Episode 9
1486 คำ
Episode 9
เมื่อฉันได้ยินสิ่งที่พอร์ชพูดออกมา จู่ๆหัวใจดวงน้อยๆของฉันก็รู้สึกเจ็บแปล๊บอย่างบอกไม่ถูก ฉันไม่เข้าใจว่าความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร แต่มันเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยรู้สึกมาก่อน ไม่แน่ฉันอาจจะเป็นโรคหัวใจก็ได้ละมั้งถึงได้เจ็บหนึบๆแบบนี้ พรุ่งนี้แวะไปโรงพยาบาลตรวจสุขภาพดีกว่า
"เธอจะไม่สนใจมันจริงๆเหรอ มันไปเอากับผู้หญิงคนอื่นเชียวนะโว้ย" พอร์ชตะโกนไล่หลังฉัน ฉันได้แต่ยักไหล่เบาๆแบบโนสนโนแคร์
"ฝากบอกเพื่อนนายด้วยนะว่าเอาไม่เลือกระวังเป็นเอดส์ตายก่อนหมดอายุไขซะก่อน"
"ชิ๊ ปากร้ายชะมัด งั้นฉันไปหามันก่อนละกัน ถ้าเธออยากมาทีหลังก็ตามมาที่ตึกล้างเก่าหลังโรงเรียน"
"ลูกพีช เธอไม่ได้คิดจะไปหามันจริงๆใช่ไหม?" เฟย์ถามฉันด้วยความเป็นห่วง ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบ ใครจะไป ฉันไม่อยากยุ่งวุ่นวายเรื่องพวกนี้หรอกนะ
"แน่นอนว่าฉันไม่ไปอยู่แล้ว แต่ฉันเพิ่งจะรู้นะเนี่ยว่าลูกคนรวยก็มีต่อยตีกันด้วย" ฉันบอกออกมาพร้อมกับทำท่านึกคิด ฉันนึกว่าจะมีแต่พวกที่มีมารยาททำตัวเป็นผู้ดีชอบเข้าสังคมชั้นสูงซะอีก
"คงจะมีแต่พวกอัศวินนั่นแหละ... หรือไม่ก็กลุ่มที่เป็นอริกับอัศวินอ่ะ" เฟย์บอกออกมาพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดต่อ
"จริงๆโรงเรียนนี้มันก็มีพวกแปลกๆเยอะ ยิ่งมาจากครอบครัวที่เข้มงวดก็ยิ่งถูกกดดันมากขึ้น และการจะปลดปล่อยนิสัยที่ไม่เคยเผยให้ใครเห็นก็อาจจะทำได้แค่ที่โรงเรียนนี้ เพราะงั้นก็เลยมีคนที่นิสัยไม่ดีเยอะไงละ" หลังจากที่ฉันฟังที่เฟย์เล่าให้ฟังมันก็มีเหตุผลพอตัว
"เห้ย! ผู้หญิงคนนั้นใช่ป่าววะที่เป็นเมียใหม่ไอ้เชี่ยวินอ่ะ" เสียงทุ้มเข้มของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยตะโกนดังทำให้ฉันตกใจจนเผลอหันไปมองพวกเขา พวกนี้ดูหน้าตาน่ากลัวชะมัด แต่เขาก็ยังใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนเรา
"เออว่ะ ใช่เลย แม่งหน้าเหมือนรูปไม่มีผิด!" ผู้ชายอีกคนหนึ่งพยักหน้าเป็นคำตอบและพวกเขาก็ไม่รีรอที่จะเดินมาทางฉัน เมื่อฉันเห็นว่าท่าไม่ดีจึงรีบจับมือเฟย์และพาออกแรงวิ่งสุดชีวิต
พวกนั้นอาจจะเป็นพวกอัศวินก็ได้... บางทีเขาอาจจะโกรธฉันที่ฉันไม่ไปหาเขาที่กำลังชกต่อยอยู่ก็เลยส่งคนในกลุ่มเขาให้มาจับตัวฉันไปแทน เกลียดจริงๆเลยนิสัยขี้บังคับแบบนี้
"ละ...ลูกพีช จะวิ่งไปไหนนะ!" เฟย์หอบหายใจเมื่อฉันพาเธอออกแรงวิ่งด้วยความเร็วราวกับวิ่งหนีตายในดงซอมบี้
"หนีไปให้ไกลๆจากพวกของอัศวินไง!"
