อนาคินใช้เวลาขับรถไม่นานเท่าไหร่ก็กลับมาถึงห้อง เขาจ้องมองคนที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขอย่างเพลินตาก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนคว้าเธอเข้ามากอดเอาไว้ สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ จากเรือนร่างอันเย้ายวนใจเพื่อหวังว่ามันจะลบล้างกลิ่นสาบของใครอีกคนให้หายไปได้ไม่มากก็น้อย คนนี้ต่างหากที่เขาต้องการ…
ผู้หญิงบ้านๆ ที่ไม่ต้องพยายามเรียกร้องความสนใจแต่กลับทำให้เขาอยากอยู่ใกล้ได้ตลอดเวลา แค่เพียงเห็นเธอยิ้ม ถึงแม้ว่ารอยยิ้มนั้นจะไม่ได้มอบให้เขา ความสุขล้นก็ครอบงำจิตใจจนเผลอยิ้มตามอยู่บ่อยๆ
หากต้องลงหลักปักฐานกับใครสักจริงๆ แล้วล่ะก็...
จันทริกาคงเป็นตัวเลือกอันดับแรกของเขาเลยก็ว่าได้
จันทริกาเดินทางมาทำงานเหมือนปกติทุกวันท่ามกลางเสียงนินทาที่ยังคงดังให้ได้ยินอย่างต่อเนื่องเมื่อเธอปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับท่านประธานของบริษัท ที่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อคืนเขากลับไปที่ห้องตอนไหน เพราะ
