ภีมพลพยายามต่อสายหาอารยาช่วงรถติดไฟแดง ทว่าโทรไปหลายสายหล่อนก็ไม่ยอมรับจึงเปลี่ยนไปโทรหาฟ้าใส วันนี้เป็นวันสอบวิชาสุดท้ายไม่แน่ว่าสองสาวอาจอยู่ด้วยกัน
‘สวัสดีค่ะอาภีม’
“หวัดดีฟ้า อายอยู่กับฟ้าไหม อาโทรหาแต่อายไม่รับสาย”
‘ไม่นะคะ ฟ้าแยกกับอายเกือบชั่วโมงแล้วค่ะ แต่ก่อนแยกกันอายบอกว่าอาภีมจะมารับนะ’
“พอดีว่าอาติดประชุม เพิ่งปลีกตัวออกมาได้”
‘รอสักครู่นะคะ’
ฟ้าใสเงียบไปเกือบนาทีจับการเคลื่อนไหวของเสียงได้คร่าวๆ คือเจ้าตัวกำลังวิ่งไปที่ไหนสักที่
‘อาภีม อายไม่ได้อยู่แถวนี้แล้วนะคะ ฟ้าพยายามมองหาแต่ไม่เจอ เห็นหน้าหงอยๆ อาจจะกลับหอไปแล้วมั้ง’
“โอเค ขอบใจฟ้ามากนะ”
ภีมพลเปลี่ยนเส้นทางเป็นหอพักของอารยา
ภีมพลใช้คีย์การ์ดผ่านเข้ามาในหอพักอารยาง่ายดาย ไขกุญแจเข้าไปข้างในโล่งใจขึ้นมากเมื่อเห็นหล่อนกำลังนอนหลับปุ๋ยบนเตียง กายบอบบางยังสวมเสื้อนักศึกษากับกางเกงผ้าฝ้ายขาสั้น มองออกไปนอกระเบี
