“อย่ารู้เลย อายไม่รู้จักผู้ชายคนนั้นหรอก”
มันเป็นผีห่าซาตานในคราบมนุษย์ เขาเองแหละที่โง่หลงให้ความเคารพนับถือมันมาตั้งหลายปี การรู้จักมันทำให้เขารักอารยานี่เป็นความโชคดีของเขา แต่การรู้จักมันกลับเป็นความโชคร้ายครั้งใหญ่ของริน เรื่องนี้กลายเป็นตราบาปในใจ ภีมพลคอยโทษตัวเองหลายปีว่าตนเองเป็นต้นเหตุทำให้รินต้องมาพบจุดจบ
นัยน์ตาคู่ใสจ้องมองเขาไม่ละสายตา เป็นดวงตาของผู้หญิงที่เขารักยิ่งกว่าชีวิต รักมากถึงขั้นยอมอดทนรอมานานหลายปี รอคอยให้หล่อนเติบโตเป็นผีเสื้อที่สวยงาม คอยจับตามองและแอบหึงอยู่ห่างๆ ทุกครั้งที่มีผู้ชายมากหน้าหลายตาเข้ามาจีบ เข้ามาขอทำความรู้จัก
วันประกวดดาว-เดือน คณะและมหา’ลัย
อารยาไม่รู้หรอกว่าเขาแอบตามไปให้กำลังใจห่างๆ จนกระทั่งจบงาน ดึกแค่ไหนก็คอยอยู่เป็นเพื่อน เขารักหล่อน เป็นความรักที่ทำให้เขาทุกข์ทรมานใจเกลียดชังที่หล่อนเป็นลูกสาวของมัน!
“ทำไมอาภีมถึงเล่าเรื่องนี้ให้อ
