก็ตส์ยิ้มที่มุมปาก หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม หน้าแดงๆ เพราะคำถามตรงๆของเฮ็นดริกซ์เพราะไม่ว่าผู้หญิงคนไหนได้ยนคงเป็นแบบเธอแน่ๆ

"เริ่มมีก็ตอนนี้แล้วค่ะ เหมือนกันคุณเฮ็นดริกซ์เข้ามาแล้วนิดนึงแล้วค่ะ " ซีเก็ตส์พูดออกมาเสียงหวาน มือเล็กอีกข้างจับปากกามาขีดๆเขียนๆที่กระดาษเปล่า

" หึหึ น่ารักจังแค่นิดนึงผมก็ดีใจมากแล้วครับ ผมเรียกที่รักได้ไหมครับ ?" เฮ็นดริกซ์หัวเราะในลำคอชอบใจ พลางถามออกมาด้วยความดีอกใจ ถึงแม้ในใจจะบอกให้เขาเผื่อใจเอาไว้บ้าง กับคำว่า ' อกหัก ' แต่ในเวลานี้ตอนนี้ขอแค่มีความสุขก็พอ สุขที่ได้คุยด้วย สุขที่ได้ยินเสียง สุขที่ได้เห็นรอยยิ้ม แค่นี้ก็พอเขาเพราะการครอบครองมันอาจไกลเกินไปสำหรับเขาก็ได้

" ที่รักเหรอคะ อืมมมม " ซีเก็ตส์ถามย้ำพลางทำหน้าคิดเล็กน้อยและลากเสียงยาวให้คนตัวโตปลายสายหายใจไม่ทั่วท้องเพราะรอลุ้นกับตำตอบ พอดีกับหน้าประตูห้องทำงานของซีเก็ตส์มีเสียงเคาะดังขึ้น

ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นมา พร้อมกับประตูเปิดออกกว้างๆ ซีเก็ตส์มองด้วยความมึนงงเพราะมีพนักงานส่งดอกไม้ที่เป็นพลาสติกสูบลมเข้าไปและดอกไม้ด้านใน

" สวยไหมครับที่รัก ?" เสียงของเฮ็นดริกซ์ถามซีเก็ตส์ เพราะนี้คือดอกไม้ที่เขาสั่งให้ซีเก็ตส์โดยเฉพาะเพราะเขาคิดว่าเธออาจจะแพ้เกสรดอกไม้ก็ได้ ซีเก็ตส์ปลายตามองโทรศัพท์หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม พนักงานส่งดอกไม้เดินตรงเข้ามาพร้อมยื่นดอกไม้ให้ซีเก็ตส์ มือเล็กยื่นไปรับทันที

" สวยค่ะ " ซีเก็ตส์ตอบเสียงหวาน พลางมองดอกไม้ด้านในพลาสติก รอยยิ้มมีเต็มใบหน้า

" ชอบคนให้หรือชอบดอกไม้มากกว่าครับ?" เฮ็นดริกซ์แกล้งถามเพราะเขาได้ยินเสียงคนตัวเล็กก็พอรู่ว่าเธอเคลิบเคลิ้มมากแค่ไหน

" ชอบดอกไม้ค่ะ " ซีเก็ตส์ตอบอย่างมีสติมากๆ พลางมองดอกไม้ในพลาสติก เธอควรเริ่มให้ใจกับเฮ็นดริกซ์จริงๆแล้วสิ เขาดูแลเอาใจใส่ แถมเก็บรายละเอียดดีมากๆ เขาคือผู้ชายคนแรกที่ทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีค่ามากๆ ซีเก็ตส์พลางคิดถึงวันแรกที่เจอเฮ็นดริกซ์ วันนั้นเธอเกิดอุบัติเหตุที่สนามแข่งรถของเขาเพราะโดนโกง ร่างของเธอปลิวออกจากรถมอเตอร์ไซค์วิบาก กระทบบนพื้นดิน แต่หมวกกันน็อกยังไม่ได้หลุด เฮ็นดริกซ์รีบวิ่งเข้ามาดูอาการของเธอ