"พวกของอัศวินเหรอ? แต่ฉันไม่คุ้นหน้าเลยนะ... ส่วนมากคนที่อยู่กับอัศวินก็มีแค่พวกธีมกับพอร์ช" เฟย์ถึงกับขมวดคิ้ว ถ้าเกิดว่าไม่ใช่พวกอัศวินแล้วจะเป็นพวกไหนกันละ ฉันไม่ได้ไปรู้จักมักจี่กับพวกหัวรุนแรงนอกเหนือจากกลุ่มนั้นหรอกนะ
"เขาอาจจะเพิ่งรับเข้าแก๊งค์ก็ได้ใครจะไปรู้ รีบหาที่ซ่อนกันเถอะ!"
"หยุดวิ่งเดี๋ยวนี้นะโว้ยยยย!" เสียงทุ้มเข้มของผู้ชายสองคนตะโกนไล่หลังฉันอย่างดังแต่ฉันก็ยังไม่ยอมลดละฝีเท้าพร้อมกับออกแรงวิ่งสุดแรง และจู่ๆหัวสมองอันแสนฉลาดของฉันก็ตัดสินใจวิ่งเข้าไปในสวนของโรงเรียน สวนนี้มันกว้างมากแถมยังคล้าเขาวงกฏอีกต่างหาก ไม่แน่พวกเขาอาจจะไม่ตามเข้ามาก็ได้
"เฮ้อ... รอดแล้วละมั้ง" ฉันบอกเฟย์พร้อมกับหันไปมองเธอที่ทำท่าเหนื่อย
"พวกนั้นดูเหมือนต้องการตัวแกเลยวะ"
"เออ ฉันก็ว่าไง โถ่เอ๊ย! ทำไมอัศวินชอบเอาฉันไปพัวพันกับเรื่องไม่เป็นเรื่องเลยนะ ฉันว่าฉันต้องคิดวิธีที่ทำให้เขาเลิกยุ่งกับฉันแล้วแหละ" ฉันบอกออกมาอย่างใช้ความคิดพร้อมกับเหลือบมองหาพวกผู้ชายหน้าโหดพวกนั้นว่าไปรึยัง และเมื่อเห็นวี่แววว่าพวกมันไปแล้วฉันกับเฟย์ก็ตัดสินใจออกไปจากจุดซ่อน
"เฟย์ วิ่งเข้าตึกเรียนกันเถอะ!" ฉันบอกเฟย์และให้เฟย์วิ่งนำไป เพราะฉันจะได้ระวังทางให้ แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะออกตัววิ่ง จู่ๆฉันก็โดนผู้ชายสองคนนั้นจับแขนเอาไว้ ส่วนอีกคนก็กำหมัดแน่น และแน่นอนว่ามันต่อยเข้าที่ท้องฉัน
"อุก..."
"นี่เหรอเมียของไอ้เชี่ยวิน จับตัวง่ายกว่าที่คิดอีกนะ หึ"
------------------------------------------------
พลั่กกก
พลั๊วะะะ
เสียงทุบต่อยของคนสองคนดังลั่นอยู่ภายในตึกล้างหลังโรงเรียน สถานที่นี้เป็นสถานที่ไว้ใช้สำหรับท้าดวลอัศวิน แน่นอนว่าคู่อริของอัศวินนั้นมีหลายคนเอามากๆ โดยเฉพาะ 'เคย์' คู่ปรับของอัศวินที่มีเรื่องชกต่อยกันมากที่สุด และเขาก็มักจะแพ้อัศวินทุกทาง แต่ยังไงเขาก็ไม่มีวันยอมแพ้ แม้ว่าจะต้องใช้วิธีที่สกปรกก็ตาม
"มึงแม่งอึดชิบหาย มีเรื่องกับกูไม่เข็ดสักทีนะ!" ผมใช้กำปั้นซัดเข้าที่หน้าของไอ้เคย์ คู่อริของผม เอาจริงมันก็แทบไม่ได้อยู่ในสายตาของผมหรอก แต่มันชอบมาหาเรื่องผมอยู่บ่อยๆ แต่ที่ผมยังไม่ตัดสินใจทำอะไรกับมันมากก็เพราะว่าผมอยากเห็นว่ามันจะใช้วิธีสกปรกแบบไหนมาชะมัด
"ไอ้วิน พอได้แล้วมั้ง ขืนมึงต่อยไอ้เคย์ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันก็เดี้ยงตายพอดี" ธีมหัวเราะร่าพลางมองเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น
"คิดว่ากูจะตายเพราะหมัดกระจอกๆของมึงเหรอ!"