หมับ! มือใหญ่ของเฮ็นดริกซ์จะถอดหมวกกันน็อกออกจากหัวของซีเก็ตส์แต่โดนมือเล็กห้ามเอาไว้ มือเล็กอีกอีกเปิดกระจกด้านหน้าหมวกกันน็อกขึ้นมา เฮ็นดริกซ์ถึงกับตกใจ

' นี้ผู้หญิงเหรอว่ะ ซิบ!' เฮ็นดริกซ์อุทานออกมาเบาๆ เขารีบอุ้มเธอขึ้นและพาออกจากสนามแข่งขันไปทันที โดยที่ไม่ได้สนใจโฆษกหรือกล้องในสนามจับอยู่

' คุณเจ็บตรงไหนบ้างครับ' เฮ็นดริกซ์อุ้มซีเก็ตส์เข้ามาในห้องพร้อมกับช่วยถอดหมวกกันน็อกออกจากหัวและผ้าคลุมด้านในออกจากหัวของซีเก็ตส์ ครั้งแรกที่เขาเห็นใบหน้าของซีเก็ตส์ชัดๆ คือเธอสวย เขาอึ้งไปเล็กน้อย

' เจ็บขากับแขนค่ะ ' ซีเก็ตส์ตอบคำถามเฮ็นดริกซ์เสียงแผ่วเบา เฮ็นดริกซ์รีบอุ้มเธอออกจากห้องทำงานไปเพื่อพาไปส่งที่ รพ. เพราะเหมือนเธอจะขาหรือแขนหักแน่ๆ แต่ซีเก็ตส์ต้องหลุดจากภวังค์เพราะเสียงของเฮ็นดริกซ์

" แล้วผมล่ะครับที่รักชอบบ้างไหม?" เฮ็นดริกซ์แกล้งถามคนตัวเล็กปลายสาย หัวใจแกร่งเต้นแรงโครมครามจนเหมือนว่ามันจะทะลุออกมาจากหน้าอกด้านซ้ายให้ได้

" คริๆๆๆ เริ่มชอบแล้วค่ะ" ซีเก็ตส์หัวเราะเอ็นดูเฮ็นดริกซ์ ผู้ชายแสนอ่อนโยน เฮ็นดริกซ์ยิ้มดีใจ ' ขอแค่นี้ก็พอ สุขแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆก็พอ ' เฮ็นดริกซ์พลางคิดในใจ เพราะความรักของเขาไม่หวังให้คนตัวเล็กมารักตอบหรือครอบครองคนตัวเล็ก เขาแค่อยากได้ยินเสียงทุกวันบ้าง ความสุขระยะสั้นๆไม่หวังครอบครองถ้าคนตัวเล็กไม่ให้ใจของเขาเต็มร้อย

" ที่รักของผม น่ารักจัง พี่อยากกอดที่รักจังเลยครับ" เฮ็นดริกซ์พูดออกมาเสียงอ่อนโยนด้วยความดีใจมากๆ ซีเก็ตส์ปลายตามองปลายสายพร้อมยิ้มหวาน และมองที่ช่อดอกไม้ตรงหน้า

" เจอกับอาทิตย์หน้านะคะ " ซีเก็ตส์บอกคนตัวโตปลายสาย เฮ็นดริกซ์แทบกระโดดลุกจากเก้าอี้

ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องของซีเก็ตส์ดังอีกรอบ พร้อมเปิดเข้ามาร่างเล็กของซีคริสยิ้มหวานให้ซีเก็ตส์ทันที

" ครับที่รัก พี่รอที่รักทุกวันเลยครับ" เฮ็นดริกซ์ตอบอย่างว่านอนสอนง่าย

" คิดถึงที่รักเช่นกันค่ะ จุ๊บๆๆ" ซีเก็ตส์บอกกับปลายสายเสียงหวานเยิ้มพร้อมจุ๊บโทรศัพท์เพื่อไปให้ปลายสายได้ยิน เฮ็นดริกซ์ได้ยินยิ่งมีกำลังใจทำงาน

" ตอนนี้พี่ไม่ชอบแล้วนะครับ แต่พี่รักมากกว่าชอบต่างหาก" เฮ็นดริกซ์พูดออกมาตรงๆ ซีเก็ตส์ยิ้มหน้าแดง

" จะรักจะชอบดีคะที่รัก คริๆๆ" ซีเก็ตส์ถามปลายสาย พลางมองหน้าซีคริสที่เดินมานั่งเก้าอี้ตรงกันข้ามเธอ

" ทั้งสองอย่างเลยได้ไหมครับ เพราะพี่จะรุกให้หนักๆเลยถ้าได้ทั้งสองอย่าง หึหึ" เฮ็นดริกซ์ถามคนตัวเล็กปลายสาย ซีเก็ตส์กลั้นขำ

" ค่ะ จุ๊บๆๆค่ะ" ซีเก็ตส์กรอกเสียงกลับไปให้คนตัวโตได้ยิ้มให้โทรศัพท์ ซีคริสกรอกตามองบนด้วยความหมั่นไส้

" ครับ จุ๊บๆเหมือนกันครับ" เฮ็นดริกซ์กรอกเสียงกลับมา ซีเก็ตส์กดสายวางทันที

" แฟนซีเหรอ ?" ซีคริสถามซีเก็ตส์เสียงหวานแต่ป่นสงสัย แววตาของซีคริสจ้องมองอย่างจับผิด ซีเก็ตส์พยักหน้ารับ

" อืม แล้วซีมีอะไรหรือเปล่าถึงมาหาเราที่นี่ ?" ซีเก็ตส์ถามซีคริสด้วยความสงสัย แต่สายตาของเธอก้มลงมองดอกไม้ในพลาสติกแล้วอมยิ้ม ซีคริสมองเพื่อนแล้วถอนหายใจ

" ซีมาชวนซีไปหาอะไรทานน่ะ ไปกันเถอะ?" ซีคริสเอ่ยปากชวนซีเก็ตส์ที่เอาแต่ก้มมองดอกไม้ไม่สนใจเธอเลย

" อืมก็ได้" ซีเก็ตส์ตอบสั้นๆ แต่ยังจ้องมองดอกไม้อยู่ ซีคริสกรอกตามองบน

" อืม ก็ลุกสิเพื่อน " ซีคริสดันตัวลุกขึ้นด้วยความหมั่นไส้เพื่อน แต่ดูแล้วซีเก็ตส์กับพี่ชายของเธอคงแห้วแน่ๆ คงไม่ใช่เนื้อคู่กันแน่ๆ ซีเก็ตส์เงยหน้าขึ้นมาพลางวางดอกไม้ไว้บนโต๊ะ และดันตัวลุกขึ้น ทั้งสองสาวเดินออกจากห้องไปทันที

รพ. เอกชน

" เดี๋ยวยัยซี นี้มาอะไรที่ รพ. ?" ซีเก็ตส์หันมาถามซีคริสด้วยความสงสัย ซีคริสยิ้มที่มุมปาก พลางถอนหายใจแรงๆ

" ซีมาดูห้องทำงานของซีก่อนจะไปหาอะไรทานไง ไปเถอะ" ซีคริสตอบซีเก็ตส์เสียงหวาน พลางหันไปเปิดประตูรถ ซีเก็ตส์ถอนหายใจแรงๆมองตาม แต่จู่ๆซีเก็ตส์ต้องรีบล้วงผ้าเช็ดหน้ามาปิดปากตัวเองเอาไว้ เพราะเธอรู้สึกคันจมูกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แต่มือเล็กล้วงไม่ทัน ปากเล็กก็จามออกมาก่อน

" ฮัดเช้ยๆๆๆ " ซีเก็ตส์จามเสียงดังสามที แต่มันก็ยังไม่ได้รู้สึกดีเลย มันยังรู้สึกเหมือนจมูกเล็กมีอะไรติดอยู่ด้านใน ซีคริสรีบเดินเข้ามาหาซีเก็ตส์ด้วยความเป็นห่วง

" ซีทานยาหรือยัง?" ซีคริสถามซีเก็ตส์ด้วยความเป็นห่วง ซีเก็ตส์ปลายตามองพลางยิ้มที่มุมปากให้

" ยังเลย ตอนออกมาซีใช้แมชท์ปิดแต่ตอนนี้เลยไม่ได้เอามาด้วย " ซีเก็ตส์บอกซีคริสเสียงหงุดหงิดเพราะอาการคันจมูกเริ่มมาอีกแล้ว มือเล็กยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดจมูก ปากเอาไว้ พร้อมปล่อยเสียงจามเเรงๆใส่ผ้าเช็ดหน้า