"ปากดีนักนะมึง! แล้ววันนี้มาหาเรื่องกูอีก... จะเอาชนะกูยังไง?" ผมเอ่ยถามด้วยความสงสัยก่อนจะมองหน้าไอ้เคย์ ไอ้เคย์มันเป็นผู้ชายที่หล่อเอาในระดับนึง แต่ยังไงก็สู้ผมไม่ได้อยู่ดีแม้กระทั่งด้านฐานะ มันรวยน้อยกว่าผม ผมรวยที่สุดในโรงเรียนแล้ว!
"หึ... เดี๋ยวมึงก็รู้ รับรองสนุกแน่"
"จะเอาปืนมาจ่อหัวกูคืนเหรอ กลัวตายอ่ะ" ผมหัวเราะร่าเมื่อนึกถึงเรื่องที่ผมเคยเอาปืนไปจ่อหัวไอ้เคย์ มันกลัวจนตัวสั่นเลยละ
"เห้ย! ไอ้วิน ดูนั่น" เสียงทุ้มเข้มของธีมเอ่ยดังขึ้นด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆลูกน้องของไอ้เคย์มันได้หิ้วผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมาที่ชั้นบนสุดของตึกร้าง ฉันที่พวกผมสามคนกำลังอยู่
"มึงเอาผู้หญิงที่ไหนมา?" ผมถามไอ้เคย์พลางมองหน้ามันสลับกับผู้หญิงคนนั้น ผมเห็นหน้าเธอไม่ชัดเพราะเธอสลบอยู่ แต่รูปร่างแบบนั้นมันช่างคุ้นเคยเหลือเกิน
"เมียมึงไง"
"เมีย?" ผมถึงกับทวนคำพูดของมัน และผมก็นึกออกแล้วว่ามันพาใครมา ลูกพีชนี่เอง...
"มึงนี่แม่งเล่นสกปรกชิบหาย คิดว่าจะใช้ยัยนั่นเป็นตัวประกันให้กูยอมแพ้เหรอ?" ผมหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะถอยหลังไปหนึ่งเก้าให้อยู่ห่างจากมันเพื่อมองหาจังหวะที่ผมจะชิงตัวลูกพีชออกจากไอ้สองคนนั่น
"ถ้ามึงยอมก้มหัวพร้อมกับให้กูใช้ตีนเหยียบหัวมึง กูอาจจะไม่ทำอะไรเมียมึงก็ได้นะ" ไอ้เชี่ยเคย์กระตุกยิ้มร่างที่มุมปากก่อนจะใช้มือสกปรกๆบีบแก้มนุ่มๆของยัยลูกพีช โถ่เอ๊ย! ยัยนั่นโดนจับตัวมาได้ยังไง แถมยังหลับสบายแบบไม่รู้เรื่องรู้ราวอีกต่างหาก มันใช้วิธีไหนของมันวะ
"คิดว่าขู่แบบนั้นแล้วกูจะยอมทำตามเหรอ ฝันไปเหอะ กูมีศักศรีเกินกว่าผู้หญิงคนนึง!"
"กูนึกว่ามึงจะเป็นห่วงเมียมึงซะอีก น่าสงสารยัยนี่ชะมัดเลยว่ะที่ต้องมารับเคราะห์แทนมึงแบบนี้"
"มึงคิดจะทำอะไรยัยนั่น?"
"อ้าว ไหนบอกไม่สนใจไงครับ แล้วจะถามทำไม" เคย์หัวเราะเบาๆในลำคอ
"บอกกูมา!!!"
"ทำเรื่องเชี่ยๆเหมือนที่มึงเคยทำกับเมียกูไง!!!"
- ผู้เขียน