" งั้นไปหาหมอกัน" ซีคริสบอกซีเก็ตส์ มือเล็กดึงมึงเล็กของซีเก็ตส์ให้เดินตามเข้าไปใน รพ. ด้านใน ซีเก็ตส์พยายามขัดขืนแต่ซีคริสก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน ทั้งสองสาวเดินมาถึงหน้าหน้าทำงานของคุณหมอคริสเตียน พอดีกับประตูเปิดออก พยาบาลเดินออกมาด้วยผมยุ่งเหยิง ชุดสีขาวติดกระดุมผิดเม็ดแถมเสื้อยับยู่ยี้อีก ซีคริสอ้าปากค้างซีเก็ตส์ก็อึ้ง เพราะที่นี่ รพ. เธอไม่คิดว่าจะมีคนเอาไม่เลือกสถานที่แบบนี้ พยาบาลเห็นซีคริสพลางก้มหน้าลงมองพื้นไม่กล้าสบตา

" อีพี่คริสตรีน " ซีคริสเรียกชื่อพี่ชายด้วยความแค้นใจ พลางลากมือเล็กของซีเก็ตส์ไปที่ประตูแต่ซีเก็ตส์พยายามยื้อยุดเอาไว้ เพราะเธอคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องของเธอ แถมไม่อยากเห็นภาพอนาจารและอุบาทว์ตา

" อื้อๆๆๆๆ อ๊าๆๆๆๆ " เสียงครางในห้องทำงานของคุณหมอคริสเตียนดังขึ้น

" ที่สุด อ๊าๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงครางเสียงดังเล็ดลอดออกมาจากห้อง ซีคริสถึงกับตัวเเข็งทื่อ ซีเก็ตส์เช่นกัน ทั้งสองสาวหน้าแดง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม ทั้งสองสาวพลางกลืนน้ำลายมเหนียวลงยากลำบาก

" อ๊าๆๆๆๆๆๅๆๆ ดูดแรงเลย ฉันชอบ อ๊าาาาาาาาา" เสียงครางยังดังต่อเนื่องไม่ได้สนใจใครด้านนอกจะมาได้ยิน แถมสั่งให้ทำอย่างใจปรารถนา

" สองคนยืนทำอะไรกันตรงนี้?" เสียงเหี้ยมๆดังมาจากทางด้านหลังของสองสาว ซีเก็ตส์และซีคริสหันไปมองทันที แต่ทั้งสองสาวต้องตกใจเพราะคนที่ยืนอยู่ตรงนี้คือ ' คริสเตียน ' แล้วใครในห้องล่ะ

" คุณออดี้ชอบให้ดูดแรงๆที่ปลายหัวเหรอคะได้ค่ะ " เสียงผู้หญิงเล็ดลอดออกมาจากห้องตรวจของคุณหมอคริสเตียน แต่คนในห้องคือออดี้ลูกชายของคุณพ่อดนัยแม่สนเจ้าของบริษัทนำเข้ารถสปอร์ตราคาแพงและเฟอร์นิเจอร์แบรนด์ดัง ที่มีหลายสาขาในไทยแล้วตอนนี้

" อ๊าๆๆๆๆๆๆ ดูดแรงๆ อย่าถามมาก อ๊าๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงครางของผู้ชายบ่งบอกถึงอารมณ์สุขสม

หมับ! หมอคริสเตียนเดินตรงมากอดคอทั้งสองสาวและพาเดินไปที่ตึกวิจัยของเถื่อนและวิจัยทันที โดยที่สองสาวยังอึ้ง ตัวแข็งทื่อพูดอะไรไม่ออกเลย เพราะเสียงครางในห้องนั้นดังยังก้องในหัวของพวกเธอทั้งสองคน คริสเตียนกอดคอสองสาวเดินตรงไปตามทางเดิน คริสเตียนพลางปลายตามองซีเก็ตส์เล็กน้อยเป็นระยะๆ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆลอยเข้าจมูกโด่งของเขาโดยไม่รู้ตัว